«Καταπέλτης» είναι για τον νυν πρόεδρο της Γαλλίας, Εμανουέλ Μακρόν, τα ευρήματα δημοσκόπησης του Ινστιτούτου CSA, σύμφωνα με τα οποία πάνω από ένας στους δύο Γάλλους (57%) τάσσεται υπέρ της παραίτησής του σε περίπτωση ήττας του κυβερνώντος κόμματος στις πρόωρες βουλευτικές εκλογές.
Τι κι αν έχει μπροστά του άλλα τρία χρόνια ως τις επόμενες προεδρικές εκλογές, τι κι αν και ο ίδιος απέρριψε κάθε ενδεχόμενο να αποχωρήσει από την προεδρία της χώρας, το κλίμα δυσαρέσκειας εναντίον του Εμανουέλ Μακρόν εντείνεται ολοένα και περισσότερο.
Ο παράγοντας της «συγκατοίκησης»
Για τους πολιτικούς αναλυτές στη Γαλλία, η απόφαση του Μακρόν να οδηγήσει τη χώρα σε πρόωρες κάλπες, στις 30 Ιουνίου (α’ γύρος) και τις 7 Ιουλίου (β’ γύρος) αντίστοιχα, είναι μια παράτολμη αποκοτιά, ένα ιδιαίτερα μεγάλο ρίσκο. Κι αυτό, για πρώτη φορά στα πολιτικά χρονικά της χώρας, τυχόν νίκη της Ακροδεξιάς στις βουλευτικές εκλογές θα δημιουργήσει ένα νέο, εξαιρετικά ιδιόμορφο είδος «συγκατοίκησης» (γαλ. la cohabitation) ανάμεσα σε στον πρόεδρο και τον πρωθυπουργό της Γαλλίας. Ένα τέτοιο σενάριο συνύπαρξης κεντρώου προέδρου με ακροδεξιό πρωθυπουργό θεωρείται πρωτοφανές για τα γαλλικά δεδομένα.
Είναι χαρακτηριστικό ότι στη σύγχρονη πολιτική Ιστορία της Γαλλίας, όπου κυριαρχεί το ημιπροεδρικό πολιτικό σύστημα, υπήρξαν αρκετές φορές παραδείγματα «συγκατοίκησης» προέδρου και πρωθυπουργού από διαφορετικές παρατάξεις.
Στην γαλλική πολιτική, η «συγκατοίκηση» αναφέρεται σε μια κατάσταση κατά την οποία ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας αναλαμβάνει τα καθήκοντά του μαζί με έναν πρωθυπουργό που δεν ανήκει στην ίδια πολιτική πεποίθηση. Η πρακτική της συγκατοίκησης υποστηρίζεται από το Σύνταγμα του 1958.
Από το 1986 μέχρι και σήμερα έχουν υπάρξει τρεις «συγκατοικήσεις» στη Γαλλία:
- Η πρώτη την περίοδο 1986 – 1988 ανάμεσα στον σοσιαλιστή πρόεδρο Φρανσουά Μιτεράν και τον δεξιό πρόεδρο Ζακ Σιράκ, που ήταν και η πλέον ταραχώδης.
- Η δεύτερη ήταν την περίοδο 1993 – 1995 ανάμεσα στον Φρανσουά Μιτεράν και τον συντηρητικό Εντουάρ Μπαλαντύρ, που χαρακτηρίζεται ως η πιο «ευγενική».
- Και η τρίτη και πλέον μακροβιότερη συγκατοίκηση την περίοδο 1997 – 2002, ανάμεσα στον Ζακ Σιράκ και τον κεντροαριστερό Λιονέλ Ζοσπέν.
«Έτσι πήρα την απόφαση για πρόωρες κάλπες»
Επανερχόμαστε στο σήμερα. Υπενθυμίζεται ότι ο Μακρόν, σε συνέντευξή στο Figaro Magazine, ρωτήθηκε τι θα κάνει αν ο ακροδεξιός Εθνικός Συναγερμός (RN) της Μαρίν Λεπέν, σε περίπτωση εκλογικής νίκης, ζητήσει την παραίτησή του.
«Δεν είναι ο RN αυτός που ορίζει το Σύνταγμα, ούτε το πνεύμα του. Οι θεσμοί είναι ξεκάθαροι, η θέση του προέδρου επίσης, όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα. Για μένα αποτελεί απαραβίαστο», απάντησε.
Κατά τα λοιπά, σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε την Τετάρτη (12/06), ο Μακρόν αποκάλυψε τις συνθήκες υπό τις οποίες αποφάσισε να οδηγήσει τη Γαλλία σε πρόωρες εκλογές.
Συγκεκριμένα, καταλόγισε ευθύνες στα κόμματα των άκρων για τα φαινόμενα πόλωση στην πολιτική ζωή της χώρας τόσο στον απόηχο των προεδρικών και βουλευτικών εκλογών του 2022, όσο και μετά τις ευρωεκλογές της 9ης Ιουνίου.΄
«Με τη στάση τους δημιούργησαν ένα επικίνδυνο για την Γαλλία μπλοκάρισμα σε ό,τι αφορά τη διακυβέρνησή της. Έφτασε η ώρα, με την προκήρυξη των βουλευτικών εκλογών, να πέσουν οι μάσκες και να καταστεί σαφές ποιοι είναι αυτοί που ενδιαφέρονται για την ευημερία της παράταξης τους και ποιοι είναι αυτοί που ενδιαφέρονται για την ευημερία της Γαλλίας», δήλωσε χαρακτηριστικά ο Εμανουέλ Μακρόν.
