Στη μάχη για τις μεσοδυτικές πολιτείες των ΗΠΑ «ρίχτηκαν» αστραπιαία οι Κάμαλα Χάρις και Τιμ Γουόλς με κεντρικό σύνθημα «δεν γυρίζουμε πίσω». Πρωτοφανές το διακύβευμα της κάλπης της 5ης Νοεμβρίου, πρωτοφανής και η συσπείρωση των Δημοκρατικών που θορυβεί τον Ντόναλντ Τραμπ. Πώς «αποκωδικοποιείται» η επιλογή Γουόλς έναντι του Τζος Σαπίρο για την αντιπροεδρία, και ποια η γραμμή αντεπίθεσης Τραμπ μπροστά στη δυναμική με την οποία «τρέχει» η εκστρατεία των Δημοκρατικών.
Ελευθερίες, δικαιώματα, μεσαία τάξη και ευκαιρίες, μία μάχη για το μέλλον και τις αξίες των Ηνωμένων Πολιτειών, θετικότητα και όχι τοξικότητα, βρίσκονται στον πυρήνα του μηνύματος Χάρις-Γουόλς. Για τον Τραμπ, «σίγουρα δεν υπήρξε ποτέ κανείς τόσο φιλελεύθερος όσο αυτοί οι δύο», ενδεχόμενη εκλογή τους θα σήμαινε το «τέλος» της Αμερικής και της οικονομίας, μέχρι και τον τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Να επαναφέρει τους προβολείς πάνω του και να φρενάρει τη δημοσκοπική άνοδο της Χάρις επιχειρεί ο Τραμπ. Στην πρώτη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε στο Μαρ-α-Λάγκο αφότου ήλθε στο προσκήνιο ο κυβερνήτης της Μινεσότα, τον χαρακτήρισε «άνθρωπο της ριζοσπαστικής Αριστεράς» και… δυσκολεύτηκε να διαλέξει ποιος είναι πιο «ανίκανος, ακατάλληλος και επικίνδυνος» -ο Γουόλς, η Χάρις ή ο Μπάιντεν. Αμφισβήτησε κατ’ επανάληψη την ευφυΐα της υποψήφιας προέδρου λέγοντας ότι δεν μπορεί να δώσει καν συνεντεύξεις, και τελικά συμφώνησε στο ντιμπέιτ στο πλατό του NBC στις 10 Σεπτεμβρίου για να αποδείξει πως είναι καλύτερος.
Πέραν του ότι οι ΗΠΑ διατρέχουν «θανάσιμο κίνδυνο» εάν δεν τον εκλέξουν, ο Τραμπ απεφάνθη ότι ήταν «ειρηνική» η μεταβίβαση της εξουσίας κατόπιν των προηγούμενων προεδρικών εκλογών και υπεραμύνθηκε ξανά του όχλου που εισέβαλε στο Καπιτώλιο την 6η Ιανουαρίου 2021. Δήλωσε ψευδώς ότι ήταν αντισυνταγματική η διαδικασία με την οποία η Χάρις έλαβε το χρίσμα εμφανιζόμενος ως υπέρμαχος του… δικαίου και των ψήφων που έδωσαν οι Δημοκρατικοί στον Τζο Μπάιντεν στις εκλογές, ενώ δεν μπορούσε να κρύψει την οργή του για τα δεδομένα που άλλαξαν και την ενέργεια που έχει αποκτήσει η εκστρατεία των Δημοκρατικών.
