Τα εγκλήματα της Χαμάς κατά των νεαρών φιλειρηνιστών ακτιβιστών που συμμετείχαν στο μουσικό φεστιβάλ Super Nova στο Ρέιμ, κοντά στα σύνορα με τη Λωρίδα της Γάζας, είναι για τους περισσότερους από εμάς αδιανόητα.
Ωστόσο, δεν είναι πρωτόγνωρα. H ιστορία του Βιττόριο Αριγκόνι, του φιλοπαλαιστινιακού ακτιβιστή που είχε δολοφονηθεί από Παλαιστίνιους «μαχητές» στη Λωρίδα της Γάζας το 2011, αποτελεί ένα από τα πολλά παραδείγματα των εγκληματικών και παρανοϊκών συμπεριφορών τους. Μπορεί να είναι μια ιστορία που έχει ξεχαστεί. Είναι όμως μια ιστορία που θα πρέπει να θυμόμαστε όλοι.
Ο Βιττόριο Αριγκόνι ήταν ένας Ιταλός δημοσιογράφος, συγγραφέας, ακτιβιστής ανθρωπίνων δικαιωμάτων και φιλειρηνιστής που είχε εγκαταλείψει τα πάντα στη ζωή του για να αφιερωθεί όπως ο ίδιος έλεγε, στο «δίκαιο αγώνα του Παλαιστινιακού λαού». Και μάλιστα είχε εγκατασταθεί από το 2002 στη Λωρίδα της Γάζας, υποστηρίζοντας με σθένος την τελική λύση των δυο κρατών.
Μέσω των παρεμβάσεων του, σαν μέλος του «International Palestinian Youth League» και του «International Solidarity Movement», ασκούσε σκληρή κριτική στην πολιτική του Ισραήλ, αλλά και στη στάση των Παλαιστινίων. Τόσο στην απολυταρχική και θεοκρατική πολιτική της Χαμάς στη διοίκηση της Λωρίδας της Γάζας, όσο και στην πολιτική της Φατάχ στη Δυτική Όχθη και την Ιορδανία.
Το 2006 είχε ζήσει από κοντά την άγρια δολοφονία του Ιταλού φιλοπαλαιστίνιου ακτιβιστή Άντζελο Φραμαρτίνο στην Ιερουσαλήμ, από την Ισλαμική Τζιχάντ της Τζενίν, σε μια επιχείρηση εκδίκησης και τιμωρίας. Μετά από αυτό το γεγονός ο Αριγκόνι πέρασε στην Ιορδανία, ακολουθώντας διάφορες ανθρωπιστικές αποστολές ανά τον κόσμο. Από όπου επέστρεψε το 2009 στη Λωρίδα της Γάζας δια θαλάσσης, αφού είχε ανακηρυχθεί σε επίτιμο πολίτη της Παλαιστίνης, για την προσφορά του και το έργο του.
Το 2011, είχε υποστηρίξει το κίνημα διαμαρτυρίας «Gaza Youth Breaks Out». Το κίνημα αυτό διεκδικούσε την απελευθέρωση των μελών του, αφενός από την «ισραηλινή κατοχή» και αφετέρου από το καταπιεστικό καθεστώς της Χαμάς στη Λωρίδα της Γάζας.
Ταυτόχρονα το κίνημα αυτό στεκόταν αλληλέγγυο στο πλευρό των «επαναστατικών κινημάτων» του 2011 σε μια σειρά από αραβικές χώρες, όπως της «Αιγυπτιακής Επανάστασης», της εξέγερσης στην Τυνησία, του Λιβυκού εμφυλίου πολέμου, των διαδηλώσεων στην Υεμένη, καθώς και του εμφυλίου πολέμου στη Συρία.
Τον Απρίλιο του 2011, είχε απαχθεί στη Γάζα από μια τρομοκρατική ομάδα Σαλαφιστών Τζιχαντιστών. Σε ένα βίντεο που ανέβασαν αμέσως μετά στο YouTube και στο οποίο εμφανιζόταν ο Βιττόριο Αριγκόνι δεμένος και με καλυμμένα τα μάτια, οι απαγωγείς κατηγορούσαν την Ιταλία σαν ένα «έθνος απίστων».
Υποστηρίζοντας παράλληλα, πως ο φιλοπαλαιστίνιος ακτιβιστής είχε εισέλθει στη Γάζα «με σκοπό να διασπείρει τη διαφθορά».
Ακολούθως, εξέδωσαν ένα τελεσίγραφο, με το οποίο απειλούσαν πως θα δολοφονούσαν τον Αριγκόνι, ζητώντας σαν αντάλλαγμα για την απελευθέρωσή του, την αποφυλάκιση του ηγέτη της τρομοκρατικής οργάνωσης των Σαλαφιστών, Χισάμ αλ-Σαεντνί (σεΐχη Αμπού αλ Ουαλίντ αλ Μακντίσι) καθώς και κάποιων τζιχαντιστών μαχητών που κρατούνταν στις παλαιστινιακές φυλακές. Την επόμενη ημέρα ο άτυχος Ιταλός φιλοπαλαιστίνιος ακτιβιστής, βρέθηκε στραγγαλισμένος.
Ακολούθησαν ενδοπαλαιστινιακές εκκαθαρίσεις ανάμεσα στις δυνάμεις της Χαμάς, των Παλαιστινιακών δυνάμεων, των Ταξιαρχιών αλ-Κασάμ και των Σαλαφιστών Τζιχαντιστών με σκοπό δήθεν να βρεθούν οι ένοχοι και να τιμωρηθούν.
Και πριν προλάβει ο οποιοσδήποτε να σχολιάσει ότι βάζουμε τις παλαιστινιακές οργανώσεις στο ίδιο κάδρο, θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι η ίδια η Παλαιστινιακή Αρχή τους αντιμετωπίζει με τον ίδιο τρόπο και τους έχει βάλει στο ίδιο κάδρο ή μάλλον στο ίδιο κελί.
Δεν είναι τυχαίο ότι από το 2011 είχε αναδειχθεί στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο το ζήτημα της μηνιαίας χρηματοδότησης από την επίσημη Παλαιστινιακή Αρχή, όλων ανεξαιρέτως των καταδικασμένων και φυλακισμένων παλαιστινίων τρομοκρατών, καθ’ όλη τη διάρκεια της έκτισης της ποινής τους στις ισραηλινές φυλακές. Και είχε τεθεί το ερώτημα της διακοπής της ροής χρημάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης προς τους Παλαιστινίους.
