Βρίσκουμε προσβλητική για τους γιατρούς την άποψη που θέλει τα προβλήματα του κλάδου τους να αρχίζουν και να τελειώνουν στα λεφτά. Έτσι, ωμά: στα λεφτά. Και δεν είναι μόνο προσβλητικό, είναι και αποπροσανατολιστικό.
Η έναρξη λειτουργίας του θεσμού του Προσωπικού Γιατρού, τον τρίτο πανδημικό χρόνο, βρήκε πολύ μεγάλη ανταπόκριση στους πολίτες που έσπευσαν να εγγραφούν στην πλατφόρμα μαζικά, αναδεικνύοντας βέβαια το γνωστό πρόβλημα της έλλειψης γιατρών. Τις τελευταίες εβδομάδες λοιπόν, διαβάζουμε διαρκώς ως δικαιολογία για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το σύστημα, τις χαμηλές αμοιβές των γιατρών.
«Ο προσωπικός γιατρός αμείβεται με 20€ το έτος για κάθε ασθενή με δικαίωμα του ασθενούς να τον επισκέπτεται όποτε θέλει όσες φορές θέλει. Το ποσό είναι αστείο, άρα για να βγάλει κάτι ο γιατρός θα πολλαπλασιάσει στο έπακρο τη συνταγογράφηση…», μας έγραψε ένας γιατρός στο τουίτερ.
Καταρχάς, αυτό είναι ανακριβές. Διαβάζουμε στο ρεπορτάζ του έμπειρου συντάκτη για θέματα Υγείας Βασίλη Βενιζέλου για την Athens Voice (2/10) ότι οι το οικονομικό κίνητρο για να ενταχθούν οι γιατροί στην πλατφόρμα του Προσωπικού Γιατρού είναι πολύ σημαντικό. Όσοι γιατροί δεχθούν τον μέγιστο αριθμό εγγεγραμμένων πολιτών (2.000) θα λαμβάνουν αμοιβή κατ’ άτομο. Όσο περισσότερους ασθενείς εγγράφει ο γιατρός τόσο περισσότερα χρήματα θα λαμβάνει, με το μηνιαίο χρηματικό ποσό να μπορεί να φτάνει ανά γιατρό ακόμη και τις 6.000 - 7.000 ευρώ.
Αυτό που θέλουμε να επισημάνουμε είναι ότι δεν είναι η πρώτη φορά που διαβάζουμε τέτοιες δικαιολογίες, είναι η πολλοστή αλλά αναρωτιόμαστε: στέκουν; Με την ίδια λογική πρέπει να δικαιολογήσουμε και τα φακελάκια;
Και οι Αρχαιολόγοι που υπηρετούν στην Αρχαιολογική Υπηρεσία και μάλιστα στη συντριπτική τους πλειοψηφία εκτός έδρας, μακριά από το σπίτι τους, δεν παίρνουν μεγάλους μισθούς. Πώς θα μας φαινόταν αν ακούγαμε πως είναι... ανεκτό ένας αρχαιολόγος να «σπρώχνει» αρχαία στα κυκλώματα αρχαιοκαπήλων για να συμπληρώσει το εισόδημά του ή ακόμα χειρότερα να κάνει τα στραβά μάτια σε παραβάσεις του αρχαιολογικού νόμου; Αφού οι καημένοι δεν παίρνουν μεγάλους μισθούς!
Η συζήτηση λοιπόν καταλήγει αποπροσανατολιστική γιατί ενώ οι μισθοί των Ελλήνων γιατρών είναι πραγματικά χαμηλοί ακόμα κι αν αυτοί πολλαπλασιάζονταν το πρόβλημα της δημόσιας υγείας δεν θα επιλύονταν γιατί επικρατεί ένα τεράστιο χάος στη διαχείριση των δημόσιων κονδυλίων για την υγεία που αυτή τη στιγμή η διαχείρισή τους είναι πραγματικά ανεξέλεγκτη.
