Δεν χρειάζεται καμία ιδιαίτερη αναλυτική ικανότητα για να συμπεράνει κάποιος ότι η διήμερη επίσκεψη (3-4 Νοεμβρίου) του Γενικού Γραμματέα του ΝΑΤΟ κ. Γενς Στόλτενμπεργκ στην Τουρκία με πρώτιστο στόχο να πιέσει την Άγκυρα να επικυρώσει το συντομότερο δυνατό το Πρωτόκολλο Ένταξης στο ΝΑΤΟ της Σουηδίας και Φινλανδίας, στέφθηκε από… αποτυχία.
Μπορεί βέβαια να μην έπεισε την Τουρκία να συναινέσει σε αυτό το σοβαρότατο ζήτημα της βορειοατλαντικής Συμμαχίας, αλλά προσπάθησε να πείσει όλους τους Συμμάχους, την διεθνή κοινή γνώμη αλλά και τις ίδιες τις άμεσα ενδιαφερόμενες χώρες ότι η Τουρκία έχει … «τα δίκια της».
Η δήλωση του ότι «κανένας άλλος σύμμαχος του ΝΑΤΟ δεν έχει υποστεί περισσότερες τρομοκρατικές επιθέσεις από την Τουρκία και είναι κατανοητές οι ανησυχίες ασφαλείας «αλλά και η άλλη που ακολούθησε μετά από κάποιες ώρες επιστρέφοντας από την Τουρκία ότι «αυτή αποτελεί «σημαντικό σύμμαχο που είχε …ρόλο- κλειδί στη μάχη κατά του Ισλαμικού Κράτους και έχει μια στρατηγική γεωγραφική θέση που είναι σημαντική για ολόκληρο το ΝΑΤΟ» είναι απόδειξη της σκανδαλώδους επιλεκτικής ανοχής του κ. Στόλτενμπεργκ και κατ’ επέκταση της Συμμαχίας της οποίας είναι επίσημος εκπρόσωπος στους εκβιασμούς αλλά και στην εν γένει πολιτική συμπεριφορά της Άγκυρας.
Το θέμα της ολοκλήρωσης της ενταξιακής πορείας των δύο χωρών της Σκανδιναβικής στο ΝΑΤΟ έχει εξελιχθεί σε ένα μεγάλο πονοκέφαλο για την Συμμαχία και ιδιαιτέρα τις ίδιες τις ΗΠΑ. Και όμως, τόσο η Ουάσιγκτον και το Λονδίνο όσο και άλλα κράτη-μέλη του Οργανισμού Βορειοατλαντικού Συμφώνου σιωπούν, όπως σιωπούν και σε πολλά άλλα ζητήματα όπως η επιθετική στάση της απέναντι σε ένα άλλο μέλος, στην Ελλάδα.
Η Τουρκία συμφώνησε στην Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ τον Ιούνιο στην Μαδρίτη να προσκληθούν Σουηδία και Φινλανδία και να ξεκινήσει η διαδικασία ένταξης τους μετά την υπογραφή του τριμερούς Μνημονίου μεταξύ αυτής και των δύο αυτών χωρών, που όπως και να το κάνουμε ήταν ένας μειωτικός συμβιβασμός για την ιστορία και την παραδοσιακή πολιτική της υποστήριξης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των δύο αυτών προηγμένων δημοκρατιών της βόρειας Ευρώπης για να ξεπεραστεί η μέχρι τότε τουρκική άρνηση. Για τα τότε κέρδη της Τουρκίας και το πώς θα έχει «δεμένες» τις υποψήφιες χώρες με τα όσα προέβλεπε το τριμερές Μνημόνιο ιδιαίτερα στα σχετιζόμενα με την «τρομοκρατία» είχαμε αναφερθεί σε σχετικό άρθρο μας την 30 Ιουνίου.
