Την ώρα που θα δημοσιευτεί αυτό το κείμενο, θα είναι ήδη γνωστή η απόφαση του Αρείου Πάγου σχετικά με την κάθοδο ή μη του κόμματος «Έλληνες» του καταδικασμένου για βαριά ποινικά αδικήματα Ηλία Κασιδιάρη, πρώην ηγετικού στελέχους της «Χρυσής Αυγής».
Η πορεία προς αυτή τη δικαστική κρίση, αν και σχετικά σύντομη, ήταν ιδιαίτερα επώδυνη μα και διδακτική για το δημοκρατικό μας πολίτευμα. Η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ, ευθύς εξαρχής έλαβαν συγκεκριμένη θέση εναντίον της συμμετοχής του κόμματος αυτού στις εκλογές, ενώ απεναντίας ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΜΕΡΑ25, την εντελώς αντίθετη.
Αντίθετο προς την απαγόρευση ήταν και το ΚΚΕ, το οποίο ζει με τα φαντάσματα ενός παρελθόντος, το οποίο έχει σκεπάσει η βαριά σκόνη της λήθης, αλλά αυτό είναι δικαίωμά του, αφού έτσι κι αλλιώς στο πολιτικό μας σύστημα υπάρχει θέση ακόμη και για ένα Jurasic park.
Σε περίπτωση απαγόρευσης της καθόδου αυτού του κόμματος στις εκλογές, ένα ερώτημα - φάντασμα πλανιέται πάνω από τα κεφάλια των δημοσκόπων και των πολιτικών αναλυτών: προς τα πού θα στραφούν οι ψηφοφόροι του, ποιο κόμμα, δηλαδή θα προτιμήσουν να ψηφίσουν.
Στις μέχρι σήμερα δημοσιοποιημένες δημοσκοπήσεις, κοινό σημείο εντοπίζεται στη διάχυση των ψήφων αυτών, αρχικά στο κόμμα του Βελόπουλου, το οποίο θεωρείται συγγενικών πολιτικών απόψεων και δευτερευόντως σε ΣΥΡΙΖΑ και ΜΕΡΑ25.
Προφανώς, αυτό που διαπιστώνουμε όλοι, διαπίστωσαν και τα πολιτικά επιτελεία τόσο του ΣΥΡΙΖΑ, όσο και του ΜΕΡΑ25. Έτσι, όμως, εξηγείται και η στάση τους στο κοινοβούλιο, όπου προσπάθησαν με κάθε τρόπο, προβάλλοντας εμπόδια και αντιρρήσεις κατά τη ψήφιση της σχετικής νομοθεσίας, με πρωτοβουλία της κυβέρνησης και τη στήριξη του ΠΑΣΟΚ.
Η επιτήδεια προσπάθεια αλίευσης αυτών των ψήφων, δεν είναι τίποτα άλλο από σύμπτωμα μιας μόνιμης τυχοδιωκτικής πολιτικής που ακολουθούν τα δύο αυτό κόμματα, τα οποία, ειρήσθω εν παρόδω, αυτοπροσδιορίζονται ως αριστερά.
Τώρα, τι δουλειά έχει η αριστερά να επιζητά τους ακροδεξιούς ψήφους, είναι άλλου παπά Ευαγγέλιο, αν και μας έχει καταστήσει σαφές εδώ και οκτώ, τουλάχιστον, χρόνια, πως δεν έχει πρόβλημα να συμμαχήσει και με το διάβολο, αρκεί να πάρει την εξουσία. Μέμνησο τον Καμμένο, αγαπητέ αναγνώστη και όλα θα μπουν εύκολα και γρήγορα στη θέση τους.
Αν, παρόλα αυτά, τύχει καμιά φορά να αναφέρεις τη θεωρία σύγκλισης των δύο άκρων, είναι κάτι παραπάνω από σίγουρο πως οργανικοί ψευτοδιανοούμενοι της αριστεράς, θα αρχίσουν να σκίζουν τα επαναστατικά τους ιμάτια μιλώντας για «έγκλημα καθοσιώσεως» και για την απαράδεκτη στάση των «ακροκεντρώων» (το μόνο που δεν μπορεί κανείς να τους αμφισβητήσει είναι η εφεύρεση διαφόρων όρων και η εκτόξευση πομφολύγων με ρυθμό πολυβόλου).
Η πρόσφατη ιστορία της χώρας, έχει πολλά παραδείγματα συμπόρευσης της αριστεράς με την άκρα δεξιά, με χαρακτηριστικότερο όλων την επί 4,5 χρόνια συγκυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛΛ. Και αυτό είναι κάτι που θα το κουβαλούν για χρόνια, γιατί απέδειξαν πως ο οπορτουνισμός τους δεν γνωρίζει ούτε όρια, ούτε αξίες και αρχές, τις οποίες επικαλούνται κατά το δοκούν και πάντα για να υποστηρίξουν το ανύπαρκτο «ηθικό πλεονέκτημά» τους.
Κυκλοφορώντας με δανεικά κότερα στα βαλτόνερα της λεγόμενης αντισυστημικής ψήφου, ΣΥΡΙΖΑ και ΜΕΡΑ25, ενδιαφέρονται μόνο για το «ταμείο των εκλογών» και το άθροισμα ψήφων και εδρών, με στόχο, φυσικά, την διολίσθηση της χώρας σε καταστάσεις που προκαλούν εφιάλτες στους πολίτες, οι οποίοι έχουν την κακή συνήθεια να μη ξεχνούν το καλοκαίρι του 2015 και το τι επακολούθησε.
Δεν τους ενδιαφέρει καθόλου η προέλευση των ψήφων ή η ψυχολογική ανάγκη των συγκεκριμένων ψηφοφόρων να προκαλέσουν βλάβη στο δημοκρατικό πολίτευμα. Ποιος μπορεί, άραγε, να λησμονήσει τη φράση «ευπρόσδεκτες είναι όλοι οι ψήφοι», η οποία εκστομίστηκε χωρίς αιδώ από τότε κορυφαίο παράγοντα του πολιτεύματος;
Το εκλογικό κοινό του ΣΥΡΙΖΑ δεν αποτελείται μόνο από παλιούς αυριανιστές, συμφεροντολόγους συτιζόμενους από τον δημόσιο κορβανά, τυχοδιώκτες και οπορτουνιστές. Υπάρχουν και πολλοί που θεωρούν πως η αριστερά μπορεί να αποτελέσει τον εναλλακτικό πόλο του πολιτικού μας συστήματος.
Έχουν, όμως, αναρωτηθεί αν η πρώτη προδοσία των αριστερών τους οραμάτων με τη συγκυβέρνηση με τους ΑΝΕΛΛ, ήταν κάτι μεμονωμένο ή αποτελεί πάγια στρατηγική της ηγεσίας τους; Αν κάποιος σε προδώσει μια φορά, είναι δικό του λάθος, αν κάποιος σε προδώσει δύο φορές, είναι δικό σου λάθος, όπως είπε και η αείμνηστη Ελεανόρ Ρούσβελτ.
