Της Βίβιαν Ευθυμιοπούλου
Είναι τιμητικό να κρατάς τη σημαία της πατρίδας σου ή της χώρας που βρίσκεσαι να ζεις ως επικεφαλής μιας ομάδας που συμμετέχει στους επετειακούς εορτασμούς ενός γεγονότος που αναγνωρίζουμε συλλογικά ως σημαντικό. Στους εορτασμούς των εθνικών επετείων η σημαία δεν είναι διακοσμητική. Γίνεται το διαχρονικό σημείο αναφοράς «των αγέννητων, των νεκρών».
Σε αυτή τη σημαντική στιγμή οι νέοι και ειδικά οι μαθητές, δεν νοείται να προσέρχονται ανυποψίαστοι. Η πρακτική των ελληνικών δημόσιων σχολείων σημαιοφόρος στην εθνική επέτειο να είναι και ο καλύτερος μαθητής, δεν έχει καμία σχέση με την αριστεία. Δηλώνει ότι οι μαθητές γνωρίζουν ότι η γιορτή είναι μια συνομολογία ενότητας και συναντίληψης της κοινής μας ιστορίας και ως τέτοια στιγμή είναι άξια σεβασμού.
Κακά τα ψέματα. Ο λόγος που ο ΣΥΡΙΖΑ και ειδικώς ο κ. Γαβρόγλου άλλαξαν την πρακτική δεκαετιών για τα κριτήρια ανάδειξης του σημαιοφόρου δεν είχε να κάνει με τη δηλωμένη έχθρα τους απέναντι στην προκοπή. Αρνούνται να δηλώσουν συναντίληψη της ιστορίας. Με το εθνικό αφήγημα τα έχουν στο ΣΥΡΙΖΑ. Δικαίωμά τους; Προφανώς! Απλώς πρέπει να το ερμηνεύσουμε σωστά για να κρίνουμε τη συνέχεια της ιστορίας.
Θα περίμενε κανείς ότι η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας θεωρεί αυτονόητη τη συνομολογία στο κοινό ιστορικό αφήγημα γιαυτό και θ' αρκούσε μια απλή ανακοίνωση για να γνωστοποιήσει την απόφασή της να επαναφέρει τα «περί σημαίας» στις παρελάσεις ωσάν να είναι το φυσιολογικότερο πράγμα του κόσμου.
Όμως όχι. Επί δέκα ημέρες τώρα η Υπουργός Παιδείας σπινάρει στον πάντα πρόθυμο Τύπο μια απλή, αυτονόητη για εμάς τους Έλληνες, απόφαση ως μεταρρύθμιση για να κορυφωθεί αυτό το επικοινωνιακό τσίρκο σ'ένα θριαμβευτικό visual με την ελληνική σημαία το οποίο αινεί την Υπουργό. Από την αριστερή ασέβεια προς το εθνικό μας σύμβολο περάσαμε στην απαξίωσή του δια της επικοινωνιακής κατάχρησης.
Την ίδια στιγμή διαβάζουμε παντού παράπονα γονέων για ελλείψεις σε καθηγητές ακόμα και σε σχολεία στο Κέντρο της Αθήνας. Επιπροσθέτως έχουν περάσει 100 ημέρες και δεν έχουμε πληροφορηθεί ότι έγινε κάποια σύσκεψη σε πρωτεύουσα νομού για την ίδρυση του οχυρού της αριστείας για το λαό και τη μεσαία τάξη, του πρότυπου σχολείου όπως υποσχέθηκε ο Πρωθυπουργός ότι θα ιδρυθεί σε κάθε νομό.
Ο Πρωθυπουργός μάς υποσχέθηκε ότι θα αποκαταστήσει το δημόσιο σχολείο ως μηχανισμό κοινωνικής κινητικότητας για το λαό. Πότε θα δούμε κάτι προς αυτή την κατεύθυνση;
Ακόμα κι αν όλα πήγαιναν καλά στο Υπουργείο Παιδείας αυτό το σχόλιο θα το κάναμε γιατί η κυρία Κεραμέως φαίνεται ότι επιδιώκει να αναδειχθεί η πιο λαϊκίστρια από τους υπουργούς της κυβέρνησης έτσι καθώς απευθύνεται διαρκώς στο θυμικό των πολιτών, πότε με τη Θρησκεία και πότε με το Έθνος. Συνιστά απρέπεια το να «μικραίνει» έννοιες όπως η θρησκευτική και εθνική συνείδηση για να χωρέσουν ως συνθήματα στα tweet της.
Η κ.Κεραμεως όχι μόνο δεν καταφέρνει να διασκεδάσει την αμηχανία που έχουν δημιουργήσει σε όλους μας οι χαμηλές επιδόσεις της αυτές τις πρώτες 100 ημέρες αλλά μας έχει προκαλέσει πολύ μεγάλη ανησυχία. Εκατό ημέρες μετά τη μεγάλη πολιτική αλλαγής της 7ης Ιουλίου και το Υπουργείο Παιδείας εμφανίζεται ως το πιο αδύναμο της κυβέρνησης τη στιγμή που η Παιδεία είναι ένα από τα δύο πεδία που περιμέναμε την κυβέρνηση Μητσοτάκη να λάμψει. Ειλικρινά ελπίζουμε η εικόνα να αλλάξει επί της ουσίας και θα είμαστε οι πρώτοι που θα το χειροκροτήσουμε.
