1. Οι πολίτες που στην πλειοψηφία μας είμαστε καλοπροαίρετοι, μπορούμε να αντιληφθούμε πότε ένα καιρικό φαινόμενο είναι «πρωτοφανές» ή έστω εξαιρετικό σε ένταση. Οι περισσότεροι, πριν δοθούν στη δημοσιότητα τα σχετικά δεδομένα, είχαν καταλάβει πως η ποσότητα του νερού που έπεσε στην Αττική την περασμένη Πέμπτη υπερέβαινε κατά πολύ τα συνηθισμένα.
Επίσης, όσοι ζούμε σε αυτή τη χώρα πολλά χρόνια, έχουμε μάθει να ξεχωρίζουμε τη χρόνια κρατική παθογένεια που παράγει προβλήματα από την κακή διαχείριση «της στιγμής» από την εκάστοτε κυβέρνηση.
Αυτό που μας ενοχλεί όμως και προκαλεί και τις αντιδράσεις είναι αφενός ότι έχουμε φτάσει στο 2021 και κάθε φορά, ακόμα και σήμερα, μετά από κάθε πλημμύρα, οι αρχές απλώς δηλώνουν αναρμόδιες και επαναλαμβάνουν και το απίθανο παραμύθι για τους δρόμους που άλλοι ανήκουν διοικητικά στους δήμους και άλλοι στην ΕΥΔΑΠ ή στην Περιφέρεια.
Τι έχουν κάνει όλοι τόσα χρόνια για να ξεμπλέξουν το κουβάρι των αρμοδιοτήτων; Ποιες σχετικές πρωτοβουλίες έχει αναλάβει, δυο χρόνια τώρα ο Δήμαρχος Αθηναίων που το μόνο που δείχνει να τον απασχολεί είναι η Πανεπιστημίου; Και δεν είναι μόνο ο Δήμαρχος Αθηναίων. Η κυβέρνηση τι έχει κάνει για να ξεκαθαρίσει τις αρμοδιότητες;
Όλο αυτό πλέον το εισπράττουμε ως κοροϊδία!
2. Γίνεται κατάχρηση στο 112;
Κάποιοι έσπευσαν να χλευάσουν την κυβέρνηση για τα μέτρα που πήρε την περασμένη Παρασκευή που εξελίχθηκε σε μια ηλιόλουστη μέρα και να την κατηγορήσουν ότι καταφεύγει στη χρήση του 112 για ευκολία, για να κρύψει επιτελικές και επιχειρησιακές της ανεπάρκειες.
Έχουν άδικο.
Σε κάθε διαχείριση κρίσης το δυσκολότερο κομμάτι της αφορά το περίφημο risk assessment, δηλαδή τον υπολογισμό του κινδύνου που σοβεί κάθε φορά. Ο υπολογισμός του κινδύνου είναι μια σύνθετη διαδικασία που προϋποθέτει γνώση πλήθους δεδομένων στα οποία κανείς μας δεν έχει πρόσβαση.
Στην περίπτωση του «Μπάλλου» είδαμε φωτογραφίες από τα ποτάμια της Αττικής οριακά ξέχειλα, με ορατό τον κίνδυνο το νερό να σαρώσει κατοικημένες περιοχές.
Γιατί να μην αποκλειστεί κάθε ενδεχόμενο να χαθεί έστω και μια ανθρώπινη ζωή; Η Μάνδρα και το Μάτι είναι τραγωδίες που συνέβησαν πρόσφατα, προκαλώντας ένα συλλογικό τραύμα τόσο βαθύ που ακόμα δεν έχουμε καταφέρει, ως κοινωνία, να ξεπεράσουμε. Πώς μπορούμε λοιπόν να κρίνουμε με τόση ελαφρότητα ενώ ούτε πρόσβαση έχουμε στα δεδομένα ούτε την εκπαίδευση να λάβουμε τις σωστές αποφάσεις;
Η αλήθεια είναι πως όταν διαθέτεις ένα δικό σου κανάλι ΜΜΕ και ένα πληκτρολόγιο είναι δύσκολο να αντισταθείς στον πειρασμό να παράξεις περιεχόμενο που θα προκαλέσει το ενδιαφέρον του πλήθους αλλά στο τέλος της ημέρας, όσοι θέλουμε να παρεμβαίνουμε στα δημόσια πράγματα κρινόμαστε κι από τον τρόπο που χειριζόμαστε τα κανάλια μας στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης.
Τους μόνους που δικαιολογούμε για τη σχετική γκρίνια είναι οι δικηγόροι που ενώ είχαν πληροφορηθεί ότι τα δικαστήρια δεν θα λειτουργήσουν, την επoμένη το πρωί άλλαξε η απόφαση. Όμως, δεν υπάρχει υπουργός Δικαιοσύνης εδώ και δύο χρόνια, είναι αναμενόμενο να συμβαίνουν αυτά.
3. Σε δηλώσεις του για την κακοκαιρία ο καθ. Χρήστος Ζερεφός επεσήμανε πως η πρόληψη και η αυτοπροστασία είναι οι ικανές και αναγκαίες συνθήκες επιβίωσης στο νέο περιβάλλον που ζούμε.
Όμως και τα δύο απαιτούν εμπιστοσύνη στο Κράτος και τις αρμόδιες αρχές και την εμπιστοσύνη το Κράτος θα την κερδίσει με διαρκή, λεπτομερή ενημέρωση και συνέπεια ενώ οι θεσμικοί παίκτες, όπως τα κόμματα δεν έχουν κανένα δικαίωμα να υπονομεύουν την εμπιστοσύνη των πολιτών στις αρχές στο όνομα της κριτικής στην κυβέρνηση. Γι' αυτό, το τελευταίο, οι ευθύνες του ΣΥΡΙΖΑ είναι τεράστιες. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει θέσει εαυτόν εκτός του πολιτικού συστήματος και πλέον μετέρχεται και μεθόδους QAnon για να δικαιολογήσει την ύπαρξή του.
Ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει ένα πρόβλημα για τη Δημοκρατία κι αυτό αφορά πρωτίστως κάποια σοβαρά στελέχη του και τους ψηφοφόρους του. Αλλά σε αυτό θα επανέλθουμε.
