Αν ήταν ποδοσφαιρικός αγώνας θα φώναζαν οι οπαδοί και των δύο ομάδων «τα λεφτά μας θέλουμε», καθώς το παιχνίδι φαίνεται σικέ. Το Ισραήλ είχε ειδοποιήσει το Ιράν μια ημέρα πριν, όχι μόνον πότε θα κτυπήσει, αλλά και το είδος των στόχων του. Αυτό υποστηρίζουν έγκυρα διεθνή πρακτορεία ειδήσεων. Και κάτι τέτοια δεν αρέσουν στο φιλοθέαμον κοινό που διψά για αίμα.
Για να το σοβαρέψω. Είναι ολοφάνερο πως στην ηγεσία του Ισραήλ επικράτησαν δεύτερες, πιο ψύχραιμες σκέψεις και όλα δείχνουν πως το προχθεσινό κτύπημα ήταν αναλογικό με αυτό του Ιράν, πριν από τρεις εβδομάδες. Σε τέτοιες περιπτώσεις δε γνωρίζουμε τι απώλειες υπήρξαν και ούτε θα το μάθουμε ποτέ. Τώρα η μπάλα βρίσκεται στο γήπεδο του Ιράν. Η ηγεσία του θα αποφασίσει αν θα ανταπαντήσει, δίνοντας συνέχεια και πιθανόν κλιμακώνοντας το επίπεδο της αντιπαράθεσης ή αν θα αρκεστεί στα όσα έχουν γίνει μέχρι τώρα.
Πάντως, ο μέγας διαιτητής, οι ΗΠΑ, σφύριξαν τη λήξη του παιχνιδιού, προειδοποιώντας συγχρόνως το Ιράν πως η οποιαδήποτε ανταπάντηση θα υποχρεώσει τις ΗΠΑ σε άμεση στρατιωτική εμπλοκή. Εκτιμώ πως, μετά από αυτή την προειδοποίηση, οι αγιατολάδες και οι Φρουροί της Επανάστασης θα το σκεφτούν δύο φορές, αν θα συνεχίσουν τις επιθέσεις κατά του Ισραήλ.
Τι πέτυχε η κυβέρνηση Νετανιάχου με αυτό το λελογισμένο κτύπημα; Πρώτον, δεν προκάλεσε κι άλλο τον Πρόεδρο Τζο Μπάιντεν και το επιτελείο του και μάλιστα λίγες ημέρες πριν από τις προεδρικές εκλογές. Είναι γνωστό πως οι σχέσεις Μπάιντεν - Νετανιάχου δεν είναι και οι καλύτερες, αλλά αυτό είναι ένα σύνηθες, ιστορικό φαινόμενο στις σχέσεις ΗΠΑ - Ισραήλ. Πολλοί Πρόεδροι των ΗΠΑ δεν είχαν αρμονικές σχέσεις με τους πρωθυπουργούς του Ισραήλ, ο δε Αϊζενχάουερ είχε σχέσεις εχθρικές και με τον Σαρέτ και με τον Μπεν Γκουριόν. Δεύτερον, μεταθέτοντας τις ευθύνες για το επόμενο κτύπημα στο Ιράν, το Ισραήλ, μπορεί απερίσπαστο να συνεχίσει τις επιχειρήσεις του στη Γάζα και στον Λίβανο.
Με το χαμηλής εντάσεως προχθεσινό του κτύπημα, το Ισραήλ έδειξε ότι η στρατηγική του είναι η εξόντωση των δύο τρομοκρατικών βραχιόνων του Ιράν στην περιοχή. Το Ιράν, χωρίς τη Χαμάς και τη Χεζμπολάχ, είναι ένα λιοντάρι που απλώς βρυχάται ή μια χάρτινη τίγρης. Είναι αφοπλισμένο, με ελάχιστη επιρροή.
Συνεπώς, δεν είχε κανένα λόγο η πολιτική και η στρατιωτική ηγεσία του Ισραήλ να κλιμακώσει τις επιθέσεις εναντίον του Ιράν. Θα άνοιγε ακόμα ένα μέτωπο, το οποίο θα ήταν αχρείαστο, με άγνωστες προεκτάσεις. Άλλοι είναι οι στόχοι του και, όπως δείχνουν τα γεγονότα, ο IDF τους έχει πετύχει στη Γάζα και στον Λίβανο κινείται μεθοδικά για την εξουδετέρωση των εγκαταστάσεων της Χεζμπολάχ, ενώ είναι γνωστό πως έχει εξοντώσει όλη την ηγεσία της.
Αν θέλουμε να κρατήσουμε δύο γεγονότα από την επίθεση του Ισραήλ στο Ιράν, είναι η ικανοποίηση των ΗΠΑ για το είδος του κτυπήματος και η σαφής προειδοποίηση του Μπάιντεν προς τους αγιατολάδες να σταματήσουν το παιχνίδι των αντιποίνων «εδώ και τώρα», διότι διαφορετικά θα εμπλακούν στρατιωτικά, σε ό,τι επακολουθήσει, και οι ίδιες οι ΗΠΑ.
