Του Σάκη Μουμτζή
Τον έπεισαν πως έχει «τον Κούλη στο τσεπάκι του». Του παρουσίασαν μαϊμού-δημοσκοπήσεις για να του πουν πως οι ευρωεκλογές είναι ντέρμπι. Και τελικά πιστεύοντας πως είναι ντέρμπι, ο αήττητος ηγέτης ανέλαβε προσωπικά όλη την προεκλογική εκστρατεία του ΣΥΡΙΖΑ.
Κανένας δεν πήγε να του πει πως είναι, εδώ και πολύ καιρό, το βαρίδι του ΣΥΡΙΖΑ. Του έλεγαν πως όλες οι δημοσκοπήσεις, που τον έφερναν σε δημοτικότητα 10 ποσοστιαίες μονάδες πίσω από τον Κ.Μητσοτάκη, ήταν προϊόν συνωμοσίας των δημοσκόπων και του «παλαιού πολιτικού συστήματος».
Και ο Αλέξης τα πίστευε όλα αυτά; Δεν είχε επαφή με την πραγματικότητα; Αυτό είναι ένα ερώτημα που δεν αφορά μόνον τον Τσίπρα, αλλά και πολλούς άλλους ηγέτες.
Απομονωμένοι ζούνε στον κόσμο τους με τις παραστάσεις των ένδοξων ημερών. Το ενδεχόμενο της ήττας ούτε περνά από το μυαλό τους, καθώς έχουν αποκτήσει ένα θεϊκό σύνδρομο.
Νομίζουν πως συνομιλούν με την Ιστορία.
Αυτό έπαθε και ο Αλέξης μας, από πολύ νωρίς. Επρεπε να το καταλάβουμε όταν μας έλεγε πως ο προορισμός του είναι να αλλάξει την Ευρώπη.
Επρεπε να το καταλάβουμε όταν οι παρατρεχάμενοι του, προσέδιδαν στην άτακτη υποχώρηση του στις 13 Ιουλίου του 2015, χαρακτηριστικά μεγαλοφυούς κίνησης του Βλ.Λένιν.
Ο πρωθυπουργός γνωρίζοντας μέχρι τότε μονον νίκες, «σάλταρε». Τα πίστεψε όλα αυτά.
Ετσι, στην συνέχεια πορεύθηκε με έπαρση και αλαζονεία που μαζί με τον εγγενή διχαστικό του λόγο συνέθεσαν ένα εκρηκτικό σκηνικό.
Ομως η Ιστορία έχει αποδείξει πως σχεδόν πάντα εκδικείται. «Από τα ψηλά στα χαμηλά και από τα πολλά στα λίγα», που λέει και ο μεγάλος λαϊκός βάρδος.
Μια φωτογραφία σε θαλαμηγό με το πούρο στο στόμα ενώ το Μάτι μετρούσε ακόμα τους νεκρούς του, ήταν η χαριστική βολή στον Α.Τσίπρα.
Σήμερα με 9,35 ποσοστιαίες μονάδες διαφορά από τον «Κούλη», δεν μπορεί να σχεδιάσει τίποτα. Χωρίς αφήγημα, με θολωμένη την κρίση του, βαδίζει σαν πρόβατο επί σφαγή στις επικείμενες εθνικές εκλογές.
Τι θα λέει στις περιοδείες του και σε ποιο κοινό; Θα ξανακατεβάσει τους Ρομά στις συγκεντρώσεις του; ποια θα είναι η ατζέντα του; όλα τα διλήμματα τα έθεσε στις ευρωεκλογές και συνετρίβη. Θα τα επαναλάβει, μετά από τριάντα ημέρες, στο ίδιο ακροατήριο προσδοκώντας άλλο αποτέλεσμα;
Αυτό είναι ο ορισμός του παραλογισμού.
Ή μήπως αίφνης θα υιοθετήσει την αναπτυξιακή ατζέντα της Νέας Δημοκρατίας, όπως λέγεται;. Μα, σε αυτήν την περίπτωση ο ψηφοφόρος θα προτιμήσει το αυθεντικό προϊόν που προβάλλει η Νέα Δημοκρατία και όχι την απομίμηση του ΣΥΡΙΖΑ.
Τα αδιέξοδα είναι προφανή.
Ο Α.Τσίπρας μπορεί να μετάνιωσε που προκήρυξε εκλογές. Ισως έλαβε μιαν απόφαση εν θερμώ. Βέβαια, ακόμα και αν συμβαίνει αυτό, τώρα δεν μπορεί να κάνει πίσω. Θα βαδίσει τον δρόμο του μαρτυρίου μέχρι τέλους.
Τώρα που έχασε τον τίτλο του «άχαστου» οι δελφίνοι καιροφυλακτούν. Αν μάλιστα η ήττα του στις εθνικές εκλογές είναι πολύ βαρύτερη από αυτήν των ευρωεκλογών, τότε όλα είναι πιθανά.
Μέχρι στιγμής η συμπεριφορά του πρωθυπουργού προδίδει πως έχουμε μπροστά μας έναν ιδανικό αυτόχειρα.
Βεβαίως, δεν λυπούμαστε γι΄αυτό! Ουδείς οίκτος!
