Να σας πω την αμαρτία μου; Μετά το (ο Θεός να το κάνει…) Συνέδριο τους, εγώ τον Κασσελάκη τον είδα με διαφορετικό μάτι. Είναι σκληρός ο τύπος, στοχοπροσηλωμένος, όχι κανένα χάπατο που με την πρώτη δυσκολία θα τα μαζέψει και θα ξαναγυρίσει στο Μαϊάμι. Πολιτική σκέψη δεν έχει, το πολιτικό του βάθος είναι κάτω του μηδενός, αλλά αρχηγική πυγμή έχει και παραέχει.
Οπότε καλά θα κάνει η από δω μεριά του πολιτικού χάρτη να κόψει τα ειρωνικά χαμογελάκια και να προετοιμαστεί για κάτι πολύ σοβαρότερο απ’ αυτό που είχε προϋπολογίσει όταν πρωτοείδε τον Στέφανο να γίνεται αρχηγός. Τα πράγματα άλλαξαν στον Σύριζα από την Κυριακή. Υλοποιήθηκε η βασικότερη συνταγή που δημιουργεί τους αρχηγούς, η οποία λέει «για να γίνει κάποιος πραγματικός ηγέτης, πρέπει προηγουμένως να γίνει πατροκτόνος».
Ε λοιπόν ο Στέφανος έγινε κι ας μην το επιδίωξε ο ίδιος. Το προκάλεσε βλακωδώς ο ίδιος ο Τσίπρας, πλην ο Κασσελάκης δίχως να διστάσει ούτε στιγμή τον καταβρόχθισε μέσα στο ίδιο του το σπίτι κι έφτυσε τα κοκαλάκια του. Μην υποτιμάτε αυτή τη στιγμή κι αυτή την πράξη του. Κάπως έτσι καθιερώνονται οι ηγέτες. Πότε έγινε ηγέτης ο Σημίτης και κυβέρνησε οκτώ χρόνια; Όταν στο συνέδριο του Πασόκ το 1996, παρά τις αφόρητες πιέσεις από όλους γύρω του, είπε «όλα ή τίποτα». Τα πήρε όλα.
Πότε ξεχώρισε ο Κυριάκος Μητσοτάκης από τον σωρό κι έγινε αυτόνομη πολιτική μονάδα; Όταν κόντρα σε όλους, αρνήθηκε να ψηφίσει τον Προκόπη για Πρόεδρο, ενώ το κόμμα του τον ψήφιζε. Έτσι είναι τα πράγματα στην πολιτική. Μια πράξη, μια στιγμή, μια επιλογή και ο πρωταγωνιστής ξεχωρίζει ή καταστρέφεται. Ε λοιπόν, σε πρώτη ανάγνωση (γιατί εκεί μέσα όλα είναι ρευστά και ανορθόδοξα), ο Κασσελάκης μάζεψε απρόσμενα όλο το χαρτί κι χρίστηκε ηγέτης.
Το ξαναγράφω λοιπόν. Μην χαμογελάτε αυτάρεσκα και κοιτάξτε τον με προσοχή. Ο τύπος κάνει για αρχηγός και όσοι οπαδοί απόμειναν στον πολιτικό του χώρο ψάχνουν απεγνωσμένα για αρχηγό. Μην αρχίσετε τώρα τα «μα δεν έχει ιδέα το Αμερικανάκι», «αυτός δεν ξέρε τι είναι, τι αρχηγός να γίνει» και τα τοιαύτα, διότι ούτε ο Τραμπ έχει ιδέα από πολιτική ούτε τον ενδιαφέρει να μάθει, όμως πάει για δεύτερη φορά να γίνει Πρόεδρος των ΗΠΑ.
Όχι ότι υπό τις παρούσες συνθήκες ο Στέφανος θα αναστήσει τον κραταιό Σύριζα που μας ταλάνισε την περασμένη δεκαπενταετία, όμως τα σενάρια να σβήσει αυτό το κόμμα απ’ τον χάρτη ή να πάει στο 3% σαν τη Νέα Αριστερά, μάλλον να τα ξεχάσουμε. Σε πρώτη φάση, αν ο Μητσοτάκης πρέπει να φανεί προσεκτικός, ο Ανδρουλάκης καλά θα κάνει να ξυπνήσει για τα καλά…