Για την Μαρίν Λεπέν και το «αντάρτικο» Σιοτί στο Ρεπουμπλικανικό κόμμα
Από την κριτική του Μακρόν δεν έλειψε η αναφορά του στον ακροδεξιό «Εθνικό Συναγερμό» της Λεπέν, «ένα κόμμα που», όπως είπε, «κινείται εκτός δημοκρατικού πλαισίου».
«Είναι ένα επικίνδυνο κόμμα που δεν σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα, είναι επικίνδυνο για την γαλλική οικονομία - αφού με τις προτάσεις του θα οδηγήσει, όπως είπε, τη χώρα στον δημοσιονομικό εκτροχιασμό, ενώ στα θέματα της διεθνούς πολιτικής, κυρίως δε σε σχέση με το Ουκρανικό, θα οδηγήσει τη Γαλλία σε διεθνή απομόνωση», είπε ο Εμανουέλ Μακρόν.
Κατηγόρησε δε ευθέως τον πρόεδρο του κόμματος των Ρεπουμπλικάνων Ερίκ Σιοτί για τη χθεσινή απόφασή του να συνταχθεί με το κόμμα της Λεπέν, επισημαίνοντας ότι «έκανε συμφωνία με τον διάβολο» παρά την αντίθετη άποψη όλων των γερουσιαστών του κόμματος και των περισσότερων βουλευτών του.
Σημείωσε δε ότι με την πολιτική του επιλογή «γύρισε την πλάτη στην πολιτική κληρονομιά του Ντε Γκολ, του Σιράκ, και του Σαρκοζί», ενώ παράλληλα υπενθύμισε ότι σε κρίσιμα ζητήματα, όπως το συνταξιοδοτικό, οι θέσεις που υποστήριξε το Ρεπουμπλικανικό κόμμα ήταν σε απόλυτη αντίθεση με τις θέσεις της ακροδεξιάς.
Δριμύτατη κριτική και στην Αριστερά του Μελανσόν
Σε ό,τι αφορά τον χώρο της Αριστεράς ο Γάλλος πρόεδρος στηλίτευσε την απόφαση των κομμάτων της δημοκρατικής αριστεράς να έρθουν, όπως είπε, σε συμφωνία με την Ανυπότακτη Γαλλία του Ζαν-Λυκ Μελανσόν, την οποία κατηγόρησε για αντισημιτισμό και αντικοινοβουλευτισμό, ενώ παράλληλα υπογράμμισε και την διάσταση απόψεων που υπάρχει μεταξύ των αριστερών κομμάτων στα θέματα της ενέργειας, αλλά και γενικότερα της οικονομίας. Επισήμανε ακόμη ότι τα κόμματα της Αριστεράς, με τις διαφορές που έχουν, είναι αδύνατον να καταλήξουν σε ένα κοινό κυβερνητικό πρόγραμμα.
Το προοδευτικό μέτωπο που θέλει ο Μακρόν
Κατόπιν όλων αυτών ο Γάλλος πρόεδρος υπογράμμισε ότι θα πρέπει να δημιουργηθεί ένα προοδευτικό δημοκρατικό μέτωπο με καθαρές θέσεις τόσο σε σχέση με την λειτουργία της δημοκρατίας, όσο και σε σχέση με την Ευρώπη. Ανέφερε ότι σε αυτό το μέτωπο μπορούν να ενταχθούν οι σοσιαλδημοκράτες, οι οικολόγοι, οι χριστιανοδημοκράτες, οι γκωλικοι και γενικότερα όλες οι πολιτικές δυνάμεις που «δεν αναγνωρίζουν τον εαυτό τους στον εξτρεμιστικό πυρετό». Αναφερόμενος στο εγχείρημα δημιουργίας ενός Λαϊκού Μετώπου από τα κόμματα της Αριστεράς ο Γάλλος πρόεδρος ανέφερε ότι «αν υπάρχει κάποιος που πρέπει να επιστρέψει στον τάφο του, αυτός είναι ο Λεόν Μπλουμ», ο επικεφαλής του Λαϊκού Μετώπου που κυβέρνησε τη Γαλλία κατά τα τελευταία χρόνια του Μεσοπολέμου. Ανέφερε επίσης ότι αυτό που σήμερα ονομάζεται Λαϊκό Μέτωπο είναι μία συνεργασία που θα επιτρέψει στο κόμμα του Μελανσόν να διεκδικήσει περίπου τριακόσιες έδρες στη νέα Εθνοσυνέλευση.
Καταλήγοντας ο Γάλλος πρόεδρος αναγνώρισε ότι πολλά προβλήματα σε σχέση με την διακυβέρνηση της Γαλλίας παραμένουν ανεπίλυτα και ότι γι' αυτό πολλές φορές οι Γάλλοι είναι οργισμένοι, ενώ τόνισε ότι εφεξής θα πρέπει να υπάρξει ένας διαφορετικός τρόπος διακυβέρνησης ο οποίος θα χαρακτηρίζεται «από ηρεμία, σεβασμό και αξιοπρέπεια στην υπηρεσία του γαλλικού λαού».