Έχοντας χάσει το πλεονέκτημα να επιτίθεται εναντίον ενός αδύναμου Τζο Μπάιντεν και βλέποντας τη δημοσκοπική εικόνα να μεταβάλλεται «δείχνοντας» προς μία πραγματικά οριακή εκλογική αναμέτρηση, ο Ντόναλντ Τραμπ και το επιτελείο του «χτυπούν» την Κάμαλα Χάρις ως επικίνδυνα φιλελεύθερη, προοδευτική και αριστερή, αναλόγως την περίσταση, και την ίδια γραμμή ακολουθούν και για τον Τιμ Γουόλς. «Όπως και η Κάμαλα Χάρις είναι ένας επικίνδυνος αριστεριστής εξτρεμιστής», οι δυο τους συνιστούν «τον εφιάλτη κάθε Αμερικανού» αν εκλεγεί ο Γουόλς αντιπρόεδρος «θα εξαπολύσει την κόλαση επί Γης», οι δύο τους θα κάνουν τις ΗΠΑ «κομμουνιστικές», και ούτω καθεξής.
Βέβαια για τον Ντόναλντ Τραμπ στη ριζοσπαστική Αριστερά έχει φτάσει να «ανήκει» σχεδόν ολόκληρο το Δημοκρατικό Κόμμα, σύσσωμοι οι ομοσπονδιακοί και πολιτειακοί εισαγγελείς που έχουν κινήσει τις ποινικές διώξεις εις βάρος του για την απόπειρα ανατροπής της εκλογικής έκβασης του 2020 και υποδαύλιση της εισβολής στο Καπιτώλιο, και σαφώς οι δικαστές που τον έχουν καταδικάσει για σεξουαλική κακοποίηση και συκοφαντική δυσφήμηση της Ε.Τζιν Κάρολ και για επιχειρηματική απάτη με φόντο την υπόθεση Ντάνιελς. Σε σημείο να επιχειρήσει διά της πλαγίας μέχρι και ταύτιση του CEO της JPMorgan, Τζέιμι Ντάιμον, με τη ριζοσπαστική Αριστερά έχει φθάσει ο Τραμπ, αφού πρώτα «ξέχασε» ότι ο ίδιος είχε δηλώσει στο Bloomberg πως θα εξέταζε να του αναθέσει το υπουργείο Οικονομικών.
Όσον αφορά τον υποψήφιο αντιπρόεδρο και κυβερνήτη της Μινεσότα Τιμ Γουόλς, είναι σαφώς προοδευτικός, αλλά η διαδρομή και το προφίλ του προφανώς απέχουν έτη φωτός από το να μπορεί να χαρακτηριστεί «επικίνδυνος αριστεριστής εξτρεμιστής». Αλλά ανέκαθεν η πραγματικότητα δεν είχε ιδιαίτερη σημασία για τον Τραμπ. Σημασία έχει εάν η επιλογή του Τιμς Γουόλς θα αποδειχθεί η σοφότερη για την Κάμαλα Χάρις στο σκέλος που αφορά τη δυνατότητα «επανακαθορισμού» της διά του συνοδοιπόρου προς την κάλπη της 5ης Νοεμβρίου. Η επιλογή του Τιμ Γουόλς δεν συμβάλλει στην αντιστάθμιση της διαφαινόμενης μεγαλύτερης αδυναμίας της στη δεξαμενή των ανεξάρτητων και αντι-τραμπικών ψηφοφόρων, και δη στις πολιτείες-κλειδιά: Το ιστορικό της στο ζήτημα της διαχείρισης των συνόρων και του μεταναστευτικού ή το ιστορικό της στην υιοθέτηση θέσεων που προβάλλονται ως πολύ αριστερές.
Ως κυβερνήτης της Μινεσότα ο Γουόλς έχει προωθήσει νόμους για καθολικά σχολικά γεύματα, καθολικούς έλεγχους ιστορικού για την οπλοκατοχή (ο ίδιος είναι κάτοχος όπλου), το δικαίωμα στην άμβλωση, αμειβόμενη οικογενειακή και αναρρωτική άδεια, το δικαίωμα σε φροντίδα που επιβεβαιώνει το φύλο για τρανς άτομα, αποκατάσταση του δικαιώματος των καταδικασμένων κακοποιών να ψηφίζουν, νομιμοποίηση της μαριχουάνας για ψυχαγωγικούς σκοπούς και δυνατότητα στους κατοίκους της Μινεσότα χωρίς χαρτιά να υποβάλουν αίτηση για άδεια οδήγησης.
