Τον πρωθυπουργό και τον Πρόεδρο της Βουλής καταγγέλλει για «επικίνδυνο σχεδιασμό» Συνταγματικής ανωμαλίας με στόχο την «καθεστωτική μονιμότητα» του ΣΥΡΙΖΑ, ο Απόστολος Κακλαμάνης, ο μακροβιότερος Πρόεδρος της Βουλής στην ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας (1993 – 2004).
Αυτά που σήμερα ευτελίζουν το Κοινοβούλιο και «προσλαμβάνουν τον χαρακτήρα "κοινοβουλευτικού πραξικοπήματος"», προειδοποιεί, «εύχομαι να μη θεωρηθούν αργότερα πταίσματα μπροστά σε όσα θ' ακολουθήσουν… Αν δεν επέλθει η κάθαρση του άγους και της βεβήλωσης του ναού της Δημοκρατίας … από πρόσωπα «εν ονόματι του …λαού»!».
Όπως επισημαίνει το ιστορικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, «το σενάριο έχει ξαναεφαρμοστεί στο απώτερο παρελθόν. Αντιγραφείς του και, μάλιστα, χωρίς «προσώρας» να διακινδυνεύουν ούτε «τρίχα της κεφαλής τους», υπάρχουν και στις μέρες μας, απασχολούν τη διεθνή δημοκρατική κοινότητα, πλην της μακάριας χώρας μας» …
Συνέντευξη στην Αλίκη Χατζή
- Η apriori εκχώρηση της συναίνεσης βουλευτή σε οποιοδήποτε νομοσχέδιο, οιουδήποτε περιεχομένου άνευ προηγούμενου ελέγχου, συνιστά Συνταγματική εκτροπή;
Το πρωτοφανές αυτό στα μεταπολιτευτικά κοινοβουλευτικά μας χρονικά γεγονός, το οποίο ορθώς χαρακτηρίζετε, δεν είναι αυτοτελές. Όπως δεν ήταν αυτοτελές γεγονός και η Αποστασία βουλευτών το 1965.Ξέρουμε πού οδήγησε τη χώρα, περιλαμβανομένων του θρόνου και των άλλων πρωτεργατών της τότε συνταγματικής ανωμαλίας.
- Αντιλαμβάνομαι ότι για σας υπάρχει γενικότερο πρόβλημα;
Ναι. Γιατί, τούτο το γεγονός προέκυψε ως καρπός ενός επικίνδυνου σχεδιασμού.
- Σε τι συνίσταται αυτό το «επικίνδυνο σχέδιο»;
Συνίσταται στη συστηματική αντιθεσμική όσμωση των ρόλων του Πρωθυπουργού, ως φορέα της Εκτελεστικής εξουσίας και του Προέδρου της Βουλής, ως φορέα της νομοθετικής.
- Πώς τεκμηριώνεται μια τέτοια καταγγελία;
Νομίζω ότι και για τον πλέον δύσπιστο, αποκαλύπτονται πλέον οι μεθοδεύσεις των δύο αυτών κορυφαίων παραγόντων του δημοκρατικού μας πολιτεύματος. Σ' αυτή τη φάση, εστόχευσαν και συνέβαλαν στη διάλυση των κοινοβουλευτικών ομάδων δύο μικρότερων κομμάτων και τη «διαρπαγή» βουλευτών τους για την ανασυγκρότηση της πλειοψηφίας στη Βουλή του κυβερνώντος κόμματος, πρόεδρος του οποίου είναι ο πρώτος και ηγετικό στέλεχος ο δεύτερος!!
Νομίζω ότι, αν συνδυαστούν τα γεγονότα αυτά με την καθημερινή κυβερνητική πρακτική που αντανακλάται στο συνεχιζόμενο ευτελισμό της Βουλής, στην οποία, επίσης, πρωτοστατούν αμφότεροι, προσλαμβάνουν το χαρακτήρα κοινοβουλευτικού πραξικοπήματος.
- Είναι δυνατόν να εμφανίζονται βουλευτές σε δύο κοινοβουλευτικές ομάδες, και κυβέρνηση και αντιπολίτευση, και να είναι ο ένας από τους δύο Αντιπρόεδρος της βουλής;
«Ενός κακού δοθέντος μύρια έπονται…». Αυτά που προκαλούν τη δημοσιογραφική σας ερώτηση και, φαντάζομαι, την οργή σας, ως πολίτη με δημοκρατική συνείδηση, εύχομαι να μη θεωρηθούν αργότερα πταίσματα μπροστά σε όσα θ' ακολουθήσουν . Αν δεν επέλθει η κάθαρση του άγους και της βεβήλωσης του ναού της Δημοκρατίας … από πρόσωπα «εν ονόματι του …λαού»!
Την ευθύνη προς τούτο, έχει ο ίδιος ο ελληνικός λαός που, έστω και εξαπατηθείς, ανέθεσε τη διακυβέρνηση της χώρας σε μια εξουσιομανή, όπως αποδείχθηκε, ομάδα «Αριστεράς», που οικοδομεί το δικό της καθεστώς.
