Αν και το πραξικόπημα απέτυχε, κατέδειξε πόσο εύθραυστη είναι η εξουσία του Πούτιν και τώρα «η χώρα και ο κόσμος γνωρίζουν ότι είναι δυνατόν να επαναστατήσει κανείς εναντίον του», ανέφερε ένας από τους ισχυρότερους πολέμιους του Ρώσου προέδρου, ο αυτοεξόριστος στην Ελβετία, Ρώσος επιχειρηματίας, Μιχαήλ Χοντορκόφσκι.
Αυτό σημειώνει σε δημοσίευμά του το Politico κάνοντας εκτενή αναφορά στο χρονικό του πραξικοπήματος από τον Πριγκόζιν, επικεφαλής της μισθοφορικής ομάδας Wagner και σημειώνοντας ότι η εξέγερσή του έδειξε σημάδια προετοιμασίας, ενώ παραμένει πιθανό - αν και εντυπωσιακό - ότι ορισμένες υπηρεσίες του κράτους απέτυχαν να αντιληφθούν τι συνέβαινε και να τον προλάβουν.
Το πιο ανησυχητικό, συνεχίζει είναι ότι πολλοί από τους κατασκόπους και τους κορυφαίους αξιωματούχους του πιθανόν γνώριζαν, αλλά δεν τον ενημέρωναν.
Οι αμερικανικές υπηρεσίες πληροφοριών ισχυρίζονται ότι γνώριζαν εκ των προτέρων ότι κάτι συνέβαινε, οπότε είναι απίθανο τουλάχιστον η ρωσική στρατιωτική υπηρεσία πληροφοριών GRU, η οποία έχει στενούς δεσμούς με τον Wagner, να μην πρόσεξε κάτι ασυνήθιστο.
«Η απουσία προληπτικής δράσης υποδηλώνει ότι κάποιοι βασικοί παίκτες αποφάσισαν να παρακολουθήσουν και να δουν αν οι μέρες του προέδρου ήταν μετρημένες», εκτιμάει, προσθέτοντας ότι χωρίς ευρύτερη ενεργή υποστήριξη από τον στρατό και στρατιωτικούς παράγοντες όπως ο ηγέτης της Τσετσενίας Ραμζάν Καντίροφ, η εξέγερση του Πριγκόζιν ήταν καταδικασμένη να αποτύχει, γεγονός που εξηγεί εν μέρει, την απότομη απόφασή του να εγκαταλείψει την πορεία προς τη Μόσχα και να αποδεχθεί τη συμφωνία να καταφύγει στη Λευκορωσία.
Ξεκάθαρα «ηττημένος» ο Πούτιν
Με το να κρύβεται, ο Ρώσος ηγέτης όχι μόνο επέτρεψε στους Ουκρανούς να ισχυριστούν ότι είχε αποτραβηχτεί από τη Μόσχα, αλλά η συμπεριφορά του έρχεται σε έντονη αντίθεση με τη δράση που επέδειξε ο Μπόρις Γέλτσιν, ο οποίος ανεβασμένος στο τανκ, κατά τη διάρκεια του πραξικοπήματος του 1991 επιδίωξε να απομακρύνει τον Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, τον τελευταίο σοβιετικό ηγέτη.
Τόσο σύμμαχος του Γκορμπατσόφ όσο και επικριτής του, ο Γέλτσιν ήταν υπερδραστήριος, οδηγώντας μια εκστρατεία αντιεξουσιαστών διαδηλωτών να αψηφήσουν το πραξικόπημα, κινητοποιώντας άλλους να εκφράσουν την αποφασιστικότητά τους να αντισταθούν στις προσπάθειες των σκληροπυρηνικών σοβιετικών και των συνωμοτών της KGB να γυρίσουν το ρολόι της ιστορίας πίσω.
Κατά τη διάρκεια του Σαββατοκύριακου, το ρωσικό σύστημα έμεινε στάσιμο, ορισμένοι επιφανείς του καθεστώτος Πούτιν σιώπησαν αξιοσημείωτα ή περίμεναν την ώρα τους, προσπαθώντας αναμφίβολα να υπολογίσουν τον πιθανό νικητή της αντιπαράθεσης.
Οι βασικοί σύμμαχοι και προπαγανδιστές του Πούτιν έχουν ήδη ξεσηκωθεί και διερωτώνται πώς οι εξεγερμένοι μαχητές έφτασαν τόσο κοντά στη Μόσχα. «Αν οι φάλαγγες των τανκς προελαύνουν, γιατί δεν τις σταματάμε;». διερωτήθηκε ο τηλεοπτικός παρουσιαστής Βλαντιμίρ Σολοβιόφ το βράδυ του Σαββάτου.
Σε ρεπορτάζ του το ρωσικό τηλεοπτικό κανάλι Tsargrad, σημείωσε ότι πολιτικά «η ισορροπία των υφιστάμενων δυνάμεων έχει ήδη διαρραγεί» και οι «περιβόητοι "πύργοι του Κρεμλίνου" ταλαντεύονται. Κάποιοι ίσως χρειαστεί να φύγουν».
«Δεν έχουμε δει την τελευταία πράξη» δήλωσε στο CBS την περασμένη Κυριακή ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Άντονι Μπλίνκεν, εκτίμηση την οποία, όπως σημειώνει, ενστερνίζονται και άλλοι εξόριστοι ηγέτες της ρωσικής αντιπολίτευσης, όπως ο Χοντορκόφσκι.
«Η απόπειρα στρατιωτικού πραξικοπήματος ήταν ένα από τα σοβαρότερα πολιτικά γεγονότα που έλαβαν χώρα στη Ρωσία τα τελευταία 20 χρόνια» ανέφερε και υπογράμμισε ότι «η δημοκρατική αντιπολίτευση απέτυχε να εκμεταλλευτεί την κατάσταση» και πως «το δημοκρατικό κίνημα πρέπει να πάρει ένα μάθημα: η αλλαγή του καθεστώτος δεν θα έρθει από την κάλπη».
Το Politico προσθέτει πως «όταν έρθει η τελική κατάρρευση, είναι πιθανό να είναι χαοτική και βίαιη. Οι πιο ισχυροί της χώρας, ή οι "ισχυροί" αξιωματούχοι ασφαλείας, είναι απίθανο να αφήσουν την εξουσία, τα προνόμια και τον πλούτο τους εύκολα και χωρίς μάχη και ενδεχομένως το καλύτερο σενάριο είναι ότι παρασκηνιακά θα τα βρουν μεταξύ τους και θα καταλήξουν σε έναν διακανονισμό, πιθανώς με τον πρωθυπουργό Μιχαήλ Μισούστιν».
Και διερωτάται: Ακόμη και αν μπορέσουν να το κάνουν, για πόσο καιρό θα κρατήσει αυτό πριν οι "φατρίες" ασφαλείας αρχίσουν να τσακώνονται μεταξύ τους και με τους μεσσιανικούς φιλοπόλεμους υπερεθνικιστές; Και αν τα πράγματα αρχίσουν να καταρρέουν γρήγορα, θα αδράξουν τη στιγμή οι θιγόμενες μειονότητες για να πιέσουν για ανεξαρτησία ή αυτονομία, δρομολογώντας νέες απρόβλεπτες τροχιές για τη Ρωσία;».
Διαβάστε ακόμα:
Πρωθυπουργός Μολδαβίας: Η ανταρσία της Wagner αποκάλυψε την αδυναμία της Ρωσίας
