Η Ρωσία και σήμερα επανέλαβε την πρόθεσή της να ολοκληρώσει το πρόγραμμα κατασκευής του αγωγού Nord Stream 2, ο οποίος θα μεταφέρει απευθείας, μέσω της Βαλτικής θάλασσας, ρωσικό φυσικό αέριο στην Γερμανία και την Ευρώπη, παρά τις κυρώσεις που αποφάσισαν οι ΗΠΑ.
Συγκεκριμένα, ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου Ντμίτρι Πεσκόφ, μιλώντας σε δημοσιογράφους, μία ημέρα μετά την έγκριση των κυρώσεων από το αμερικανικό Κογκρέσο ανέφερε ότι «Ξεκινάμε από την αρχή ότι το πρόγραμμα θα ολοκληρωθεί».
Οι κυρώσεις «δεν αρέσουν ούτε στη Μόσχα ούτε στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Ούτε στο Βερολίνο ούτε στο Παρίσι», ανέφερε χαρακτηριστικά ο Ντμίτρι Πεσκόφ, καταγγέλλοντας μια «ολοφάνερη παραβίαση του διεθνούς δικαίου» και «ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αθέμιτου ανταγωνισμού».
Οι αμερικανικές κυρώσεις, τις οποίες κατήγγειλε την περασμένη εβδομάδα η Ευρωπαϊκή Ένωση, στρέφονται και κατά ευρωπαϊκών κατασκευαστικών κολοσσών από την Γαλλία, την Γερμανία και την Αυστρία, οι οποίες από κοινού με την Gazprom συνεργάζονται στο πρόγραμμα υλοποίησης του Nord Stream 2.
Ο υποθαλάσσιος αγωγός που θα συνδέει την Ρωσία με την Γερμανία ο οποίος έχει ολοκληρωθεί κατά 80% και πλέον, υπολογίζεται ότι θα τεθεί σε λειτουργία στα τέλη του 2019 ή στις αρχές του 2020. Πρόκειται να επιτρέψει τον διπλασιασμό των των διακινούμενων ποσοτήτων ρωσικού φυσικού αερίου που παραδίδονται στη δυτική Ευρώπη, μέσω της Γερμανίας, η οποία πρόκειται να αποκομίσει και τα μεγαλύτερα οφέλη από το σχέδιο του αγωγού. Διαθέτει ικανότητα μεταφοράς 55 δισεκατ. κυβικά μέτρα ετησίως, όσο και ο παλαιότερος χερσαίος αγωγός Nord Stream 1, για τον οποίον η Μόσχα ήταν υποχρεωμένη να καταβάλλει στην Ουκρανία και την Πολωνία ποσοστά, ενώ και οι πολιτικές εντάσεις με το Κίεβο αυξομείωναν τις διακινούμενες ποσότητες.
Όμως για την Ουάσινγκτον και ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Ουκρανία, η Πολωνία και οι χώρες της Βαλτικής, ο αγωγός θα αυξήσει την εξάρτηση των Ευρωπαίων από το ρωσικό αέριο, εξάρτηση που η Μόσχα μπορεί να χρησιμοποιήσει προκειμένου να ασκήσει μεταξύ άλλων και πολιτικές πιέσεις, αναφέρει το AFP.
Για τους αντιπάλους του, ο Nord Stream 2 θυσιάζει τα συμφέροντα της συμμάχου Ουκρανίας, η οποία αντλεί σημαντικά έσοδα από τη μεταφορά ρωσικού αερίου στην Ευρώπη, με την Ουκρανία μάλιστα να αποτελεί το θέατρο μιας φονικής σύγκρουσης στα ανατολικά με τους υποστηριζόμενους από την Μόσχα φιλο-ρώσους αυτονομιστές.
Μετά την έγκριση του κειμένου από τη Βουλή των Αντιπροσώπων τον περασμένο μήνα, η Ευρωπαϊκή Ένωση και το Βερολίνο είχαν καταγγείλει τις κυρώσεις που έχουν στόχο εταιρείες οι οποίες ασκούν νόμιμη δραστηριότητα και συνιστούν αμερικανική παρέμβαση στην ευρωπαϊκή πολιτική ενέργειας.
Για ορισμένους παρατηρητές, η εναντίωση των ΗΠΑ στον Nord Stream 2 αποτελεί επίσης μέρος μιας εμπορικής επίθεσης των ΗΠΑ. Η Ουάσινγκτον, μεγάλος παραγωγός σχιστολιθικού αερίου, επιδιώκει την αύξηση των εξαγωγών αμερικανικού υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) προς τον Ευρώπη.
Οι κυρώσεις των ΗΠΑ
Οι κυρώσεις περιλαμβάνουν το πάγωμα των περιουσιακών στοιχείων και την ανάκληση των αμερικανικών θεωρήσεων διαβατηρίου (βίζα) για τους επιχειρηματίες που συνδέονται με τον αγωγό.
Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ αναμένεται να ανακοινώσει εντός 60 ημερών τα ονόματα των εταιρειών και των προσώπων που συμμετείχαν στην τοποθέτηση σωληνώσεων για τον Nord Stream 2.
Ένας από τους κύριους στόχους των κυρώσεων είναι η Allseas, μια ελβετική εταιρία στην οποία ανήκει το μεγαλύτερο πλοίο τοποθέτησης υποβρύχιων αγωγών στον κόσμο, το Pioneering Spirit, που έχει δεσμευθεί από τη ρωσική Gazprom για να κατασκευάσει το υπεράκτιο τμήμα του αγωγού.
Ο αγωγός αποτελεί μια επένδυση δεκάδων δισεκ. ευρώ, που χρηματοδοτείται κατά 50% από την Gazprom και κατά 50% από πέντε ευρωπαϊκές εταιρίες (OMV, Wintershall Dea, Engie, Uniper και Shell).
Επισημαίνεται εξάλλου πως εξ αρχής οι σχεδιασμοί αυτό είχε συναντήσει διάφορα εμπόδια. Έτσι, ο Nord Stream 2 απέκτησε μόλις στα τέλη Οκτωβρίου το πράσινο φως της Δανίας προκειμένου να διασχίσει τα χωρικά της ύδατα, κάτι που μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα να καθυστερήσει η λειτουργία του που είχε προβλεφθεί αρχικά για τα τέλη του 2019.
Οι νέοι κανόνες της ΕΕ για τη μεταφορά αερίου, που απαιτούν κυρίως τον διαχωρισμό των δραστηριοτήτων παραγωγής και διανομής, είναι άλλο ένα αγκάθι στο σχέδιο.
