Διάβασα την επιστολή παραίτησης του Κώστα Δουζίνα από τη θέση του Προέδρου του Ινστιτούτου «Νίκος Πουλαντζάς» και ειλικρινά δεν ήξερα αν πρέπει να γελάσω ή να βάλω τα κλάματα. Εντάξει, υπάρχουν ακόμα κάτι βιβλιοφάγοι, σαν και του λόγου μου, που δίνουν σημασία στις λεπτεπίλεπτες διαφορές των ιδεολογικών ρευμάτων της εποχής και των θεωρητικών προσεγγίσεων, όμως συνεχίζουμε να διαθέτουμε την κοινή λογική. Η οποία λέει ότι ο Κασσελάκης έχει τόση σχέση με τον Πουλαντζά και τα ινστιτούτα Πουλαντζά, όση έχει ο Φάντης με το ρετσινόλαδο, για να θυμηθούμε και τον παλιομοδίτη Βλαδίμηρο Ίλιτς Λένιν.
Γράφει ο συμπαθέστατος Κώστας Δουζίνας ότι παραιτείται, διότι λέει «η σημερινή ηγεσία του Σύριζα, δεν ενδιαφέρεται για τη σκέψη». Σώωωπα… Λέει ακόμα ότι «έχει αντικατασταθεί η επιστημονική και θεωρητική δουλειά με επικοινωνιακά τεχνάσματα» και ότι ο ινστιτούτο κινδυνεύει «να γίνει σφραγίδα». Κατηγορεί μάλιστα τον Κασσελάκη ότι ενώ ήταν υπερκινητικός και πήγε παντού, δεν τους επισκέφθηκε ούτε μια φορά για να μάθει τη δουλειά του. Οπότε τα βροντάει και φεύγει.
Τελικά, έχουν πολλή πλάκα κι αυτοί που μείνανε στον Σύριζα κι εκείνοι που έφυγαν ή φεύγουν καθημερινά. Και καλά οι kasselistas, αυτοί είναι ένα Αυριανίστικο απομεινάρι κραταιού πάλαι ποτέ στρατεύματος, που αν τους έβλεπε μπροστά του συγχωρεμένος ο Νίκος Πουλαντζάς θα έφτυνε χάμω και θα άλλαζε πεζοδρόμιο. Αλλά είναι εντυπωσιακή και η εθελοτυφλία των άλλων, όσων αριστερών απόμειναν εκεί μέσα, που αρνούνται να αντιληφθούν ποιον έβαλαν στο κεφάλι τους.
Κανονικά, αν το ινστιτούτο Νίκος Πουλαντζάς, που ήταν ο επίσημος θεωρητικός βραχίονας του Τσιπρικού Σύριζα, αποκτούσε αυτόνομη συνείδηση και άκουγε το οικονομικό πρόγραμμα του Κασσελάκη, θα αυτοκτονούσε αυτοανατιναζόμενο. Ο Στέφανος θα μπορούσε άνετα να έχει σύμβουλο τον Στέφανο Μάνο. Αν έπρεπε υποχρεωτικά να πάει σε κάποιο ινστιτούτο, θα πήγαινε τρέχοντας να γραφτεί στο ΚΕΦΙΜ (Κέντρο Φιλελεύθερων Μελετών) και όχι στο «Νίκος Πουλαντζάς».
Αλλά πέραν τούτων, οι εναπομείναντες αριστεροί είναι και αφελείς. Γράφει ο Δουζίνας ότι στις 27 Νοέμβρη διοργάνωσαν μια εκδήλωση που έκανε κριτική στην ηγεσία με τίτλο «αντιδιανοουμενισμός ή το μίσος για την επιστήμη και τη θεωρία». Κι έπειτα διαμαρτύρεται γιατί δεν πήγε να τους επισκεφθεί ο Κασσελάκης. Μα τι νομίζουν; Ότι ζουν στην εποχή της ανεκτικής ανανεωτικής αριστεράς ή ότι έχουν απέναντι τους τον Μπερλινγκουέρ, τον Μαρσέ και τον Καρίγιο; Άλλαξαν οι καιροί, κουμπάροι… άλλαξαν.
