Της Μαριάννας Σκυλακάκη
"Αν μια πεταλούδα κινήσει τα φτερά της στον Αμαζόνιο, μπορεί να φέρει βροχή στην Κίνα." Κάπου θα έχετε ακούσει την ποιητική αυτή απόδοση του φαινομένου της εξάρτησης ενός συστήματος από τις αρχικές συνθήκες στη θεωρία του χάους. Στην περίπτωση όμως της Βραζιλίας, που μόλις πέρασε το κατώφλι της εποχής Bolsonaro, η επίδραση που θα έχει η νέα πολιτική εντατικής εκμετάλλευσης των πόρων του Αμαζονίου προμηνύεται τεράστια, στην κρισιμότερη ίσως καμπή για την αποτροπή μιας καταστροφικής υπερθέρμανσης του πλανήτη μας.
Οι πιο κυνικοί εξ ημών θα αναρωτηθούν γιατί θα έπρεπε να ενδιαφέρονται για τις πολιτικές ενός ακροδεξιού ηγέτη τόσο μακριά απ'' τη δική μας πατρίδα. Έχουμε άλλα προβλήματα, άλλες επικίνδυνες προσωπικότητες, πολύ πλησιέστερα. Στη Βραζιλία, όμως, βρίσκεται το 60% περίπου της έκτασης του τροπικού δάσους του Αμαζονίου, το οποίο είναι υπεύθυνο για την παραγωγή του 20% περίπου του οξυγόνου που υπάρχει στην ατμόσφαιρα - γι' αυτόν ακριβώς το λόγο έχει χαρακτηριστεί ως ο "πνεύμονας" του πλανήτη. Άλλο ένα παρατσούκλι που μας βοηθά να καταλάβουμε την τεράστια σημασία του Αμαζονίου; Λειτουργεί ως "νιπτήρας", καθαρίζοντας την ατμόσφαιρα από τεράστιες ποσότητες διοξειδίου του άνθρακα, τις οποίες το δάσος απορροφά.
Η συνέχεια του άρθρου, εδώ.
Για περισσότερα άρθρα από το αθηΝΕΑ, επισκεφθείτε το www.a8inea.com