Ο Προσωπικός Γιατρός λειτουργεί θετικά και προς αυτή την κατεύθυνση, του εξορθολογισμού στη διαχείριση των κονδυλίων για την Υγεία, γιατί τόσο η αμοιβή του όσο και τα φάρμακα που συνταγογραφεί θα περνούν από κάποιο έλεγχο.
Ας σκεφτούμε πως αυτή τη στιγμή, ακόμα και οι ιδιώτες γιατροί διαχειρίζονται τα κονδύλια του Κράτους κατά τη συνταγογράφηση και τα παραπεμπτικά των εργαστηριακών εξετάσεων που καλύπτονται από Ταμεία των ασφαλισμένων.
Δεν πρέπει να μπει κάποιος έλεγχος σε αυτό; Ο Προσωπικός Γιατρός είναι ένα πρώτο βήμα.
Συμβαίνει και κάτι πιο σημαντικό: χωρίς τον Προσωπικό Γιατρό δεν υπάρχει καμία περίπτωση να οργανωθεί σύστημα πρόληψης, δεν είναι καν εφικτό να αξιολογηθεί η αποτελεσματικότητα και η δράση των φαρμάκων που συνταγογραφούνται για την κάθε ασθένεια.
Δεν είναι μόνο η δαπάνη για τον όγκο της συνταγογράφησης. Είναι και ότι κανείς δεν παρακολουθεί πως λειτουργούν αυτά τα φάρμακα στους ασθενείς.
Δεν πρέπει να γίνει ένα πρώτο βήμα ώστε να μπει μια τάξη σε όλα αυτά;
Όπως μας επεσήμανε κάποιος γιατρός, αν ο θεσμός λειτουργούσε ήδη τότε ο εμβολιασμός για τον covid θα είχε προχωρήσει πολύ πιο γρήγορα.
Το Υπουργείο Υγείας προσπαθεί να βάλει μια τάξη στο χάος και μέσα σε όλα, θέλει να νομιμοποιήσει τη διπλή απασχόληση σε ιδιωτικό τομέα και ΕΣΥ για να ενισχύσει το δεύτερο. Ακόμα και σε αυτό βρίσκει απέναντι κάθε λογής αντίδραση.
Αντίδραση για τα πάντα! Όταν ο πρωθυπουργός, πριν από την πανδημία, το 2019 στη ΔΕΘ, είχε εξαγγείλει ότι το ΕΣΥ πρέπει να συμμαζευτεί γιατί ξεφυτρώνουν νοσοκομεία ανά την Επικράτεια χωρίς σχέδιο που είναι απλώς αδύνατον να στελεχωθούν καταλλήλως, έγινε χαμός. Άρχισαν οι κραυγές περί νεοφιλελεύθερης λαίλαπας και όλων των σχετικών σουξέ.
Ακούμε και διαβάζουμε από σοβαρούς ανθρώπους ότι το ΕΣΥ καταρρέει γιατί είναι υποστελεχωμένο. Δεν έχουμε λόγο να μην τους πιστέψουμε. Είναι όμως μόνο θέμα χρημάτων; Δηλαδή αν αποφασίζαμε ως χώρα να διαθέσουμε το σύνολο των κονδυλίων του Ελλάδα 2.0 στην Υγεία θα λυνόταν το πρόβλημα; Πολύ αμφιβάλλουμε.
Και ως είθισται, συμβαίνει κάτι ακόμα χειρότερο από τα παραπάνω. Για να καταφέρουμε να γράψουμε 600 λέξεις, για να καταλάβουμε τις βασικές παραμέτρους του θέματος, για να κατανοήσουμε απλώς ποιες είναι οι ερωτήσεις που πρέπει να απαντηθούν μιλήσαμε με πάρα πολλούς γιατρούς. Ο καθένας προσέθετε κι από μια παράμετρο στο ζήτημα.
Αν δεν οργανωθεί η συζήτηση, αν δεν αφήσουμε κατά μέρος τις ιδεοληψίες μας και την πολιτική ευτέλεια δεν θα αποκτήσουμε σοβαρές υπηρεσίες δημόσιας υγείας και μόνο θύμα της κατάστασης αυτής θα είναι ο πολίτης. Δηλαδή, όλοι εμείς.
