Του Αντώνη Πανούτσου
Όπως στην ζωή όταν κάποιος με το ζόρι προσπαθεί να μοιάσει νέος έτσι και στην πολιτική όταν αμέτι μουχαμέτι προσπαθεί να δείξει διαφορετικός καταλήγει να δείχνει γελοίος. Ένα αξίωμα που αποδείχτηκε για μια ακόμα φορά στο συνέδριο του ΚΙΝΑΛ όταν ακόμα και η διακόσμηση φώναζε την απελπισία, ενός κινήματος που έχει πάθει υστερία να είναι διαφορετικό.
Στα χρώματα, εξαιρουμένου γάμου ρομά στην Τιμισοάρα ποτέ δεν επιχειρήθηκε να μπουν τόσα πολλά χρώματα στον ίδιον χώρο. Από το κινέζικο φούξια της πρωτοχρονιάς μέχρι το πορτοκαλί της φανέλας της Εθνικής Ολλανδίας. Μιλάμε για πανδαισία χρωμάτων και σχημάτων, με απόκρυφες σημασίες. Όπως το σήμα του Κινήματος που στο σχήμα και στα τέσσερα φτερά από το ανεμιστηράκι δοθήκαν διαφορετικές ερμηνείες. Από το ότι όπως με το Ariel και με το ΚΙΝΑΛ «πιο καθαρά δεν γίνεται», μέχρι το ότι τα τρία φτερά που είναι κόκκινα και το ένα μπλε δείχνουν πού θα ψάξει για ψήφους αλλά η καρδιά μας του παραμένει πράσινη. Όπως ο πράσινος άξονας στο κέντρο του σήματος που φωνάζει «ΠΑΣΟΚ».
Γιατί δεν πάνε τα στελέχη του Ποταμιού να τέντωσαν το χεράκι χαρούμενα στην αναμνηστική φωτογραφία στο συνέδριο σαν να διαφήμιζαν παγωτά, δεν πάει ο Καμίνης να υπερασπίστηκε όλα εκτός του τέρματος του Ολυμπιακού, η πραγματικότητα λέγεται 1-2. Η πρώτη θέση της Φώφης και η δεύτερη του Ανδρουλάκη, στις προεδρικές εκλογές του κινήματος. Το 1-2 των εκλογών τελείωσε την συζήτηση ότι ο κόσμος θέλει κάτι το διαφορετικό. Ο κόσμος του κέντρου θέλει ΠΑΣΟΚ. Να λέει η Φώφη ότι θέλει «να δώσουμε τέλος στις πελατειακές σχέσεις» και να χειροκροτεί. Όπως χειροκροτούσε όταν το έλεγε ο Λαλιώτης και ο Ανδρέας. Ξέροντας ότι στους πολιτικούς αυτά που λένε και αυτά που κάνουνε δεν συμπίπτουν υποχρεωτικά.
Το θέμα είναι να ακούγεται σωστά. Όπως η 12η θέση που σαν άλλος Λούθηρος θυροκόλλησε στο ΣΕΦ η Φώφη. «Προάσπιση χωρίς όρους και συμβιβασμούς των ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών για όλους και την αντιμετώπιση των κάθε μορφής διακρίσεων». Ποιο γατάκι μπορεί να έχει αντίρρηση; Και ποιο γατάκι καταλαβαίνει τι θέλει να πει; Αυτό είναι το παλιό ΠΑΣΟΚ. Το παραδοσιακό, το ορθόδοξο και έτσι τα μιλάνε τα σωστά ΠΑΣΟΚ. Όπως μπορεί να το κάνει ο Σταύρος, που αποφάσισε να πάρει θέσεις στην εκδήλωση «Ισότητα στην πράξη» που πραγματοποιήθηκε παράλληλα στο ΣΕΦ.
Πρώτον έχει την πλάκα του να λες ότι θέλεις στην Βουλή οι γυναίκες να είναι το λιγότερο 151, όπως είπε ο Σταύρος και στην κοινοβουλευτική σου ομάδα να μην έχεις ούτε μία. Δεύτερον έχει ακόμα μεγαλύτερη πλάκα να το λες και ούτε εσύ ούτε κανένας να μπορεί να εξηγήσει πώς γίνεται. Γιατί εκτός αν ο Σταύρος κάνει πραξικόπημα και βάλει στην Βουλή 151 γυναίκες, το μόνο που μπορεί να έχει ένα κόμμα είναι αρκετές γυναίκες και άνδρες ώστε ο κόσμος να επιλέξει. Άσε που το φύλλο δεν είναι το κριτήριο. Αφού για κάθε Μαυρωτά μπορεί να υπάρχει μια Διαμαντοπούλου, αλλά και για κάθε Νικολόπουλο υπάρχει μια Μεγαλοοικονόμου.
Οι γυναίκες στην Βουλή μπορεί να είναι 151, και η μνήμη τους θα μπορεί να εορτάζεται στις 18 Μαρτίου όπως είπε ο Σταύρος. Η Ισλανδία μπορεί να είναι ο φάρος που θα οδηγεί την Ελλάδα και τα χρήματα που στοιχίζει το γραφείο του πρωθυπουργού στην Θεσσαλονίκη σίγουρα θα ήταν καλύτερα να δινόντουσαν για παιδικούς σταθμούς, όπως προσέθεσε. Όλα όμως ακουγόντουσαν σαν πιασιάρικες φράσεις λογογράφου. Από αυτά που λέγονται για να ακούγονται και όχι για να εφαρμοστούν. Και κάπου ψηλά ο Ανδρέας, ο Γιαννόπουλος και ο Κουτσόγιωργας, χαμογελούσαν με ικανοποίηση. ΚΙΝΑΛ, ΕΛΙΑ, ανεμιστηράκι με τρία κόκκινα φτερά και ένα μπλε αυτό που θα μετράει είναι το πράσινο κέντρο. Το ΠΑΣΟΚ που ζει και η γλώσσα του θα μιλιέται όσο υπάρχει Ελλάδα.
