Ο ελληνικός πληθωρισμός αντιστέκεται. Όπως είδαμε στα στοιχεία της EUROSTAT για τον Μάρτιο, στη μεν Ευρώπη μειώθηκε από το 2,6% στο 2,4%, ενώ στην Ελλάδα αυξήθηκε από το 3,1% στον 3,4%. Θα μου πείτε ότι τον ακριβώς προηγούμενο μήνα στην Ελλάδα είχε πέσει μια μονάδα (από 3,2% στο 3,1%), ενώ έναν χρόνο πριν βρισκόταν στο (θηριώδες για τα φετινά δεδομένα) 6,5%.
Θέλω να πω, τους αριθμούς τους βλέπει ο καθένας όπως γουστάρει ή τον συμφέρει, ενώ αρχίζουμε να ακούμε και κάτι παλαβά ότι αυτό που φοβούνται πια οι ευρωπαϊκές επιχειρήσεις είναι ο αποπληθωρισμός, οπότε δεν κάνουν τίποτα για να μειώσουν τις τιμές τους παρά το γεγονός ότι έχουν τη δυνατότητα.
Επί του θέματος δεν υπάρχει ούτε λογική, ούτε σωτηρία. Πρώτα απ’ όλα, είτε οι τιμές ανέβουν ελαφρά είτε πέσουν ανεπαίσθητα από μήνα σε μήνα, οι τηλεοπτικές αντιδράσεις παραμένουν πανομοιότυπες. Πάει ο ρεπόρτερ του καναλιού έξω από το σούπερ μάρκετ και ρωτά τη συφοριασμένη νοικοκυρά που σέρνει το καρότσι της. «Είδατε να πέφτουν οι τιμές;», με κείνην να απαντά «αστειεύεσαι παιδάκι μου, όλα ανεβαίνουν».
Όσο κι αν κατανοούμε την οργισμένη της αντίδραση, είμαστε υποχρεωμένοι να πούμε ότι ο πληθωρισμός δεν μετριέται από την τυχαία (καθόλα σεβαστή) νοικοκυρά που βγαίνει απ’ το μπακάλικο. Διότι η ίδια κυρία, ακόμα και πριν το 2020 που δεν υπήρχε πληθωρισμός, τα ίδια έλεγε στο ματσούκι που της έτειναν. «Ακρίβεια παιδάκι μου, ο μισθός δεν φτάνει ούτε ως τις 20 του μήνα».
Καλά, οι διάφοροι οικονομολόγοι που επιστρατεύονται σε εκπομπές ή ιστοσελίδες κάθε φορά που δημοσιεύονται τα στοιχεία της EUROSTAT, παρά την επιστημονική τους ορολογία έχουν μέχρι και πλάκα. Αν πρόσκεινται στη ΝΔ λένε ότι γενικά πάμε πολύ καλά με εξαίρεση τον πληθωρισμό, αν πρόσκεινται στην αντιπολίτευση τα βλέπουν μαύρα κατάμαυρα. Έτσι πάνε αυτά, γι' αυτό ο Χάρυ Τρούμαν φώναζε ότι θέλει έναν μονόχειρα οικονομολόγο. Είχε βαρεθεί να ακούει ότι «η κατάσταση κ. Πρόεδρε είναι αυτή, but on the other hand…».
Μεταξύ μας τώρα, πάρτε οποιαδήποτε ακμάζουσα οικονομία στην υφήλιο και ζητείστε από έναν οικονομολόγο να αναλύσει τα προβλήματά της. Θα βρει τόσα που θα μπορούν να οδηγήσουν τον υπουργό οικονομικών της σε αυτοκτονία. Πάρτε και μια οποιαδήποτε χώρα με βαθιά προβληματική οικονομία και πληρώστε έναν οικονομολόγο να σας την παρουσιάσει θετικά. Θα βρει τόσο πραγματικά στοιχεία της που είναι ανθηρά, που θα θελήσετε να ποντάρετε όλα τα λεφτά σας στις προοπτικές της.
Δηλαδή τι μας προτείνεις, θα ρωτήσετε. Ποιον να ακούμε; Την νοικοκυρά που βγαίνει από το super market, τους οικονομολόγους που μας κατακεραυνώνουν ή αυτούς που μας δοξάζουν; Τους αισιόδοξους ή τους μηδενιστές; Δεν ξέρω. Μια συμβουλή έχω μόνο. Ως άτομο και ως οικογένεια, κοιτάξτε να μην κάνετε ό,τι πριν μια εικοσαετία. Θυμάστε ότι οι σώφρονες πέρασαν την κρίση πιο ανώδυνα. Οι νεώτεροι που κατά τη διάρκεια της χρεωκοπίας ήταν παιδιά και δεν θυμούνται, θα πορευτούν νομοτελειακά κατά τη διάρκεια της ζωής τους προς ένα τέτοιο κραχ. Έτσι θα μάθουν κι εκείνοι.
