Η διαφορά στις μεταγραφικές επιλογές των μεγάλων ομάδων μας προδίδει και τους διαφορετικούς στόχους που βάζει η κάθε μια αλλά και τη διαφορά επιπέδου.
Ο Ολυμπιακός, ας πούμε, θα μπορούσε να μην κάνει τη παραμικρή κίνηση σ’ αυτή τη μεταγραφική σεζόν. Να μείνει με τον Ραφίνια δεξιό μπακ, να τη βγάλει με τον Χολέμπας στα αριστερά και γενικότερα να μην πειράξει καθόλου την τωρινή του ομάδα, περιμένοντας το καλοκαίρι. Προτίμησε να φέρει τώρα τον Λαλά και τον Ρέαμπτσιουκ επειδή πήρε το περυσινό μάθημα με τις απότομες αλλαγές του ρόστερ που τον απορρύθμισαν και τον άφησαν έξω από τη συνέχεια του Champions League. Πλέον, όλοι ξέρουν ότι με την Ελλάδα στην 17η θέση της ειδικής βαθμολογίας της UEFA και με τη συμμετοχή όλων των ομάδων, πλην της πρωταθλήτριας, στα... αμπάρια του Europa Conference League, δεν υπάρχουν περιθώρια για κανέναν να χάσει το πρωτάθλημα. Ο πρώτος θα είναι πρώτος και ο δεύτερος τίποτα! Ακούγεται... αμερικανιά, αλλά πλέον τα πράγματα στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο κυλούν ακριβώς έτσι.
Καθώς οι ελληνικές ομάδες, εκτός από την 1η της βαθμολογίας, έχουν αποκλειστεί για τα επόμενα δύο τουλάχιστον χρόνια από τη συμμετοχή στο Europa League, δεν θα υπάρχουν λεφτά ούτε για τον 2ο ούτε για τον 3ο της βαθμολογίας ούτε για τον Κυπελλούχο.
Για να καταλάβουμε τις διαφορές: Το Champions League πληρώνει περίπου 35 εκατομμύρια σε κάθε ομάδα που μπαίνει σε όμιλο, το Europa κάπου 8 εκατομμύρια, ενώ το Conference προβλέπεται να δώσει το πολύ 5. Επιδίωξη, λοιπόν, του Ολυμπιακού είναι να παραμείνει πρωταθλητής για όσο μεγαλύτερο διάστημα γίνεται, αφού ξέρει ότι είναι θέμα ζωής και θανάτου, των οικονομικών του.
Ολα αυτά τα έχουν εμπεδώσει και στον ΠΑΟΚ. Προσπαθούν, επομένως, να κινηθούν στην ίδια λογική. Να φτιάξουν ομάδα ικανή όχι απλά να αντιμετωπίσει, αλλά να εκθρονίσει τον Ολυμπιακό. Οι μεταγραφές του Σαββίδη έχουν στόχο τη δημιουργία ενός ποιοτικότερου ρόστερ σε σχέση με εκείνο του Μαρινάκη ώστε να γίνει ευθέως ανταγωνιστικό στο επόμενο πρωτάθλημα. Είναι ο μόνος τρόπος να φτάσει κοντά στα πολλά λεφτά της UEFA. Ομως, με εξαίρεση τον αριστερό μπακ Μπαμπά Ραχμάν που προορίζεται για να αντικαταστήσει τον Γιαννούλη, οι μεταγραφές δεν έγιναν με βάση αληθινές ανάγκες, αλλά επειδή π.χ. «βρέθηκε» κι ο Καγκάβα στο δρόμο. Αμφίβολη, λοιπόν, η αποτελεσματικότητα και των κινήσεων του Ιανουαρίου. Αλλωστε, με προπονητή τον Πάμπλο Γκαρσία που τώρα προσπαθεί να μάθει, δεν υπάρχει και η εγγύηση του αξιόπιστου πάγκου πού θα καθοδηγήσει την προσπάθεια.
Οσο για την ΑΕΚ αποφάσισε να περιμένει το καλοκαίρι. Να δει ποιοι και πόσοι απ’ όσους βρίσκονται τώρα στην ομάδα θα είναι σε θέση να μείνουν και να βοηθήσουν πριν ψάξει για καινούργιους. Ομως, αν κρίνει κανείς από τις προδιαγραφές που βάζει σε κάθε μεταγραφική περίοδο, καταλαβαίνει ότι όλα γίνονται βάσει μικρού μπάτζετ και χαμηλών προσδοκιών Το αν αυτό μπορεί να αλλάξει το καλοκαίρι προς το καλύτερο ενόψει και της εισόδου στο νέο γήπεδο θα φανεί - αν και τα δεδομένα δύσκολα διαφοροποιούνται σ αυτή την ομάδα...
Τέλος, για τον Παναθηναϊκό, ας μη γίνεται λόγος. Τα ίδια ακριβώς λάθη έχουν επαναληφθεί πάνω από δέκα φορές, οπότε κανείς δεν περιμένει τίποτα... Το μεταγραφικό αλαλούμ στη βάση των «θέλω» ενός ακόμη προπονητή που όλοι ξέρουν πως θα φύγει ως αποτυχημένος όπως έγινε με τον προηγούμενο, τον προ-προηγούμενο και τον... προ-προ-προηγούμενο, δείχνει τη λογική των πραγμάτων.
