Συμπαθάτε με, αλλά μπουκώσαμε στο στέμμα και στο παράσημο. Χορτάσαμε χρυσοστόλιστη άμαξα και λευκή στολή γεμάτη από λιλιά. Μπουκώσαμε σε συνοδείες εφίππων και σε πριγκηπικές τουαλέτες. Πάθαμε υπερκορεσμό σε ασπρόμαυρο πλάνο εποχής και σε οικογενειακές φωτογραφίες καθήμενων σε λουδοβίκειες πολυθρόνες. Νισάφι πια, μπάστα, έλεος. Ζαβαρακατρανέμια. Άντε να ταφεί ο άνθρωπος εν ειρήνη, να ησυχάσουμε κι εμείς, γιατί το πράγμα κατάντησε τελείως αηδία.
Μωρέ το ‘χα ψυλλιαστεί εγώ από τότε που είδα τα νούμερα τηλεθέασης της κηδείας της Ελισάβετ. Μπορεί ως λαός να είμαστε σφόδρα αντιβασιλικοί -καθότι δεν σηκώνουμε ελέω Θεού αφεντικά πάνω από την κεφάλα μας- αλλά με τα τσίγκινα που γυαλίζουν στο πέτο των εστεμμένων παθαίνουμε μια παράκρουση. Και με τις καπελαδούρες των κυριών τους επίσης. Δώσε μας μεγαλοπρεπές νταβαντούρι από ανεπάγγελτους που έχουν ντυθεί σαν μασκαράδες και την ελληνική ψυχή μας πάρε.
Θα μου πείτε ότι την ημέρα της ταφής χρειάζεται σεβασμός. Και απέναντι στον εκλιπόντα και απέναντι στους οικείους του. Να με συμπαθούν όσοι εξανίστανται, αλλά εγώ τον έχω τον σεβασμό αυτόν. Εκείνοι που βρήκαν αφορμή να ξεθάψουν όλες τις δεξιώσεις και τις γκόμενες και αθλητικές ενασχολήσεις και τις δεξιώσεις του αποθανόντος δεν τον έχουν. Αφήστε τον άνθρωπο να φύγει ήρεμα και μην βρίσκετε αφορμή τον θάνατο του για να μας πείσετε ότι ζούμε στο ’60. Δεν ζούμε, ευτυχώς.
Βρε σεις, εδώ τυχαίνει να συναντάμε κάποιον καθόλα άξιο άνθρωπο, που σπούδασε, κόπιασε, διέπρεψε και προσέφερε δίχως να ενοχλήσει κανέναν, αλλά πάλι βρίσκουμε μια ασήμαντη αφορμή και τον ξεσκίζουμε ομαδικώς. Φαντάζεστε να είχαμε πάνω από το κεφάλι μας μια ντουζίνα κληρονομικούς πρίγκιπες και πριγκίπισσες, μ’ έναν κορδωμένο ελέω Θεού βασιλιά επικεφαλής τους; Θα ‘τρωγε η μύγα σίδερο και το κουνούπι ατσάλι. Δικαίως κιόλας.
Εγλω σας εξομολογούμαι ότι την πρώτη-δεύτερη μέρα το διασκέδασα το πράγμα, το θεώρησα και ευκαιρία να θυμηθούμε ξεχασμένα κομμάτια της ιστορίας μας, κατάμαυρα τα περισσότερα. Αλλά μετά εκνευρίστηκα μ’ αυτό το βασιλικό σήριαλ. Είπαμε στην γριά να αφοδεύσει κι εκείνη καταβρώμισε τον τόπο. Άντε να τελειώσουμε σήμερα, έχουμε κι άλλες δουλειές. Σοβαρότερες.
