Tou Γιάννη Μαντζίκου
Όταν ο Νικολάς Μαδούρο, άλλοτε πιστός συνεργάτης του Ούγκο Τσάβεζ, αναλάμβανε τα ηνία της χώρας το 2013, ήξερε ότι «καθόταν» κυριολεκτικά πάνω σε ένα χρυσωρυχείο το οποίο δεν ήταν άλλο από τα πετρελαιοκοιτάσματα της Βενεζουέλας, τα μεγαλύτερα του πλανήτη.
Όπως όμως παρατηρούσε τις προάλλες ο αρθρογράφος των Τάιμς του Λονδίνου, Όλιβερ Καμ «Πως γίνεται ένας ευτραφής άνδρας να μιλάει για σοσιαλισμό σε ανθρώπους των οποίων τα νοικοκυριά σε ποσοστό 90% δηλώνουν ότι στερούνται τα απαραίτητα;» Πράγματι, οι Βενεζουελάνοι που έχουν χάσει τα τελευταία χρόνια κατά μέσο όρο...το συγκλονιστικό νούμερο των 24 κιλών, είδαν προ μηνών τον Μαδούρο στο εστιατόριο του διάσημου «μάγειρα-σελέμπριτι» Σάλτε Μπάε στη Τουρκία τρώγοντας πανάκριβα εδέσματα.
Ενδεχομένως, ο πρόεδρος Μαδούρο ο οποίος επέμενε κατά τη πρόσφατη ορκωμοσία του, ότι «θέλουμε να δημιουργήσουμε το ιδανικό μοντέλο του σοσιαλισμού του 21ου αιώνα» να μην γνώριζε ότι η Βενεζουέλα του 1970 ήταν η πλουσιότερη χώρα στη Λατινική Αμερική και μία από τις είκοσι πλουσιότερες χώρες του κόσμου, με κατά κεφαλήν ΑΕΠ υψηλότερο από την Ισπανία, την Ελλάδα και το Ισραήλ και μόνο 13% χαμηλότερο από αυτό του Ηνωμένου Βασιλείου.
Από το 2000, ο σοσιαλισμός αλά «Μπολιβαριάνα» του Τσάβες κρατικοποίησε την εταιρεία τηλεπικοινωνιών CANTV, η οποία άνηκε ως τότε στη Verizon, γεγονός που συνετέλεσε ώστε η χώρα να έχει μια από τις πλέον αργές συνδέσεις ίντερνετ στον κόσμο. Κάτι ανάλογο ισχύει και για την Corpoelec, την εταιρεία ηλεκτρισμού η οποία κρατικοποιήθηκε το 2007 με αποτέλεσμα σήμερα η η Βενεζουέλα να υποφέρει από διακοπές ρεύματος (8.000, το 2018).
Δεν άφησε τίποτα όρθιο
Ο Μαδούρο συνέχισε το έργο του Τσάβεζ και μάλιστα με περίσσεια «καταστροφική μανία» αφού από το 2013, οικονομολόγοι διεθνώς εκτιμούν ότι η συνολική πτώση του ΑΕΠ της Βενεζουέλας είναι συγκρίσιμη μόνο με το 40% της συρρίκνωση του ΑΕΠ της Συρίας από το 2012, μια χώρα όμως που βίωσε έναν καταστροφικό εμφύλιο πόλεμο. Ο πληθωρισμός έφτασε το ένα εκατομμύριο τοις εκατό ετησίως, ωθώντας το 61% των Βενεζουέλας να ζουν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας.
Ο άλλοτε οδηγός λεωφορείου φρόντισε στο διάστημα της θητείας του να καταστήσει ερείπιο το άλλοτε «κόσμημα» της Βενεζουέλας τη πετρελαϊκή εταιρεία PDVSA, η οποία σημειώνει ιστορικό χαμηλό ως προς την ικανότητα εξόρυξης. Τα δε χρέη της είναι τόσο μεγάλα που απειλείται με κατασχέσεις από τη ρωσική Rosneft, τη Schlumberger και τη Conoco Phillips. Από τη τελευταίa κινδυνεύει να χάσει τις υποδομές της στην ολλανδική νήσο Κουρακάο, λόγω χρεών σε «υποσχετικές» ύψους 2 δισ. δολαρίων.
Πέραν αυτών, ο Μαδούρο έχει αποψιλώσει κάθε θεσμό ο οποίος δεν συμφωνεί μαζί του αφού το 2017, σε μια κίνηση που χαρακτηρίστηκε «συνταγματικό πραξικόπημα» μετέφερε «εν μια νυκτί», με διάταγμα, τις αρμοδιότητες της εθνοσυνέλευσης στο Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο το οποίο φυσικά ελέγχεται πλήρως από τον ίδιο.
Η ιστοσελίδα Insight Crime που ασχολείται με ζητήματα παράνομων δραστηριοτήτων στη Λατινική Αμερική την οποία είχε παρουσιάσει η βουλευτής της αντιπολίτευσης Ντέλσα Σοροσιάνο υπολογίζει ότι... το ιλιγγιώδες 98% των εγκλημάτων στη χώρα μένουν ατιμώρητα. Όσο αφορά τις δολοφονίες, η Βενεζουέλα ξεπερνά χώρες όπως η Βραζιλία και το Μεξικό με 81,5 δολοφονίες ανά 100,000 κατοίκους το οποίο βρίσκεται πίσω μονάχα από το Ελ Σαλβαδόρ.
Δεν είναι λοιπόν τυχαίο ότι η μετανάστευση των Βενεζουελάνων θυμίζει έξοδο αμάχων από εμπόλεμη ζώνη. Κάθε μέρα, πάντα σύμφωνα με τα διεθνή πρακτορεία, 5.000 Βενεζουελάνοι περνούν τα σύνορα προς την Κολομβία μαζί με τα λιγοστά υπάρχοντά τους προκειμένου να ξεφύγουν από τη φτώχεια, την πείνα, αλλά και την καταπίεση του καθεστώτος Μαδούρο. Η ειρωνεία της ιστορίας είναι ότι κάποτε οι Κολομβιανοί μετανάστευαν στη Βενεζουέλα...
