Τελικά τι πρέπει να πιστέψω; Ότι η Θεσσαλία παράγει το 70% του χοιρινού κρέατος που καταναλώνεται στην Ελλάδα όπως έλεγε χθεσινό πρωτοσέλιδο γεμάτο σχεδιαγράμματα ή το 24% όπως άκουσα να λέει ο πρόεδρος της ομοσπονδίας χοιροτρόφων; Κι από τις χοιροτροφικές μονάδες της Θεσσαλίας καταστράφηκε το 50% του ζωικού κεφαλαίου τους (όπως διατείνονται οι διάφοροι τηλεοπτικοί καταστροφολόγοι) ή ένα 5-7% όπως λέει η ομοσπονδία τους; Διότι στη μια περίπτωση η τιμή του χοιρινού στη λιανική θα εκτοξευτεί με άνοδο 30% και βάλε, ενώ στην δεύτερη θα τσιμπήσει ελαφρά έως καθόλου, καθώς η αγορά θα εξομαλυνθεί πολύ γρήγορα.
Τελικά, τι πρέπει να πιστέψω; Ότι η συνολική ζημιά που έχει πάθει η περιοχή αλλά και η χώρα ολόκληρη είναι 2-4 δισ. (όπως υπολογίζουν οι κυβερνητικοί παράγοντες), στα 8-10 δισ. όπως υπολογίζουν επιμελητήρια, τραπεζικές και ασφαλιστικές πηγές ή ξεπερνούν τα 60 δισ. όπως έγραψε σε μια εμβριθέστατη ανάλυση του ο υποψήφιος αρχηγός του Σύριζα, Στέφανος Τζουμάκας; Διότι, στην πρώτη περίπτωση, σχετικά φτηνά τη γλυτώσαμε, στη δεύτερη τα πράγματα είναι ζόρικα αλλά επιδέχονται διαχείρισης, στην Τζουμακική περίπτωση όμως καλύτερα να βάλουμε ένα πιστόλι στον κρόταφο και να αυτοπυροβοληθούμε, ώστε να γλυτώσουμε τουλάχιστον τον αργό βασανιστικό θάνατο.
Τελικά, τι πρέπει να πιστέψω; Ότι ο κάμπος θα χρειαστεί κατ’ ελάχιστον πέντε χρόνια για να ξαναδώσει γεωργικά προϊόντα ή ότι του χρόνου ένα συντριπτικό κομμάτι των σημερινών πλημμυρισμένων εδαφών θα καλλιεργηθεί κανονικά; Την πρώτη εκδοχή την ακούω παντού ως αναπόδεικτο θέσφατο, τη δεύτερη τη διακινεί το υπουργείο γεωργίας που κατά τεκμήριο έχει και δέκα γεωπόνους στις τάξεις του. Να μάθω τέλος πάντων τι από τα δυο θα επισυμβεί, διότι στο πρώτο σενάριο όλη η Θεσσαλία θα εγκαταλειφθεί απ’ τους αγρότες της, στο δεύτερο το πράμα θα ανακάμψει μέσα σε λογικά χρονικά πλαίσια. Και τέλος πάντων, μετά τον Ιανό τα πλημμυρισμένα χωράφια καλλιεργήθηκαν ή όχι; Να ξέρουμε τι κατέγραψε η εμπειρία.
Ας μην ρωτήσω κι άλλα, διότι ο κατάλογος μπορεί να γίνει τεράστιος. Καθότι ο καθένας στον δημόσιο διάλογο που έχει ανοίξει, λέει το μακρύ του και το κοντό του, κατά τη βούληση, την πεποίθηση και τις γνώσεις του. Η οποία βούληση του συνήθως είναι κομματοκινούμενη, οι δε γνώσεις του από λειψές έως ανύπαρκτες. Κοντολογίς, μου ‘γιναν τώρα όλοι ειδήμονες της γεωργικής οικονομίας του κάμπου και μάντες Τειρεσίες του αγροτοκτηνοτροφικού μας μέλλοντος. Κάλμα παιδιά, κάντε λίγο κράτει τις μηχανές, υπάρχει και αύριο… δεν αποθάναμε όλοι από πείνα, δίψα, λιμώδεις ασθένειες και ακραίο πληθωρισμό τροφίμων. Αντέχουμε λιγάκι ακόμα…
