Η φάμπρικα με τις υπογραφές κάτω από διάφορα κείμενα, ξεκίνησε λίγο μετά τη μεταπολίτευση και αφορά αποκλειστικά την ελληνική αριστερά. Ήταν ένας από τους βασικούς μοχλούς άσκησης επιρροής στις «πλατιές μάζες», όπως πίστευαν. Έτσι, πότε για την καταδίκη των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων στις χώρες του τρίτου κόσμου, πότε για την καταδίκη της αποικιοκρατίας και πότε κατά της επάρατης πατριαρχίας, άλλοτε δεκάδες κι άλλοτε εκατοντάδες οργανικοί διανοούμενοι της αριστεράς έβαζαν την υπογραφή τους, ελπίζοντας πως θα «έβαζαν το δικό τους λιθαράκι στον νέο κόσμο που ανέτειλε».
Στο πρόσφατο δε παρελθόν, το 2015, 800 αριστεροί διανοούμενοι υπέγραψαν κείμενα, στα οποία «ζητούσαν τις ζωές τους πίσω» και καταδίκαζαν τους «κακούς ξένους» που δεν ήθελαν να χρηματοδοτούν χωρίς ελπίδα να πάρουν πίσω τα λεφτά τους, τις πλουσιοπάροχες συντάξεις των πενηντάρηδων δημοσίων υπαλλήλων και τα εξωφρενικά τους εφάπαξ.
Υποστήριξαν με πάθος με την επιστροφή στην «τίμια, μικρή, αλλά δική μας δραχμούλα» ή με άλλα λόγια, ήθελαν να σπρώξουν τη χώρα στο έρεβος της λίθινης εποχής. Διορατική επιλογή, ιδίως για μορφωμένους, πανεπιστημιακούς, συγγραφείς και ποιητές. Απογοητεύτηκαν τη βραδιά του ψευτοδημοψηφίσματος, αλλά δεν το έβαλαν κάτω. Στη συνέχεια, πότε 600, πότε 400 υπέγραφαν διάφορα κείμενα. Ξεχωρίζω εκείνο που αναφερόταν στο «τσιμέντωμα της Ακρόπολης», μα όταν ήρθε το πόρισμα της UNESCO «πήγαν κουβά» για άλλη μια φορά.
Για ένα διάστημα χάθηκαν, προφανώς θέλησαν να αντιμετωπίσουν την αριστερή μελαγχολία της ήττας και την κινηματική κατάθλιψη, μα ευκαιρίας δοθείσης με την πρόθεση της κυβέρνησης να προχωρήσει στην ίδρυση με κρατικών, μη κερδοσκοπικών πανεπιστημίων, 200 εξ αυτών, πανεπιστημιακοί, υπέγραψαν ένα κείμενο, στο οποίο καταδικάζουν αυτή την πρόθεση και τάσσονται «αλληλέγγυοι» με
τις ισχνές μειοψηφίες που καταλαμβάνουν τις σχολές, εμποδίζοντας τη διενέργεια των εξετάσεων και φιμώνοντας εκατοντάδες χιλιάδες φοιτητές.
Αυτό είναι το «ρωμαλέο φοιτητικό κίνημα» το οποίο θα αποκαθιστούσε την τάξη στα ελληνικά πανεπιστήμια, κατά πρώην αριστερό υπουργό Παιδείας, ο οποίος σπεύδει να βάλει την υπογραφή του στο εν λόγω κείμενο.
Αξιοπρόσεκτη συμπεριφορά ανθρώπων, οι οποίοι υποτίθεται πως πέραν της μεταλαμπάδευσης των γνώσεων, διδάσκουν και δημοκρατικό ήθος στους νέους ανθρώπους. Εκμεταλλευόμενοι την ανεκτικότητα του δημοκρατικού πολιτεύματος, αξιοποιώντας στο έπακρο την τακτική της στρεψοδικίας και διαστρεβλώνοντας την ίδια την πραγματικότητα, εμφανίζονται ως υπερασπιστές της δημόσιας ανώτατης εκπαίδευσης, ενώ στην πραγματικότητα απεργάζονται τη διαρκή απαξίωσή της.
Διαβάζοντας προσεκτικά τις υπογραφές εκείνων που τάσσονται κατά της ίδρυσης μη κρατικών, μη κερδοσκοπικών πανεπιστημίων στη χώρας μας, εντόπισα και ορισμένων, οι οποίοι προσφέρουν αφειδώς τις γνώσεις και εμπειρίες τους, σε ιδιωτικά πανεπιστήμια άλλων χωρών, της Κύπρου συμπεριλαμβανομένης έναντι παχυλών αμοιβών. Πόση υποκρισία!
Μισό αιώνα τα ελληνικά πανεπιστήμια ταλαιπωρούνται, απαξιώνονται και υποβαθμίζονται από αυτή τη φεουδαρχική νοοτροπία των αριστερών πανεπιστημιακών, οι οποίοι αντιμετωπίζουν τις σχολές ως φυτώρια και εκκολαπτήρια της νέας γενιάς «επαναστατών», μα στην πραγματικότητα το μόνο που καταφέρνουν είναι να καταστρέφουν ζωές ιδεαλιστών, άδολων νέων, οι οποίοι θα ξυπνήσουν μία μέρα και θα δουν πως έχουν χάσει το τραίνο της ζωής. Τι σημασία έχει, όμως, αυτό, θα μείνουν ικανοποιημένοι οι «μέντορες» τους που κατάφεραν να βρουν τους «διαδόχους» τους στο «κίνημα».
Η μετατροπή των πανεπιστημιακών σχολών σε «παιδικές χάρες για εκκολαπτόμενους επαναστάτες», ήδη εδώ και πενήντα χρόνια, έχει στοιχίσει πανάκριβα στην ελληνική κοινωνία. Η «πολιτική θεολογία των καταλήψεων», θα πρέπει κάποια στιγμή να αντιμετωπιστεί με όρους κράτους δικαίου και οι παρανομούντες να αντιμετωπίσουν την κρίση της Δικαιοσύνης.
Όσον αφορά στους «ηθικούς αυτουργούς», εκείνο δηλαδή το τμήμα του καθηγητικού κατεστημένου που σιγοντάρει και κλείνει το μάτι στους εκπροσώπους του νέου
ολοκληρωτισμού στα πανεπιστήμια, ένα είναι σίγουρο: είναι ήδη απαξιωμένοι στα μάτια της ελληνικής κοινωνίας που στέλνει με στερήσεις τα παιδιά της στα ΑΕΙ για να προκόψουν και τα αντιμετωπίζουν ως δεύτερης κατηγορίας πολίτες.
Κι αν κάποιος νομίζει πως όλα αυτά θα γίνουν στο απώτερο μέλλον, είναι βαθιά νυχτωμένος και δεν έχει συνειδητοποιήσει τις μεγάλες αλλαγές στη νοοτροπία της κοινωνίας που κουράστηκε να κυνηγάει αριστερές χίμαιρες και να πολεμάει με σκουριασμένους ανεμόμυλους.