Εκεί που μπορεί να προκύψει ζήτημα με ανεξάρτητους και αμφιταλαντευόμενους ψηφοφόρους είναι το νομοσχέδιο για τα τρανς άτομα, αρκετά διχαστικό ζήτημα στις ΗΠΑ, και ο νόμος για τις άδειες οδήγησης που οι Ρεπουμπλικανοί θα προβάλλουν ως ένδειξη ότι είναι ήπιος στη διαχείρισης της κρίσης στα σύνορα. Παράλληλα, τον κατακρίνουν για καθυστερημένη ανάπτυξη της Εθνοφρουράς στις ταραχές μετά τη δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ.
Η επιλογή Γουόλς και το κεφάλαιο Τζος Σαπίρο
Ως προς τα περισσότερα γενικά κριτήρια ανάδειξης αντιπροέδρου, αλλά και ειδικά σε μία μάχη σαν αυτή, ο Τιμ Γουόλς σε γενικές γραμμές εκλαμβάνεται ως μία τυπική και ζυγισμένη επιλογή εκ μέρους της Κάμαλα Χάρις. Εξαιρετικά επικοινωνιακός, βετεράνος της Εθνοφρουράς, πρώην καθηγητής και προπονητής αμερικανικού ποδοσφαίρου, οικογενειάρχης λευκός άνδρας στα 60 του από τις μεσοδυτικές ΗΠΑ με εκλογικές νίκες στο ενεργητικό του και πολιτική εμπειρία, φέρνει ισορροπία σε ένα ψηφοδέλτιο με επικεφαλής την πρώτη μαύρη και ασιατικής καταγωγής γυναίκα προερχόμενη από την Καλιφόρνια.
Οικείος, αν και τώρα η Αμερική αρχίζει να τον γνωρίζει, μετριοπαθής ως βουλευτής στο Κογκρέσο πριν γίνει κυβερνήτης, δεν έχει πρωταγωνιστήσει στην έντονη εσωκομματική διαμάχη στο κόμμα αναφορικά με τον πόλεμο στη Γάζα, η χημεία του δένει με αυτήν της Κάμαλα Χάρις, την συμπληρώνει και δεν την υποσκελίζει. Είναι επίσης εκείνος που έδωσε στους Δημοκρατικούς το μότο «weird» (παράξενο, περίεργο) σε σχέση με τους Τραμπ-Βανς και τα όσα δηλώνουν. Στην «επίσημη πρώτη» του διδύμου Χάρις-Γουόλς στη Φιλαδέλφεια, η υποδοχή του ήταν θερμή και η ενέργεια τέτοια που παρέπεμπε σε ροκ συναυλία.
Είναι γεγονός από την άλλη ότι ο Τιμ Γουόλς δεν προέρχεται από μία εκ των πλέον αμφίρροπων πολιτειών που οι Δημοκρατικοί πρέπει πάση θυσία να κερδίσουν, όπως η Πενσιλβάνια του Τζο Σαπίρο, τον οποίο πολλοί Δημοκρατικοί υποστήριξαν δεδομένης της υψηλής δημοτικότητας που απολαμβάνει και της ιδιαίτερης βαρύτητας της Πενσιλβάνια στην εκλογική μάχη.
Ο αντίλογος λέει ότι ο Τιμ Γουόλς της παραδοσιακά Δημοκρατικής Μινεσότα γνωρίζει πως να «μιλήσει» στις γειτονικές πολιτείες-κλειδιά και μπορεί να προσελκύσει τους λευκούς άνδρες της αμερικανικής υπαίθρου που έχουν στραφεί στον Τραμπ, αλλά και ότι ο Τζος Σαπίρο θα δώσει σε κάθε περίπτωση τη μάχη για τους Δημοκρατικούς στην Πενσιλβάνια, όπως φάνηκε καθαρά και από τον δυναμικό τόνο της ομιλίας του στη Φιλαδέλφεια πριν από την παρθενική εμφάνιση του διδύμου Χάρις-Γουόλς. Σπάνια επίσης υποψήφιοι αντιπρόεδροι έχουν προέλθει από τις πλέον αμφίρροπες πολιτείες που κρίνουν τη μάχη των προεδρικών εκλογών.