Το σενάριο έχει ξαναεφαρμοστεί στο απώτερο παρελθόν, αντιγραφείς του και, μάλιστα, χωρίς «προσώρας» να διακινδυνεύουν ούτε «τρίχα της κεφαλής τους», υπάρχουν και στις μέρες μας, απασχολούν τη διεθνή δημοκρατική κοινότητα, πλην της μακάριας χώρας μας!
- Ποιος πρέπει να είναι ο ρόλος του Προέδρου της Βουλής απέναντι σε φαινόμενα, όπως τα τωρινά στη Βουλή;
Πολύ απλός. Δεν τα υποθάλπει, δεν τα ανέχεται και τα καταγγέλλει. Οχυρούμενος στο Σύνταγμα και τον Κανονισμό της Βουλής και με το ΚΥΡΟΣ που έχει κατακτήσει στην πράξη. Αλλά, κυρία Χατζή, δεν προϋπήρξαν τέτοια φαινόμενα, ως την έλευση της πρώτη φορά «Αριστεράς», αφού δυναμίτισε τον αγώνα διάσωσης της χώρας από την χρεωκοπία με τα «αντιμνημονιακά» της μέτωπα και την υπόσχεση στο λαό: «θα είμαστε κάθε λέξη του Συντάγματος»!
Γι' αυτό, δε χρειάστηκε ανάλογη πρόβλεψη, ούτε στο δικό μου καθηκοντολόγιο, ως Προέδρου της Βουλής επί μια ενδεκαετία, ούτε σε όσων άλλων τιμήθηκαν με το υψηλό αυτό πολιτειακό λειτούργημα, από το 1974 ως και το 2014, που θήτευσα συνεχώς ως βουλευτής…
Πράγματι, κανένας Πρωθυπουργός και κανένα κυβερνητικό κόμμα –όσες «αμαρτίες» κι αν τους χρεώσουμε- δεν επεδίωξαν καθεστωτική μονιμότητα.
- Ας πάμε και σ' ένα, ευαίσθητο θέμα για σας. Η Επέτειος 100 χρόνων από τη γέννηση του Ανδρέα Παπανδρέου, έγινε αφορμή για πολλές δημόσιες αναφορές σ' αυτόν, που συνεχίζονται… Πώς κρίνετε το γεγονός αυτό εσείς, ως ένας από τους στενότερους συνεργάτες του Ανδρέα Παπανδρέου στο ΠΑΣΟΚ;
Προσθέστε, παρακαλώ, και 25 χρόνια προ…ΠΑΣΟΚ! Στην Ένωση Κέντρου, στους ανένδοτους αγώνες, στο ΠΑΚ! Ως προς το γεγονός, μπορώ να πω ότι, παρόλα όσα κι αν «εχθροί και φίλοι» του προσπάθησαν να «χώσουν» όσο πιο βαθιά στο ασυνείδητο ει δυνατόν της Ιστορίας, ο Ανδρέας ζει!! Εμείς στο ένα και μοναδικό ΠΑΣΟΚ – χωρίς άλλους προσδιορισμούς, που μόνο σύγχυση προκαλούν και άλλα υπηρετούν - αποτίνουμε τον οφειλόμενο φόρο τιμής και σεβασμού στη μνήμη του. Συνεχίζουμε δε, στο δρόμο που χάραξε, με τις ιδέες, τους αγώνες του, το έργο και τις παρακαταθήκες του, κοιτάζοντας, όπως κι εκείνος, πάντα ΜΠΡΟΣΤΑ! Από κει και πέρα, πολλοί μιλούν ή γράφουν, λόγω… ενοχών!
Άλλοι, λόγω αθεράπευτου… μίσους! Ξεχωρίζουν από τους επαίνους, που κλείνουν με εμπαθείς … χωσιές! Άλλοι ως υπερβαλλόντως ευεργετηθέντες και συνεπώς ασφαλέστεροι… εχθροί, χύνουν «χολή και όξος»!Και τέλος, τον δοξολογούν κάποιοι επιζώντες «σταυρωτήδες» του ή κυβερνώντες σήμερα επίγονοί τους, της αείμνηστης «ανανεωτικής» κομμουνιστικής «Αριστεράς».
Μαζί τους, τον δοξολογούν, επίσης, οι αναγκαίοι πάντοτε «Ιούδες», που φέροντες την προδοσία σαν δευτέρα φύση τους, προσέτρεξαν στο σημερινό «γκουβέρνο», με το αζημίωτο πάντα!! Παραμένει, όμως, μαζί μας, η άσβεστη από γενιά σε γενιά, μνήμη ενός λαού που έζησε στην πράξη και θέλει να ξαναζήσει τι σημαίνει Εθνική Ανεξάρτητη Δημοκρατία και Κοινωνική Δικαιοσύνη. Κι αυτό νομίζω αρκεί στον Ανδρέα, και σε όσες και όσους τον αγάπησαν ανιδιοτελώς και συνεχίζουν με αναπεπταμένη πάντα τη σημαία του ΠΑΣΟΚ.
