Τους στόχους της Χαμάς πίσω από την επίθεση που εξαπέλυσε χθες στο Ισραήλ και την πολεμική κλιμάκωση που ακολούθησε διερευνά αρθρογράφος του Guardian, απαντώντας στα δύο βασικά ερωτήματα αμέσως μετά την αιφνιδιαστική επίθεση: τι σχεδιάστηκε να επιτύχει η επίθεση και γιατί τώρα.
Ακόμη και όταν ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου ανακοίνωσε ότι το Ισραήλ βρίσκεται σε πόλεμο με τη Χαμάς και τις άλλες φατρίες της Γάζας, είναι σημαντικό να γίνει κατανοητό τι δεν περιελάμβαναν οι στρατιωτικοί στόχοι της Χαμάς. Η Χαμάς διεξάγει τις περιοδικές συγκρούσεις της για πολιτικούς λόγους και για να διατηρεί το ενδιαφέρον για στήριξη στη Γάζα.
Όπως αναφέρει, η στρατιωτική ηγεσία της Χαμάς έχει επίγνωση των δυνατοτήτων της. Το να κατακτήσει και να κρατήσει έδαφος στο Ισραήλ είναι πολύ πιο πέρα από τις δυνατότητές του. Όπως καθιστά σαφές η απαγωγή και η δολοφονία Ισραηλινών αμάχων, πρόκειται για μια επιχείρηση που σχεδιάστηκε τόσο για να τρομοκρατήσει όσο και για να έχει όσο το δυνατόν ευρύτερο διεθνές κοινό.
Και ενώ οι άμεσες αιτίες της ισραηλινοπαλαιστινιακής βίας είναι πάντα σημαντικές, και όχι μόνο οι δεκαετίες κατοχής, αυτό που φαίνεται να είναι το κλειδί για τη χρονική στιγμή αυτής της επίθεσης είναι το ευρύτερο πλαίσιο στην περιοχή, και όχι μόνο η συνεχιζόμενη εξομάλυνση με τη μεσολάβηση των ΗΠΑ μεταξύ Ισραήλ και Σαουδικής Αραβίας που έχει επιταχυνθεί πρόσφατα.
Η λεπτομερής ανάλυση του σκεπτικού της Χαμάς για την εξαπόλυση αυτής της επίθεσης είναι πιθανό να είναι μια χρονοβόρα διαδικασία. Η πραγματικότητα είναι ότι, ενώ η Χαμάς έντυσε την επίθεση ως απάντηση στις ισραηλινές εισβολές γύρω από το τέμενος αλ Άκσα στην Ιερουσαλήμ, επέλεξε να προκαλέσει αυτή τη σύγκρουση ως έναν τρόπο να επιβληθεί στην ευρύτερη διπλωματία.
Η πραγματικότητα είναι ότι ενώ η Χαμάς έχει ντύσει την επίθεση ως απάντηση στις ισραηλινές εισβολές γύρω από το τέμενος al-Aqsa στην Ιερουσαλήμ, επέλεξε να πυροδοτήσει αυτή τη σύγκρουση - αυτή τη στιγμή και με τον τρόπο που το έκανε - ως τρόπο να επιβληθεί αυτή η ευρύτερη διπλωματία.
Ένα από τα παλαιότερα πριόνια αναφοράς και ανάλυσης στη Μέση Ανατολή είναι το αντιληπτό χάσμα μεταξύ της στάσης των ελίτ στους κύκλους διακυβέρνησης στα αραβικά κράτη και των απόψεων του ευρύτερου πληθυσμού στις χώρες της περιοχής.
Είναι ένα χάσμα που έχουν αποκαλύψει οι ισραηλοπαλαιστινιακές συγκρούσεις στο παρελθόν και που ανάγκασε τις αραβικές χώρες - ακόμη και εκείνες που έχουν κρύψει ελάχιστα την απογοήτευσή τους με την παλαιστινιακή ηγεσία υπό τον Αμπάς- να ακολουθήσουν ένα τεντωμένο σχοινί δημόσιων δηλώσεων και ενεργειών. Πράγματι, η γλώσσα του στρατιωτικού διοικητή της τρομοκρατικής οργάνωσης Χαμάς Μοχάμεντ Ντέιφ κατά την ανακοίνωση της επίθεσης ήταν διδακτική.
«Σήμερα ο λαός ανακτά την επανάστασή του», είπε ο Ντέιφ σε ηχογραφημένο μήνυμα, καθώς κάλεσε τους Παλαιστίνιους από την Ανατολική Ιερουσαλήμ μέχρι το βόρειο Ισραήλ να συμμετάσχουν στον αγώνα, προτείνοντας ότι η Χαμάς θεωρεί την επίθεση ως μια προσπάθεια να ανακτήσει τον έλεγχο της παλαιστινιακής αφήγησης.
Και ενώ η έκκληση για το Al-Aqsa είναι δημοφιλής, που υπογραμμίζεται από τις αυξανόμενες εντάσεις γύρω από την τοποθεσία, η βαρύτητα της επίθεσης της Χαμάς φαίνεται σκόπιμα σχεδιασμένη για να προκαλέσει μια πολύ σημαντική ισραηλινή επίθεση κατά της Γάζας, με όλες τις αναπόφευκτες απώλειες αμάχων που θα συνεπάγονταν. Η ευρύτερη έκκληση του Ντέιφ στην «Ισλαμική αντίσταση στο Λίβανο, το Ιράκ, τη Συρία και τον Λίβανο» στόχευε επίσης ειδικά σε χώρες που έχουν τρομοκρατικά κινήματα που υποστηρίζονται από το Ιράν, ιδίως τη Χεζμπολάχ στο Λίβανο.
Αυτό που είναι ξεκάθαρο είναι ότι η σύγκρουση έχει δικαιούχους εκτός της Χαμάς.
