Ο Ολυμπιακός και η Ρεάλ Μαδρίτης έχουν δύο κοινά, χωρίς καμία διάθεση σύγκρισης μεταξύ τους. Ναι μεν απέχουν «έτη φωτός» μεταξύ τους, αλλά πλέον ακολουθούν συμπτωματικά παράλληλους δρόμους, πέρα από το γεγονός ότι πρωταγωνιστούν σταθερά η κάθε μία στο πρωτάθλημα της χώρας της.
Συγκεκριμένα, άλλαξαν σύστημα αγωνιστικά μετά το ξεκίνημα της φετινής σεζόν, με τους προπονητές να αποφασίζουν να παίξουν με τρεις κεντρικούς αμυντικούς. Μπορεί οι λόγοι να είναι διαφορετικοί, αλλά το αποτέλεσμα περίπου το ίδιο.
Ο Πέντρο Μαρτίνς, δεν είχε πολλούς λόγους να αλλάξει διάταξη τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Ο Ολυμπιακός θα πάρει σε λίγες μέρες και τυπικά το πρωτάθλημα χωρίς να τον αμφισβητεί κανείς, είναι φαβορί για το Κύπελλο, ενώ έφτασε και στους «16» του Europa League με το 4-3-3 που βλέπουμε εδώ και χρόνια. Ο Πορτογάλος, όμως, δεν επαναπαύτηκε. Διέγνωσε ότι η ομάδα του είχε γίνει προβλέψιμη επιθετικά για τους αντιπάλους, ενώ τα αμυντικά της κενά ασκούσαν μεγαλύτερη πίεση στον τερματοφύλακα Ζοσέ Σα, ο οποίος πέρασε ένα άσχημο αγωνιστικό «φεγγάρι». Ολα αυτά φάνηκαν στην ήττα με 2-1 από τον Παναθηναϊκό, στα ματς Κυπέλλου με τον Αρη, όπου η πρόκριση ήρθε… κατά λάθος, και κυρίως στο 3-1 από την Αρσεναλ εδώ.
Ο κόουτς πήρε την απόφαση να καθιερώσει νέα τακτική στη ρεβάνς του Λονδίνου: Σύστημα 3-4-3, με αρκετά τρικ και λεπτομέρειες που έκαναν τη διαφορά. Ο Ολυμπιακός νίκησε την Αρσεναλ με 1-0 στο Emirates, έκανε το ίδιο με τον Αρη στην πρεμιέρα των πλέι οφ και προχθές διέλυσε την ΑΕΚ με 5-1.
Τι προσφέρει, λοιπόν, αυτό το σύστημα; Καταρχάς, πολλές επιλογές στην επίθεση. Τα μπακ - χαφ πρέπει να ξέρουν και μπάλα, αφού μετατρέπονται συχνά σε εξτρέμ, ενώ οι πλάγιοι επιθετικοί έρχονται δίπλα στον σέντερ φορ προκαλώντας υπεραριθμία και… πονοκέφαλο στην αντίπαλη άμυνα. Για να φτάσει η μπάλα ως εκεί, όμως, χρειάζονται καλοί κεντρικοί μέσοι, κι ας είναι μόνο δύο. Ο Εμβιλά θεωρείται ο καλύτερος στη Σούπερ Λιγκ. Ξέρει να πασάρει, να μαρκάρει και γενικότερα να στέκεται. Ο Καμαρά είναι ο άνθρωπος που βρίσκεται παντού μέσα στο γήπεδο. Ενα πραγματικό πολυεργαλείο, που τη μία στιγμή μπορεί να κόψει την μπάλα στην άμυνα και την επόμενη να πατήσει και να σκοράρει στην αντίπαλη περιοχή. Αν αυτή η επιθετική προσέγγιση φαίνεται να εμπεριέχει αρκετά ρίσκο, να πούμε ότι η παρουσία τριών κεντρικών αμυντικών, προσθέτει μεγαλύτερη ασφάλεια στην περίπτωση αντεπίθεσης. Απαραίτητη προϋπόθεση, ο ένας από τους τρεις στόπερ να ξέρει καλή μπάλα, αφού αναλαμβάνει να κάνει παιχνίδι από πίσω και να ανέβει ως τη μεσαία γραμμή. Στον Ολυμπιακό όλοι το προσπαθούν, έχοντας σαν πιο ικανό τον Παπασταθόπουλο.
Στη Ρεάλ Μαδρίτης, ο Ζινεντίν Ζιντάν αναγκάστηκε να προχωρήσει στην ίδια αλχημεία. Η ομάδα διαθέτει φέτος το χειρότερο, ίσως, ρόστερ των τελευταίων 15-20 χρόνων. Χωρίς μεταγραφές, με λίγους αριθμητικά παίκτες και με τα μεγάλα ονόματα γερασμένα. Παράλληλα, ήρθαν αρκετοί τραυματισμοί που έφεραν την ομάδα σε δύσκολη θέση, με μπόλικες ήττες εκτός προγράμματος: Αλαβές, Λεβάντε, Κάντιθ, Σαχτάρ Ντόνετσκ, Βαλένθια. Ο Ζιντάν πόνταρε, κατ αρχάς, στο φιλότιμο και τον εγωισμό των παικτών. Η ομάδα βελτιώθηκε, άρχισε να παίρνει αποτελέσματα, μα όπως φάνηκε στις ισοπαλίες με την Σοσιεδάδ και την Ατλέτικο Μαδρίτης, δεν είχε το κάτι παραπάνω. Γι’ αυτό αποφάσισε να αλλάξει τον σχηματισμό: τρεις στόπερ, καθώς ο Σέρχιο Ράμος ήταν τραυματίας, και δύο ή τρία κεντρικά χαφ, ανάλογα με την διαθεσιμότητα. Οταν είναι υγιείς ο Κασεμίρο, ο Μόντριτς και ο Κρόος, παίζουν όλοι, με έναν γρήγορο παίκτη δίπλα στον Μπενζεμά.
Οταν ένας από τους τρεις μέσους μένει εκτός, προστίθεται ένας ακόμα επιθετικογενής παίκτης (ο Ασένσιο ή ο Ισκο) για περισσότερη πίεση στον αντίπαλο. Ετσι, η Ρεάλ Μ. έχει 3/3 απέναντι σε Αταλάντα, Ελτσε, Εϊμπαρ και μένει να δούμε αν θα πετύχει πάλι το κόλπο σε λίγες ώρες απέναντι στη Λίβερπουλ των τριών επιθετικών.
Φυσικά, οι δύο προπονητές δεν ανακάλυψαν την… Αμερική. Ούτε καν διεκδικούν την «πατρότητα» για τη φετινή σεζόν. Πήραν την ιδέα από τον Τόμας Τούχελ. Ο Γερμανός, με το που πήγε στην Τσέλσι τον Ιανουάριο, έπαιξε 3-4-3, με συνέπεια να φτάσει τα 14 ματς αήττητος και απέναντι στην Πόρτο να είναι το φαβορί για πρόκριση στα ημιτελικά του Champions League.
Πάντως, όλα τα credits δεν πάνε μόνο στους προπονητές. Διότι για να πετύχει ένα σύστημα, που αλλάζει μάλιστα ξαφνικά μέσα στη χρονιά, πρέπει να υπάρχουν και οι κατάλληλοι παίκτες: Μπακ - χαφ με πνευμόνια, κεντρικοί μέσοι που να ξέρουν ποδόσφαιρο πάνω από τον μέσο όρο του περιβάλλοντος όπου αγωνίζονται και γρήγοροι επιθετικοί που να μπορούν να σκοράρουν με ευκολία.