Όπως είχαμε προβλέψει στο υπόψη άρθρο μας, η Τουρκία είναι η τελευταία χώρα του ΝΑΤΟ μαζί με την Ουγγαρία, των οποίων τα κοινοβούλια δεν έχουν μέχρι σήμερα έξι μήνες μετά την υποβολή του αιτήματος και πέντε μετά την επίσημη πρόσκληση των δύο αυτών χωρών στην Μαδρίτη, επικυρώσει το Πρωτόκολλο Ένταξης.
Βέβαια, η Ουγγρική κυβέρνηση έχει δηλώσει ότι υποστηρίζει την ένταξη αυτών των δύο χωρών και έχει εισάγει το Πρωτόκολλο προς επικύρωση στο Ουγγρικό Κοινοβούλιο. Και φυσικά ένταξη θα υφίσταται όταν το πρωτόκολλο ένταξης επικυρωθεί από όλα τα Κοινοβούλια των Νατοϊκών εθνών (ορολογία ΝΑΤΟ).
Αυτό που ξεκαθάρισε τόσο ο Τούρκος ΥΠΕΞ όσο και ο ίδιος ο Τούρκος Πρόεδρος είναι ότι η Άγκυρα θα πει τελικό «ΝΑΙ» την ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ μόνο όταν υλοποιηθούν από αυτές όλα αυτά που έχουν συμφωνηθεί στο Μνημόνιο και σχετίζονται με την «καταπολέμηση της τρομοκρατίας».
Αυτό σημαίνει απλοποίηση των διαδικασιών ώστε να εκδίδονται εύκολα στην Τουρκία αντίπαλοι του καθεστώτος Ερντογάν που χαρακτηρίζονται ως «τρομοκράτες ή ύποπτοι τρομοκρατίας». Σημαντικό ρόλο όπως είχαμε γράψει από τον Ιούνιο, στην τελική διαμόρφωση του Μνημονίου έπαιξε ο ίδιος ο Διοικητής της ΜΙΤ Χακάν Φιντάν ο οποίος μάλιστα φωτογραφήθηκε μαζί με του ηγέτες των χωρών που υπέγραψαν αυτό.
Μπορεί κάποιοι μπορεί να πιστεύουν ότι πριν το τέλος του έτους η Τουρκία θα συναινέσει τελικά αποκομίζοντας και άλλα πρόσθετα κέρδη από τους εκβιασμούς της τόσο από τις ίδεις αυτές υποψήφιες προς ένταξη χώρες όσο και από την Αμερική. Κάποιοι άλλοι όμως εκτιμούν ότι ίσως η εκκρεμότητα αυτή θα πάει μέχρι τις τουρκικές εκλογές του 2023 προκειμένου να «αποδείξει» στον τουρκικό λαό την αυτόνομη πορεία της χώρας καθόσον είναι μία … μεγάλη δύναμη που και αυτή καθορίζει τους κανόνες σε έναν πολυπολικό κόσμο. Ο χρόνος που η Τουρκία θα πει το «ΝΑΙ» ίσως φανεί από το τι θα δώσει παραπάνω στην Τουρκία ο νέος πρωθυπουργός Ούλφ Κρίστερσσον που επισκέπτεται την Άγκυρα αυτήν την εβδομάδα ή οι ίδιοι οι Αμερικανοί.
Ο Ερντογάν «παίζει καθυστερήσεις» στο υπόψη θέμα και προς όφελος του καλού του φίλου Πούτιν. Θα πρέπει να υπενθυμίζεται στις δυτικές κοινωνίες έστω και αν οι κυβερνήσεις τους δείχνουν απαράδεκτη ανοχή, ότι ενώ αυτές διάγουν δύσκολα λόγω του πολέμου και της στήριξης της Δύσης στην Ουκρανία απέναντι στην επιθετική Ρωσία, η Τουρκία δεν εφαρμόζει κυρώσεις εναντίον της και παρέχει ασφαλές καταφύγιο για τους Ρώσους ολιγάρχες του κύκλου του Κρεμλίνου.