Γεγονός είναι όμως επίσης πως ο Τιμ Γουόλς αναδείχθηκε σε φαβορί της προοδευτικής πτέρυγας των Δημοκρατικών που ήταν κάθετα αντίθετη στις υποψηφιότητες πρωτίστως του Τζος Σαπίρο και του τρίτου επικρατέστερου υποψηφίου, γερουσιαστή της Αριζόνα Μαρκ Κέλι. Ιδεολογικά δεν χωρίζει μεγάλη απόσταση τους Σαπίρο και Γουόλς, αλλά πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι τόσο ο Σαπίρο, όσο και ο Κέλι, προέρχονται από πολιτείες αμφίρροπες με ροπή προς το ρεπουμπλικανικό «κόκκινο», γεγονός που απαιτεί μία πιο μετριοπαθή προσέγγιση και όπου ο συσχετισμός δυνάμεων δεν είναι τόσο ευνοϊκός για την ατζέντα των Δημοκρατικών, σημειώνει ο Άαρον Μπλέικ της Washington Post.
Το αποτέλεσμα είναι, πάντως, ότι η επιλογή Γουόλς θεωρήθηκε ως νίκη των προοδευτικών, ανεξαρτήτως εάν είχε οποιαδήποτε σχέση με την επιλογή του, και δεν θα καθησυχάσει τις ανησυχίες ότι η Κάμαλα Χάρις βρίσκεται πολύ αριστερά, γράφει από πλευράς του ο Νέιτ Κον των New York Times. Πολλοί Ρεπουμπλικανοί υποστηρίζουν ήδη ότι πρόκειται για έναν αριστερό θρίαμβο. Μολαταύτα, η Κάμαλα Χάρις έχει και το βήμα του συνεδρίου του Αυγούστου για να ξεδιπλώσει την πολιτική της πλατφόρμα.
Όσον αφορά συγκεκριμένα τον Τζος Σαπίρο, ο οποίος και πρόβαλε ως το ισχυρότερο φαβορί, στο προσκήνιο και το παρασκήνιο βρέθηκε και ζήτημα του Ισραήλ και του πολέμου στη Γάζα. Ο κόσμος των Δημοκρατικών -που είναι ήδη διχασμένος σχετικά με την πολιτική του Ισραήλ μετά τις ωμότητες της 7ης Οκτωβρίου- αναρωτιούνταν αν οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι πραγματικά έτοιμες για έναν εβραίο αντιπρόεδρο -και την πρώτη μαύρη και γυναίκα πρόεδρο με καταγωγή από τη Νότια Ασία, ο σύζυγος της οποίας είναι επίσης εβραίος. Ακόμα και μεταξύ πολλών εβραίων Δημοκρατικών υποστηρικτών του Σαπίρο, ο ενθουσιασμός για την προοπτική της επιλογής του είχε αναμειχθεί με υπερηφάνεια, άγχος και φόβο για το τι είδους διαιρέσεις και θεωρίες συνωμοσίας θα μπορούσε να πυροδοτήσει η επιλογή του, ανέφερε το CNN.
O Σαπίρο τάχθηκε ακλόνητα υπέρ του Ισραήλ εν μέσω του πολέμου στη Γάζα, υποστηρίζοντας το δικαίωμά του στην αυτοάμυνα, υπογραμμίζοντας τη σημασία της ήττας της Χαμάς και καταγγέλλοντας τις φιλοπαλαιστινιακές διαδηλώσεις στις πανεπιστημιουπόλεις την άνοιξη, συμπεριλαμβανομένου του Πανεπιστημίου της Πενσιλβάνια. Υποστηρίζει επίσης τη λύση των δύο κρατών στη Μέση Ανατολή και έχει ασκήσει σκληρή κριτική στον Ισραηλινό πρωθυπουργό, Μπενιαμίν Νετανιάχου, σε βαθμό που να δηλώνει ότι «είναι ένας από τους χειρότερους ηγέτες όλων των εποχών» και οδηγεί το Ισραήλ στη λάθος κατεύθυνση, προσθέτει η επιθεώρηση The Hill.
