Του Γιώργου Παυλόπουλου
Υπό μία έννοια, θα είχε... ακαδημαϊκό ενδιαφέρον να παρακολουθεί κανείς τις δηλώσεις που κάνουν σχεδόν καθημερινά Γερμανοί και Γάλλοι αξιωματούχοι αναφορικά με το μέλλον της Ευρώπης και του ευρώ. Μοιάζει κάπως με ένα γνωστό παιχνίδι των παιδικών μας χρόνων, την κολοκυθιά, που ο ένας πετάει την ευθύνη στον άλλο και άκρη δεν βρίσκεται. Θα είχε ακόμη και πλάκα, αν δεν ήταν τόσο σοβαρό το διακύβευμα, που δεν αφορά μόνο κάποιους θεσμούς, αλλά και κάπου μισό δισεκατομμύριο ανθρώπους.
«Οι εποχές στις οποίες μπορούσαμε να βασιστούμε πλήρως σε άλλους έχουν σε μεγάλο βαθμό παρέλθει», δήλωσε αυτή την εβδομάδα η Ανγκελα Μέρκελ, αναφερόμενη στις σχέσεις Ευρώπης και Ηνωμένων Πολιτειών και επαναλαβάνοντας τα όσα είχε πει πριν ένα περίπου χρόνο στη σύνοδο του ΝΑΤΟ. Για τον λόγο αυτό, ζήτησε μεγαλύτερη ευρωπαϊκή ενότητα καθώς, όπως τόνισε σε άλλη της ομιλία, το δόγμα Τραμπ «Πρώτα η Αμερική» δείχνει ότι υπάρχει σοβαρό πρόβλημα με τις πολυμερείς συμφωνίες».
«Το ευρωπαϊκό μας μέλλον είναι σε κίνδυνο. Πρέπει να δράσουμε, τώρα ή ποτέ», υπογράμμισε από την πλευρά του ο Γάλλος υπουργός Οικονομικών, Μπρινό λε Μερ, μιλώντας στα γερμανικά σε μια επιχειρηματική διάσκεψη που πραγματοποιήθηκε στο Βερολίνο. Απηχώντας, προφανώς, τις απόψεις και του πολιτικού του προϊσταμένου, Εμανουέλ Μακρόν, ο οποίος πιέζει για να γίνουν γενναία βήματα και μάλιστα γρήγορα, προς την κατεύθυνση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
Καθώς, λοιπόν, οι ηγέτες των δύο ισχυρότερων χωρών και οικονομιών της Ευρώπης έφτασαν να απειλήσουν ακόμη με βέτο το κοινό ανακοινωθέν της συνόδου της G7 εάν ο Τραμπ δεν κάνει κάποιες υποχωρήσεις, θα υπέθετε κανείς ότι Βερολίνο και Παρίσι έχουν αποφασίσει επιτέλους να περάσουν από τα λόγια στα έργα. Και ότι, επιπλέον, οι υπουργοί Οικονομικών των δύο χωρών, λε Μερ και Όλαφ Σολτς, που συναντώνται το Σάββατο, δεν θα έχουν μεγάλα προβλήματα να βρουν την κοινή συνισταμένη για τις μεταρρυθμίσεις που θα προτείνουν στη σύνοδο κορυφής της ΕΕ που θα γίνει στις 28-29 Ιουνίου.
Φευ! Διότι με τη συνέντευξη που έδωσε το περασμένο Σαββατοκύριακο η Γερμανίδα καγκελάριος, που αποτέλεσε και την πρώτη της δημόσια και σχετικά ολοκληρωμένη αντίδραση στις προτάσεις Μακρόν, καθώς και με την ομιλία της στη γερμανική βουλή την Τετάρτη, η Μέρκελ ξεκαθάρισε ότι δεν είναι διατεθειμένη να φτάσει ούτε στα μισά του δρόμου που προτείνει ο Μακρόν, αλλά και ότι κάθε συμφωνία θα αποτελεί προϊόν αμοιβαίων συμβιβασμών και υποχωρήσεων -που, με βάση την πάγια λογική των Γερμανών, θα είναι λιγότερες και μικρότερες για τους ίδιους, που είναι και οι πιο δυνατοί.
Φυσικά, το πιθανότερο είναι ότι οι δύο «γίγαντες» της ΕΕ θα καταλήξουν τελικώς σε κάποια κοινά σημεία, τα οποία θα επιχειρήσουν να ποαρουσιάσουν ως πρόταση για το μέλλον της Ευρώπης. Έτσι ώστε, ανάμεσα στα άλλα, να μην πάνε... σφαγμένοι στις ευρωεκλογές του 2019, την ώρα που οι πάσης φύσης «ευρωσκεπτικιστές» επελαύνουν. Ακόμη κι έτσι, ωστόσο, δεν θα πείσουν σχεδόν κανέναν...
Πιστεύει άραγε κανείς, με βάση όλα αυτά, ότι ο Τραμπ έχει κάποιο σοβαρό λόγο να φοβηθεί τους Ευρωπαίους, να αναγνωρίσει ότι κάνει λάθος και να υποχωρήσει; Πολύ δύσκολο, έως απίθανο, ειδικά με την ιδιοσυγκρασία που έχει ο πρόεδρος των ΗΠΑ και οι στενοί του συνεργάτες, όπως είναι ο δικηγόρος του Ρούντι Τζουλιάνι, ο οποίος δεν κρύβει ότι θα ήθελε όλοι όσοι τολμούν να κοιτάξουν στα μάτια τον... αετό να καταλήγουν γονυπετείς, στα τέσσερα!
Μήπως, τότε, θα πείσουν τους κάθε λογής «αντάρτες» της Ευρώπης, τους θαυμαστές του Βίκτορ Όρμπαν που πληθαίνουν διαρκώς, ότι η ολοκλήρωση είναι μονόδρομος και δεν μπορούν να την αποφύγουν. Εξίσου δύσκολο, αν όχι επίσης απίθανο...
Οπότε, γιατί ακριβώς συζητούν και τι ακριβώς προτείνουν;
AP Photo/Geert Vanden Wijngaert, File
