Η ανάγκη του Κρεμλίνου για μία άμεση και μεγάλη στρατιωτική επιτυχία ωθεί τη Μόσχα να κινείται και να ξεπερνάει τα όρια, για να εξασφαλίσει την ολική κυριαρχία της πόλης. Ήδη άλλωστε από την αρχή της εισβολής το ιστορικό λιμάνι της Ουκρανίας αποτέλεσε έναν βασικό στόχο, λόγω τόσο της συμβολικής όσο και της γεωστρατηγικής της αξίας. Πλέον η Μαριούπολη έχει αναχθεί σε μείζον ζήτημα του πολέμου.
Η καταστροφή της Μαριούπολης έχει αναχθεί σε τραγικό παράδειγμα των βομβαρδισμών κατοικημένων περιοχών στις οποίες επιδίδονται οι ρωσικές στρατιωτικές δυνάμεις, μετά την εισβολή στην Ουκρανία. Η πόλη, που αποτελεί εστία δεκάδων χιλιάδων Ελλήνων, βίωσε από πρώτο χέρι τη λαίλαπα των στρατιωτικών επιθέσεων από το Κρεμλίνο, με σκοπό την κατάκτηση της.
Από τη στιγμή που δεν έπεσε το Κίεβο από την πολλαπλή επίθεση της καθεστώτος Πούτιν, η Μαριούπολη έχει μετατραπεί στο βασικότερο στόχο των ρωσικών δυνάμεων. Η πόλη άλλωστε αποτελεί μία κομβική γεωστρατηγική περιοχή, ως το κυριότερο λιμάνι της ανατολικής Ουκρανίας. Ταυτόχρονα, η Μαριούπολη αποτελεί ένα βιομηχανικό κέντρο με μεγάλη συμβολή στην οικονομία της Ουκρανίας.
Βέβαια, από τη στιγμή που ξεκίνησαν οι ρωσικές στρατιωτικές επιχειρήσεις, η πόλη απόκτησε κεντρικό ρόλο στον σχεδιασμό του Κρεμλίνου. Εφόσον η Μόσχα αποκτήσει των έλεγχο της Μαριούπολης, σε συνδυασμό με τα εδάφη των ρωσόφωνων αυτονομιστών στην Ανατολική Ουκρανία, θα κυριαρχεί πλήρως στη χερσαία διαδρομή που ενώνει τη Ρωσία με τη χερσόνησο της Κριμαίας, την οποία προσάρτησε η Μόσχα, με μία επιχείρηση - αστραπή το 2014.
Ήδη από τότε, η πόλη βρέθηκε για λίγο υπό τον έλεγχο των αυτονομιστών που υποστηρίζονταν από τη Μόσχα, πριν ο ουκρανικός στρατός ανακαταλάβει την πόλη για λογαριασμό του Κιέβου. Αυτή τη φορά όμως το Κρεμλίνο έχει θέσει ως βασική προτεραιότητα την κυριαρχία στην πόλη.
Οι ανελέητοι βομβαρδισμοί ωστόσο στην πόλη και η ανείπωτη καταστροφή έχουν αποξενώσει ακόμα και ελίτ εντός της Ουκρανίας που θα μπορούσε να στηριχθεί ο Πούτιν για την επόμενη ημέρα της Μαριούπολης. Κατά συνέπεια το Κρεμλίνο θέλει να καταλάβει όσο το δυνατόν γρηγορότερα την πόλη και να θέσει σε λειτουργία το σύνολο της οικονομικής λειτουργία, από τη χαλυβουργία μέχρι και την αλιεία και το εμπόριο.
Από τη στιγμή βέβαια που θα καταλάβει τη Μαριούπολη, η Ρωσία θα μπορεί να διατείνεται πως διατηρεί τον πλήρη έλεγχο στις ακτές της Αζοφικής Θάλασσας, αποκόπτοντας την πρόσβαση στην Ουκρανία. Ειδικά μετά από τη βύθιση του σημαντικού ρωσικού καταδρομικού «Μόσχα», όπως είχε ονομαστεί, το Κρεμλίνο αναζητά εναγωνίως μία στρατηγική νίκη, ώστε να ανυψώσει το ηθικό και να ενταχθεί στον πόλεμο προπαγάνδας που διεξάγεται σε όλα τα μέτωπα.
Από τη στιγμή που το Κρεμλίνο ανακοινώσει την πλήρη κατάληψη της Μαριούπολης και ενώσει χερσαία τα τμήματα της Ανατολικής Ουκρανίας που ελέγχει στρατιωτικά, θα έχει επιτύχει ένα μεγάλο στόχο του. Ενδεχομένως να θεωρούν στη Μόσχα πως η κυβέρνηση του Κιέβου δεν θα μπορεί πια να διατηρήσει ένα βιώσιμο κράτος της Ουκρανίας. Όπως δήλωσε ο καγκελάριος της Αυστρίας, ο Βλαντίμιρ Πούτιν θεωρεί ότι κερδίζει τον πόλεμο, έχοντας μία δική του θεώρηση των πραγμάτων.
Επιπρόσθετα, με αυτό τον τρόπο, στο Κρεμλίνο θεωρούν πως μπορεί να πιέζουν το Κίεβο, σε κάθε επίπεδο, ώστε να συνθηκολογήσει πιο γρήγορα, ή, όπως δήλωσε ο μπροστάρης στην ενεργοποίηση εναντίον της Ρωσίας, Μπόρις Τζόνσον, να έχουν ακόμα ένα μοχλό πίεσης για τις επαφές του Κιέβου με τη Δύση. Γι’ αυτό άλλωστε, από το Κίεβο έσπευσαν να τονίσουν πως η τύχη της Μαριούπολης αποτελεί μία κόκκινη γραμμή, ενώ ο πρόεδρος Ζελένσκι διατράνωσε την αποφασιστικότητα της Ουκρανίας να μην παραχωρήσει εδάφη στα ανατολικά προκειμένου να τερματίσει τον πόλεμο με τη Ρωσία.