Ας μην ξεχνάμε και τα αγνώστου προελεύσεως 25 δις δολάρια που εισήλθαν στην Τουρκία και έδωσαν ανάσες στην οικονομία της με την σταθεροποίηση της τιμής της λίρας. Ακόμα και ο Λιθουανός Πρόεδρος που η συμπεριφορά και οι πολιτικές της Τουρκίας υπονομεύουν την ίδια ασφάλεια της χώρας και ευνοούν την Ρωσία, αντί να την καταγγείλει δήλωσε με tweet ότι «κανείς δεν πρέπει να αμφιβάλει ότι τόσο από στρατιωτική όσο και από ανθρωπιστή πλευρά η Τουρκία παίζει ένα σημαντικό ρόλο στο πόλεμο της Ουκρανίας». Τα ύστερα του κόσμου όπως θα έλεγε και ο Νίκος Καζαντζάκης.
Δεν έχουμε ακούσει όμως όλο αυτό το διάστημα κανέναν Αμερικανό, Βρετανό, Γερμανό ή άλλο δυτικό αξιωματούχο να θέτει το ζήτημα ότι με τις ενέργειες της η Τουρκία όσα και όποια σημαντικά μεγέθη έχει, υπονομεύει την ενότητα της Συμμαχίας. Πρόκειται περί σκανδαλώδους ανοχής.
Δεν εκπλησσόμαστε βέβαια από τον κ. Στόλτενμπεργκ γιατί είναι γνωστός για το ύφος και τα φιλοτουρκικά αισθήματα του αλλά πέρα από την επαμφοτερίζουσα για την Συμμαχία στάση της Τουρκίας, σιώπησε επίσης σκανδαλωδώς όταν ο Τούρκος Πρόεδρος κατηγόρησε την Ελλάδα λέγοντας ότι είναι προκλητική και ευθύνεται για τη συνεχιζόμενη κλιμάκωση της έντασης.
Κάλεσε μάλιστα σε συνέντευξη του στο τουρκικό Haber Turk κάλεσε τους δύο πολύτιμους συμμάχους να μειώσουν τις εντάσεις και να επιλύσουν τις διαφορές σε πνεύμα συνεργασίας και αλληλεγγύης ανεχόμενος το γεγονός ότι η Τουρκία είναι αυτή που δημιουργεί τις εντάσεις απειλώντας με στρατιωτική ενέργεια σε καθημερινή βάση την Ελλάδα. Κάποιες κεκαλυμμένες δηλώσεις δυσαρέσκειας όσο και αν παρουσιάζονται στην χώρα μας ως «ραπίσματα» στην Άγκυρα είναι άνευρες και πλαδαρές.
Η Τουρκία αφού αποκομίσει ακόμα περισσότερα ανταλλάγματα από την Σουηδία και την Φινλανδία αλλά κυρίως από την Αμερική και δεν ξέρουμε αν κάποια από αυτά θα είναι σε βάρος των ελληνικών συμφερόντων, θα συναινέσει κάποια στιγμή στην ένταξη των δύο αυτών χωρών στο ΝΑΤΟ και από εκεί που είναι ο υπονομευτής των συμφερόντων της Συμμαχίας με τα σοβαρά προβλήματα που δημιουργεί, θα παρουσιαστεί ως το «καλό παιδί» της Συμμαχίας. Με την σκανδαλώδη ανοχή της «Δύσης» θα επωφελείται από την παράταση του πολέμου στην Ουκρανία και θα αυτοπροβάλλεται ως έντιμος διαμεσολαβητής για να δικαιολογήσει την διασύνδεση του με τον Πούτιν.
*Ο Αντιστράτηγος ε.α. Κωνσταντίνος Λουκόπουλος είναι Γεωστρατηγικός Αναλυτής
