Του Γιώργου Παυλόπουλου
Ο αριθμός των γεννήσεων στην Ιταλία σημείωσε νέο αρνητικό ρεκόρ το 2018 (440.000 ή 18.000 λιγότεροι) και ο πληθυσμός της χώρας μειώθηκε, καθώς οι θάνατοι το ίδιο διάστημα αυξήθηκαν (633.000). Έτσι, η Ιταλία έχει χάσει την τελευταία πενταετία κάπου 400.000 κατοίκους, αριθμός που ισοδυναμεί σε μια πόλη σαν την Μπολόνια.
Ταυτόχρονα, η μέση ηλικία των Ιταλών συνέχισε να αυξάνεται, όπως και ο αριθμός των Ιταλών που μεταναστεύουν (κατά 1,9% σε σύγκριση με το 2017). Έτσι, καθώς ο αριθμός των μεταναστών αναλογεί στο 8,7% του πληθυσμού, οι... γηγενείς Ιταλοί ανέρχονται σε 55,1 εκατομμύρια, αριθμός κατά 677.000 μικρότερος σε σύγκριση με το 2014.
Τίποτε από όλα αυτά, όμως, δεν δείχνει να ανησυχεί ή να πτοεί τον Ματέο Σαλβίνι και την κυβέρνηση που στηρίζει. Πολύ περισσότερο τώρα που κατάφερε να αποφύγει για μερικούς ακόμη μήνες την παραπομπή της Ιταλίας στο εδώλιο, για παραβίαση των δημοσιονομικών κανόνων της ΕΕ, μιας και η Κομισιόν αποφάνθηκε χθες ότι δεν είναι ώρα για μία ακόμη σύγκρουση. Βεβαίως, η σύγκρουση είναι πολύ πιθανό να προκύψει και πάλι το ερχόμενο φθινόπωρο, όταν θα αρχίσει το παζάρι για τον προϋπολογισμό του 2020 – αλλά μέχρι τότε, θα σκέφθηκε, ποιος ζει και ποιος πεθαίνει...
Ηχηρό χαστούκι και στην Ευρωβουλή
Κάτι ανάλογο ισχύει και για την περίπτωση της μοιρασιάς των κορυφαίων αξιωμάτων της ΕΕ που ολοκληρώθηκε προχθές, μετά από μια δραματική διαπραγμάτευση τριών ημερών. Στην τελική πρόταση που διαμόρφωσαν οι ηγέτες των κρατών της ΕΕ, είναι παραπάνω από εμφανές ότι η παρουσία της Ιταλίας υποβαθμίστηκε, καθώς δεν της ανατέθηκε κανένα από τα τέσσερα πόστα που βρέθηκαν στο τραπέζι – προεδρία Κομισιόν, ΕΚΤ και Συμβουλίου.
Η κυβέρνησή της, μάλιστα, δέχθηκε και ένα ακόμη ηχηρό χαστούκι όταν η Ευρωβουλή επέλεξε μεν ένα Ιταλία για τα πρώτα 2,5 χρόνια της προεδρίας (της λιγότερο σημαντικής από όλες τις άλλες...), όμως φρόντισε αυτός να προέρχεται από τις τάξεις της αντιπολίτευσης του Δημοκρατικού Κόμματος.
Αφήστε δε που, ως κερασάκι στην τούρτα, οι τέσσερις μεγάλες ομάδες του αποκαλούμενου «δημοκρατικού τόξου» της Ευρωβουλής – ΕΛΚ, Σοσιαλιστές, Φιλελεύθεροι και Πράσινοι – φέρονται να έχουν συμφωνήσει να αποκλείσουν από την προεδρία όλων των επιτροπών που θα συγκροτηθούν τους εκπροσώπους του Σαλβίνι και της Λεπέν.
Τι θέλει να πετύχει;
Εις μάτην προσπαθήσαμε να δούμε τον ηγέτη της Λίγκας του Βορρά να εξεγείρεται κατά του «διευθυντηρίου» των Γάλλων και των Γερμανών, που εσχάτως μοιάζουν να έχουν στο πλευρό τους και τους φιλόδοξους Ισπανούς, οι οποίοι τρέχουν να καλύψουν το χαμένο έδαφος και να ξαναβρεθούν στα κέντρα λήψης των αποφάσεων. Δεν καταφέραμε να τον ακούσουμε, έστω, να καθυβρίζει το Βερολίνο και το Παρίσι με φράσεις ανάλογες εκείνων που χρησιμοποίησε στην περίπτωση της καπετάνισσας του Sea Watch 3, Καρόλα Ρακέτε, την οποία κυριολεκτικά πέρασε... γενεές δεκατέσσερις – όπως κια τους δικαστές που την αποφυλάκισαν.
Μήπως, τελικά, ο Σαλβίνι βολεύεται από όλες αυτές τις εξελίξεις; Μήπως έχει κάποιο σχέδιο στο μυαλό του το οποίο θεωρεί ότι εξυπηρετείται όταν οι ισχυροί δεν τον... παίζουν; Μήπως επιδιώκει να ενισχύσει ακόμη πιο πολύ το (δήθεν) αντισυστημικό του προφίλ, με σκοπό να οδηγήσει ξαφνικά την Ιταλία σε εκλογές και να αναλάβει μόνος του την κυβέρνηση;
Σύντομα θα μάθουμε εάν έχει σχέδιο ή απλώς είναι σε... αφασία.
AP Photo/Luca Bruno
