Η διασφάλιση της οικονομικής ανάπτυξης της Ευρώπης και της ευημερίας των πολιτών της αποτελεί πρωταρχικό στόχο για τους Ευρωπαίους ηγέτες, όπως αναφέρει σε έκθεσή της η αμερικανική εταιρεία παροχής συμβουλευτικών υπηρεσιών McKinsey & Company.
Σύμφωνα με την έκθεση, δύο χρόνια από την έναρξη του πολέμου πόλεμο στην Ουκρανία και 75 χρόνια από τη δημιουργία του ΝΑΤΟ, η Ευρώπη προσαρμόζεται σε μια νέα πραγματικότητα όσον αφορά την άμυνα και την ασφάλεια. Αυτό είναι απαραίτητο για την προστασία της ζωής και του βιοπορισμού των Ευρωπαίων πολιτών, ενώ παράλληλα επιτρέπει επενδύσεις σε άλλες προτεραιότητες, όπως η εκπαίδευση, η τεχνολογία, η υγειονομική περίθαλψη και η μετάβαση στο καθαρό μηδέν.
Οι κυβερνητικοί φορείς των ευρωπαϊκών χωρών, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ θα μπορούσαν να βρεθούν αντιμέτωποι με δύσκολους συμβιβασμούς τα επόμενα χρόνια σχετικά με τον τρόπο αποτελεσματικής κατανομής της χρηματοδότησης μεταξύ ανταγωνιστικών αμυντικών προτεραιοτήτων: ταχεία αναπλήρωση κρίσιμων προμηθειών, επένδυση στην ανακεφαλαιοποίηση στόλων εξοπλισμού για νεότερα μοντέλα, αύξηση της διαθεσιμότητας του εξοπλισμού με ταυτόχρονη παροχή κινήτρων για καινοτομία στην αμυντική βάση εφοδιασμού και ενσωμάτωση νέων τεχνολογιών στις ένοπλες δυνάμεις.
Για την αμυντική βιομηχανία, όπου πολλοί φορείς έχουν ήδη αυξήσει την παραγωγή, αυτή είναι μόνο η αρχή ενός ταξιδιού που θα απαιτήσει μεγαλύτερη κατασκευαστική αποτελεσματικότητα, ταχύτητα και ικανότητα. Πρόκειται επίσης για μια πράξη εξισορρόπησης μεταξύ των τοπικών και κυρίαρχων ευθυνών τους και της διατήρησης της παγκόσμιας ανταγωνιστικότητας. Οι ευρωπαϊκές χώρες έχουν ήδη δεσμευτεί να αυξήσουν την αμυντική τους στάση και έχουν αρχίσει να οικειοποιούνται την αντίστοιχη χρηματοδότηση. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της McKinsey - με βάση τα ανακοινωθέντα σχέδια δαπανών - οι αμυντικοί προϋπολογισμοί αναμένεται να αυξηθούν σωρευτικά κατά 700 έως 800 δισ. ευρώ μεταξύ 2022 και 2028.
Σε έναν παγκόσμια διαπλεκόμενο κόσμο, η ασφάλεια υπερβαίνει την ένοπλη άμυνα. Μπορεί να περιλαμβάνει την ανθεκτικότητα της βιομηχανίας και της αλυσίδας εφοδιασμού, τη μακροπρόθεσμη φυσική και κυβερνοακεραιότητα των κρίσιμων υποδομών, την ενίσχυση της ψηφιακής κυριαρχίας, τη διασφάλιση των παγκόσμιων εμπορικών οδών και του εφοδιασμού τροφίμων και τον μετριασμό των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής στην εθνική ασφάλεια.
