Του Γιάννη Μαντζίκου
Μπορεί όταν αναφερόμαστε σε φτώχεια, πείνα και καταπίεση το μυαλό μας να πηγαίνει, αυτομάτως σχεδόν στη Βενεζουέλα, υπάρχει όμως μια ακόμα χώρα της περιοχής της Κεντρικής και Λατινικής Αμερικής που αντιμετωπίζει ανάλογα προβλήματα.
Στη Νικαράγουα, ο Ντανιέλ Ορτέγκα, ο ηγέτης του κινήματος των Σαντινίστας και...εκ των τελευταίων των Μοϊκανών του σοσιαλισμού στην περιοχή, βρίσκεται μπροστά σε δίλημμα: Να εφαρμόσει το σενάριο της Βενεζουέλας, δηλαδή μια αυταρχική διακυβέρνηση που δολοφονεί διαδηλωτές ή να επιλέξει μια ομαλή μετάβαση όπως στην Κούβα.
Από τον περασμένο Απρίλιο, οπότε και ξεκίνησαν οι διαδηλώσεις εναντίον του Ορτέγκα, έχουν σκοτωθεί πάνω από 500 άνθρωποι από αστυνομικές η φιλοκυβερνητικές παραστρατιωτικές ομάδες, ενώ περίπου 2,000 είναι οι κρατούμενοι. Οι μεταρρυθμίσεις που άναψαν τη φωτιά προέβλεπαν αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών για εργαζόμενους και εργοδότες, επιβάρυνση των συντάξεων με φόρο 5% -συμπεριλαμβανομένων και των αναπηρικών- και αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης, το οποίο σήμερα είναι στα 60 έτη.
Από το 2014 μάλιστα ο Ορτέγκα άλλαξε το Σύνταγμα ώστε να μπορεί να διεκδικήσει πάνω από δύο συνεχόμενες θητείες, ενώ ιδιαίτερα συγκρουσιακή φιγούρα αποτελεί η Ροσάριο Μουρίγιο, σύζυγός του και αντιπρόεδρος της χώρας, η οποία αποκάλεσε πρόσφατα τους διαδηλωτές «βαμπίρ».
Με φόντο τα παραπάνω, πριν λίγες μέρες ένας εκ των ανωτάτων δικαστών της χώρας ο Ραφαέλ Σολίς με τρισέλιδη επιστολή του προς τον πρόεδρο Ορτέγκα του οποίου υπήρξε στενός συνεργάτης και κουμπάρος, ανακοίνωσε τη παραίτηση του και προειδοποίησε ότι η χώρα «κινδυνεύει με εμφύλιο σπαραγμό». Στην επιστολή του, ο Σόλις αποκάλεσε εαυτόν «πρώην αγωνιστή των Σαντινίστας» και δήλωσε ότι παραιτείται επειδή η Νικαράγουα είχε γίνει δικτατορία που μοιάζει με μοναρχία με δύο βασιλείς: τον Ορτέγκα και τη σύζυγο του.
Συν τοις άλλοις, ο Ορτέγκα είναι αναγκασμένος να προστρέξει, σχεδόν γονυπετής για βοήθεια στο Μεξικό τη μοναδική χώρα της περιοχής που είναι πρόθυμη να βοηθήσει ώστε μην επιβληθούν κυρώσεις αλά Βενεζουέλα από τον Οργανισμό Αμερικανικών Κρατών. Για τον λόγο αυτό, ο Υπουργός των Εξωτερικών της Νικαράγουα Ντένις Μονκάδα πάει σε λίγες μέρες στο Μεξικό ώστε να ζητήσει βοήθεια από νέο πρόεδρο της χώρας Μανουέλ Λόπεζ Ομπραδόρ. Σημειώνεται ότι τον προηγούμενο μήνα, ο Ντόναλντ Τραμπ πρόεδρος των ΗΠΑ επέβαλε κυρώσεις σε αξιωματούχους του καθεστώτος και αυστηρά κριτήρια για δανειοδοτήσεις.
Η ειρωνεία της ιστορίας είναι ότι ο Ορτέγκα βρίσκεται στην ίδια θέση που βρισκόταν το 1979 ο Αναστάζιο Σομόζα, ο τελευταίος της οικογένειας των δικτατόρων που κυριαρχούσαν για χρόνια στη μικρή χώρα της Κεντρικής Αμερικής. Ο Σομόζα, που προσπάθησε να καταστείλει βίαια τις εξεγέρσεις που είχαν ξεσπάσει στη χώρα, ανατράπηκε από τους Σαντινίστας το 1979.
Το σκηνικό που έχει διαμορφωθεί στη μικρή χώρα της Κεντρικής Αμερικής θα έλεγε κανείς πως είναι ένα σενάριο που έχει αντιγραφεί από τη Βενεζουέλα, ένας αριστερός δικτάτορας που αρνείται να παραδώσει την εξουσία, προσπαθεί να κερδίσει χρόνο και χρησιμοποιεί βίαιες μεθόδους. Το μόνο θετικό για τον Ορτέγκα είναι ότι δεν υπάρχει οργανωμένη αντιπολίτευση, όμως από την άλλη πλευρά υπάρχουν δύο βασικά προβλήματα γι'' αυτόν. Πρώτα απ'' όλα η χώρα του δεν έχει πετρέλαιο, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, ενώ ο στρατός δεν είναι υπό τον απόλυτο έλεγχό του. Τα σενάρια που παίζουν είναι πολλά, ένα από αυτά λέει ότι μπορεί να παρέμβει ο στρατός, ένα άλλο ότι ο Ορτέγκα θα αποχωρήσει διορίζοντας στη θέση του τη γυναίκα του, όπως και να έχει οι επόμενες εβδομάδες θα είναι κρίσιμες...