Υποστηρικτές του Τζος Σαπίρο έσπευσαν να επισημάνουν ότι η θέση του κυβερνήτη για τον πόλεμο στη Γάζα δεν διαφοροποιείται από εκείνη άλλων υποψηφίων αντιπροέδρων -και κατά καιρούς υπήρξε πιο επικριτικός για το Ισραήλ από άλλους- κάνοντας λόγο έως και για αντισημιτισμό πίσω από τις διαφωνίες που εκφράζονταν από ακροαριστερές ομάδες και οργανώσεις και όχι από εξέχοντες προοδευτικούς στο Κογκρέσο, αλλά παρόλα αυτά οι φωνές ήταν δυνατές. Ένα από τα μεγαλύτερα στοιχήματα των Δημοκρατικών είναι να εμφανιστούν ενωμένοι και αποφασισμένοι για τη νίκη στο προσεχές Συνέδριο στο Ιλινόι του Σικάγο, και το ενδεχόμενο διαμαρτυριών και επεισοδίων θα ήταν το τελευταίο που χρειάζεται τώρα το κόμμα.
Πάντως, κατά τις αναλύσεις και τις πληροφορίες των αμερικανικών μέσων ενημέρωσης δεν ήταν αυτή η παράμετρος που έκρινε την τελική απόφαση της Κάμαλα Χάρις, αλλά το γεγονός ότι αναζητούσε την καλύτερη δυνατή «χημεία» και ισορροπία. Ο Τζος Σαπίρο θεωρείται ένας ιδιαίτερα ταλαντούχος, δυναμικός πολιτικός που δεν κρύβει τις προεδρικές φιλοδοξίες και προορίζεται να βρίσκεται στην πρώτη και όχι τη δεύτερη θέση. Υπό αυτή την έννοια θα μπορούσε να υποσκελίσει την Χάρις.
Αναφορές στα αμερικανικά μέσα θέλουν τον Σαπίρο να υπέβαλε αρκετές ερωτήσεις σχετικά με τα καθήκοντα και το λόγο του ως αντιπρόεδρος στη χάραξη πολιτικής κατά τη διαδικασία-εξπρές που αναγκάστηκε να ακολουθήσει η Χάρις και το επιτελείο της προς επιλογή υποψηφίου, αλλά και να μην ήταν αρκετά σίγουρος που θέλει να αφήσει τη θέση του κυβερνήτη της Πενσιλβάνια. Αντίθετα ο Τιμ Γουόλς δήλωσε εξ αρχής «έτοιμος να κάνει ό,τι χρειαστεί για την ομάδα» και να στέκεται ένα βήμα πίσω, και κατά τις ίδιες αναφορές η υποψήφια πρόεδρος των ΗΠΑ εν τέλει καθοδηγήθηκε από το ένστικτό της. Αν το δίδυμο Χάρις-Γουόλς δεν καταφέρει να αποκρούσει την απειλή Τραμπ, ο Τζος Σαπίρο θα είναι σίγουρα «εδώ» για την επόμενη ημέρα.
Ο Ντόναλντ Τραμπ σαφώς επιχείρησε να δυναμιτίσει το κλίμα για τους Δημοκρατικούς, αφήνοντας υπόνοιες ότι ο Τζος Σαπίρο δεν επελέγη λόγω της θρησκείας του. Στη συνέντευξη Τύπου στο Μαρ-α-Λάγκο, δήλωσε πως οι Αμερικανοί εβραίοι που δεν θα τον ψηφίσουν θα πρέπει «να εξετάσουν τον εγκέφαλό τους»...
