Η Χεζμπολάχ είναι μία τρομοκρατική οργάνωση, ενεργούμενο του Ιράν, με έδρα τον Νότιο Λίβανο. Οι μουλάδες του Ιράν χρηματοδοτούν και εξοπλίζουν την οργάνωση αυτή, η οποία έχει αλώσει ένα μεγάλο τμήμα του πολιτικού συστήματος και έχει ως στόχο την εξόντωση όλων των Εβραίων και την καταστροφή του κράτους του Ισραήλ.
Προχθές, εκτόξευσε έναν πύραυλο, ο οποίος χτύπησε ένα γήπεδο ποδοσφαίρου, όπου έπαιζαν παιδιά και έφηβοι ανυποψίαστοι για τον θάνατο που κάλπαζε εναντίον του, καβάλα πάνω στο φονικό όπλο ιρανικής κατασκευής. Τα παιδιά αυτά ανήκαν στην κοινότητα των Δρούζων του Ισραήλ. Ακολούθησε η πάνδημη κηδεία των θυμάτων.
Τη θανατηφόρα επίθεση καταδίκασαν διεθνείς οργανισμοί και κυβερνήσεις διαφόρων κρατών, υπογραμμίζοντας την ανάγκη για αυτοσυγκράτηση, ώστε να μην εξαπλωθεί η σύρραξη στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής.
Μέχρι εδώ, θα μπορούσε κάποιος να πει: συνηθισμένες και διπλωματικά διατυπωμένες οι αντιδράσεις.
Εκείνο, όμως που προκαλεί έκπληξη (στους αφελείς) είναι η μη αντίδραση των αριστερών και ακροδεξιών ανά τον κόσμο, - και στη χώρα μας, - για αυτό το έγκλημα. Προφανώς, θεωρούν πως πρόκειται για παιδιά ενός κατώτερου Θεού που δεν αξίζουν τη συμπόνια μας.
Προτιμούν να σιωπούν ή να αποστρέφουν το βλέμμα τους, γιατί έτσι είναι πιο βολικό και άνετο να ταυτίζονται με τον ισλαμικό ιμπεριαλισμό, τον οποίο εκλαμβάνουν ως αντίσταση στον «σάπιο εκμεταλλευτή καπιταλισμό». Ταυτίζονται με θεοκρατικά, αυταρχικά καθεστώτα, παραγνωρίζοντας πως αν ζούσαν σε αυτά δεν θα είχαν κανένα απολύτως δικαίωμα από αυτά που τους προσφέρει ο δυτικός πολιτισμός απλόχερα.
Φορώντας ασπρόμαυρα τραπεζομάντιλά στο κεφάλι και κρατώντας σημαίες της αποκαλούμενης Παλαιστίνης, διεκδικούν το δικαίωμα του αφανισμού ενός ολόκληρου κράτους και του πληθυσμού. Δεν τους φτάνει, όμως, μόνο αυτό, μα θέλουν να αυτοαναγορευτούν σε κήνσορες και τιμητές, όλων όσων τελείως διαφορετική άποψη από αυτούς.
Τα νεκρά παιδιά των Δρούζων που δολοφονήθηκαν άνανδρα την ώρα που έπαιζαν, δεν τους ενδιαφέρουν, δεν τα συμπονούν ούτε αυτά, ούτε το πένθος των γονιών τους. Είναι απλά, παράπλευρες απώλειες του αντιδυτικού, αντικαπιταλιστικού κινήματος, την 5η φάλαγγα του οποίου αποτελούν στις δυτικές κοινωνίες.
Μόνο έτσι μπορεί να αποτιμηθεί η σιωπή τους. Είναι η σιωπή της συνενοχής και της κρυφής (αλλά και φανερής, πολλές φορές) χαράς που νιώθουν όταν τα αθώα θύματα ανήκουν στην άλλη πλευρά.
Δεδομένης της ιστορίας, το Ισραήλ θα βρει και θα εξοντώσει αυτούς που έβαψαν τα χέρια τους με το αίμα των αθώων παιδιών. Αναφορικά με την προϊστορία των Δρούζων, δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία για την αντίδραση τους. Τη βρίσκω δικαιολογημένη και ηθικά αποδεκτή. Και αυτό, ίσως, είναι ένα μάθημα που πρέπει να πάρουν τα ενεργούμενα του Ιράν, ώστε να μάθουν πόσα απίδια παίρνει ο σάκος. Και μαζί με αυτούς και η 5η φάλαγγα των «αλληλέγγυων» στις δυτικές κοινωνίες.
