Στην πολιτική του προέδρου της Βραζιλίας Ζαΐχ Μπολσονάρου, απέναντι στο ξέσπασμα του νέου κορονοϊού αλλά και στις ομοιότητές του με τον Αμερικανό πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ, αναφέρεται άρθρο της εφημερίδας Financial Times.
Όπως τονίζεται στο δημοσίευμα, ο πρόεδρος της Βραζιλίας έχει υιοθετήσει μία παρόμοια προσέγγιση σε ό,τι αφορά την πανδημία σε σχέση με τον Τραμπ - αλλά, σύμφωνα με τον αρθρογράφο, πολύ πιο ανεύθυνη και επικίνδυνη.
Και οι δύο ηγέτες, συνεχίζει ο αρθρογράφος έχουν μία εμμονή με τις θεραπευτικές ιδιότητες της υδροξυχλωροκίνης. Αλλά, τη στιγμή που ο Τραμπ απλώς λαμβάνει το εν λόγω φάρμακο, ο Μπολσονάρου έχει αναγκάσει το υπουργείο Υγείας της Βραζιλίας να δώσει νέες κατευθυντήριες γραμμές, προτείνοντάς το σε ασθενείς με κορονοϊό.
Ο άνθρωπος που είχε χαρακτηριστεί από μερίδα των μέσων ενημέρωσης ως «Τραμπ του Τροπικού» λόγω της διχαστικής ρητορικής του, απαξίωσης των θεσμών και των «παραδοσιακών» μέσων ενημέρωσης, φαίνεται να έχει χάσει την εμπιστοσύνη της κρατικής μηχανής, προκαλώντας ένα ιδιότυπο "κίνημα ανυπακοής".
Στα μέσα Μαρτίου, ενώ η χώρα είχε ξεπεράσει τα 1,000 κρούσματα του ιού όπως αναφέρει η εφημερίδα Folha de Sao Paulo και παρά την αντίθετη γνώμη του πρώην πια Υπουργού Υγείας Λουίζ Ενρίκε Μαντετα "Ο Μπολσονάρου ζήτουσε από τους κυβερνήτες της Βραζιλίας να ανοίξουν τα σχολεία γιατί σύμφωνα με τον ίδιο από τον ιό κινδυνεύουν μόνο οι άνω των 60 ετών".
Την περίοδο εκείνη ο ανώτατος δικαστής Μάρκος Αουρέλιο έδωσε μέσω απόφασης νομική ισχύ στους κυβερνήτες και τους δημάρχους να εκδίδουν περιοριστικά μέτρα, παρακάμπτοντας την κυβέρνηση. Παράλληλα, οι 25 από τους 27 κυβερνήτες με πρώτον αυτόν του Ρίο ντε Τζανέιρο Ουίλσον Βιτζελ, από το κόμμα του Μπολσονάρου, συμφώνησαν από κοινού να αγνοούν τις εντολές του προέδρου όσον αφορά τον κορονοϊό και να ακολουθούν τα μέτρα που λαμβάνουν οι περισσότερες χώρες του πλανήτη. Ανάλογες αποφάσεις έλαβαν και οι δήμαρχοι ανά την επικράτεια της Βραζιλίας.
Αυτή τη στιγμή, το νοσοκομειακό σύστημα στο Σάο Πάολο, της μεγαλύτερης πόλης της Βραζιλίας, είναι ήδη κοντά στην κατάρρευση, ενώ μεγάλες μερίδες του πληθυσμού ζουν σε συνθήκες συνωστισμού, και δίχως οικονομίες στην άκρη, κάτι που σημαίνει ότι η μαζική ανεργία θα μπορούσε να οδηγήσει σε πείνα και απελπισία κατά τους επόμενους μήνες.
Φωτογραφία: AP
