Όταν μπαίνει κανείς στο γραφείο του Μητσοτάκη, η γραμματέας του στον προθάλαμο τον παρακαλεί να αφήσει το κινητό του σ’ ένα κουτί που υπάρχει εκεί. Δεν σας αποκαλύπτω καμιά είδηση, είναι η πάγια τακτική που ακολουθούν όλοι οι πρωθυπουργοί εδώ και μια δεκαπενταετία. Και ο Τσίπρας το ίδιο έκανε. Πρόκειται για πάγια εντολή που δίνουν όλες οι υπηρεσίες ασφαλείας των υψηλών προσώπων. Όχι μόνο διότι ο επισκέπτης, αν έχει το κινητό στην τσέπη του μπορεί να μαγνητοφωνήσει την συνομιλία του με τον πρωθυπουργό, αλλά και διότι ένα κινητό με κακόβουλο λογισμικό μέσα του μπορεί κάλλιστα να γίνει πομπός ήχου και εικόνας από τον χώρο, ακόμα κι όταν είναι κλειστό.
Θυμάστε πως όταν ο Βαρουφάκης και η τότε ΣΥΡΙΖΑϊκή ομάδα σχεδίαζαν τις διάφορες ανοησίες για έξοδο από το ευρώ, πριν κάτσουν στο τραπέζι έβαζαν τα κινητά τους σ’ ένα κλειστό ψυγείο. Τα ξεχάσαμε αυτά, αλλά κοντεύει πια μια δεκαετία από τότε, φανταστείτε σήμερα που θα έχει φτάσει η τεχνολογία της παρακολούθησης. Θυμάστε ότι το κλιμάκιο του ΔΝΤ με την Βελκουλέσκου είχε ανακαλύψει ότι οι επικοινωνίες τους στο Χίλτον παρακολουθούνταν, οπότε πήγαιναν και συνεδρίαζαν αλλού όταν είχαν σοβαρό ζήτημα να συζητήσουν.
Ελάχιστοι θυμούνται επίσης μια συνέντευξη που έδωσε ο Κώστας Σημίτης, κάμποσα χρόνια μετά την αποστράτευση του, στην οποία όταν ρωτήθηκε για τους υπουργούς του που έκλεβαν δίχως να τους πάρει χαμπάρι, είχε απαντήσει με τον ακόλουθο πολύ ενδεικτικό τρόπο. Η άποψη μου ήταν πάντα ότι ο πρωθυπουργός πρέπει να έχει εμπιστοσύνη στους υπουργούς του και ότι δεν χρειάζεται να τους παρακολουθεί μέσω των μυστικών υπηρεσιών. Κανείς δεν είχε δώσει τότε σημασία σ’ αυτή την αποστροφή, ήταν όμως εκπληκτική, διότι φανέρωνε μια μάλλον παγιωμένη πρακτική των ενοίκων του Μεγάρου Μαξίμου. Οι πρωθυπουργοί για να προφυλαχτούν, παρακολουθούν τους συνεργάτες και τους υπουργούς τους.
Θυμάστε υποθέτω τον Γιώργο Βουλγαράκη ως υπουργό Δημόσιας Τάξης να στέκει μπροστά στον πίνακα και να σχεδιάζει με μαρκαδόρο με διάφορα τόξα τις διαδρομές της παρακολούθησης του κινητού του πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή, του αρχηγού ΓΕΕΘΑ και καμιά εικοσαριά άλλων πρωτοκλασάτων. Μύτη δεν άνοιξε και τότε, κανένας δεν έμαθε ποιος παρακολουθούσε όλη την ηγεσία της χώρας, ούτε για ποιον λόγο έγιναν εκείνες οι παρακολουθήσεις. Για να μην πάω ακόμα πιο πίσω στον Τόμπρα και τον Μαυρίκη, τότε που χρειαζόταν ειδικά κρυφά δωμάτια στα κεντρικά του ΟΤΕ ή διάρρηξη του καφάο στον δρόμο και κοπίδι για να ξύνουν το πλαστικό περίβλημα των καλωδίων ώστε να τα συνδέσουν με μεταλλικά τσιμπιδάκια και να ακούνε τις τηλεφωνικές συνομιλίες των σταθερών τηλεφώνων.
Τι θυμάμαι ε; Είναι κι αυτός ένας τρόπος να μετρήσω την δημοσιογραφική μου διαδρομή, με Τόμπρα ξεκίνησα με predator θα συνταξιοδοτηθώ. Σαν να μην άλλαξε τίποτα, μόνο οι τεχνολογίες. Αλλά και κάτι άλλο θυμάμαι. Πάντα οι παρακολουθήσεις γίνονταν όπλο στα χέρια των αντιπολιτεύσεων, για να ποιήσουν την νήσσαν ή να κάνουν χειρότερα όταν έγιναν κυβερνήσεις, ενώ στο ενδιάμεσο ποτέ δεν τιμωρήθηκε κανένας ένοχος όπως του άξιζε. Η Ελλάδα που όλοι αγαπήσαμε.
