Λίγους μήνες πριν οι Σοσιαλδημοκράτες δεν θα μπορούσαν να είχαν φανταστεί σε τι ευχάριστη θέση θα βρίσκονταν μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου. Η συνεκτική εκλογική καμπάνια του Όλαφ Σολτς, που του εξασφάλισε σημαντικά μεγαλύτερη δημοφιλία από το ίδιο του κόμμα, τους έχει φέρει σε θέση ισχύος. Η αποφασιστικότητα του Σολτς για να αναλάβει την καγκελαρία είναι πλέον ξεκάθαρη. Βέβαια, πριν από αυτό θα πρέπει να επιτύχει μία συμφωνία για τον κυβερνητικό συνασπισμό με τα άλλα κόμματα.
Εξαρχής ο Σολτς είχε φανεί διαλλακτικός στη διαπραγμάτευση με όλα τα κόμματα. Φαίνεται πως μία από τις βασικές στοχεύσεις είναι να εξοβελίσει τους Χριστιανοδημοκράτες από την κυβέρνηση. Ήδη από την τηλεοπτική αναμέτρηση των υποψήφιων καγκελαρίων ο Σολτς και η υποψήφια καγκελάριος των Πρασίνων, Αναλένα Μπέρμποκ, είχαν προτείνει πως θα ήταν θετικό, εάν οι Χριστιανοδημοκράτες και οι Χριστιανοκοινωνιστές περάσουν χρόνο στην αντιπολίτευση μετά από καιρό, αντί να συμμετέχουν στην κυβέρνηση. Οι Σοσιαλδημοκράτες και οι Πράσινοι συνέκλιναν προγραμματικά σε αρκετά ζητήματα και το ενδεχόμενο της μετεκλογικής συμμαχίας παρουσιάζεται ως μία φυσική συνέχεια. Χρειάζεται ωστόσο και μία τρίτη δύναμη για να εξασφαλιστεί η κοινοβουλευτική πλειοψηφία.
Όπως και οι Πράσινοι με το εντυπωσιακό ποσοστό τους, οι Ελεύθεροι Δημοκράτες βρίσκονται στη θέση του βασικού ρυθμιστή της επόμενης καγκελαρίας. Η απόφαση τους να συνεννοηθούν με τους Πρασίνους πριν από τις βασικές διαπραγματεύσεις έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον, καθώς οι θέσεις τους βρίσκονται στο άλλο άκρο σε κομβικά ζητήματα, όπως η υψηλή φορολογία που υπερασπίζονται οι Πράσινοι και τη μεγάλη μείωση για την οποία πιέζουν οι Φιλελεύθεροι. Βέβαια, υπάρχουν ζητήματα που βρέθηκαν σε κοινή ρότα, όπως η διαφάνεια στις κυβερνητικές δαπάνες και η ψηφιοποίηση της οικονομίας που μπορούν να αποτελέσουν μία βάση συζήτησης.
Η ομαδοποίηση των μικρότερων κομμάτων δείχνει τις δυσκολίες που θα αντιμετωπίσει ο Όλαφ Σολτς. Οι αρχικές διαπραγματεύσεις θα είναι σίγουρα δύσκολες, αν και σίγουρα υπάρχουν περιθώρια συνεννόησης, αντίθετα με τις βασικές προγραμματικές διαφωνίες με την Αριστερά.
Ωστόσο, τα πραγματικά ζητήματα ενδέχεται να προκύψουν κατά την περίοδο της διακυβέρνησης. Η προηγούμενη περίοδος της παρουσίας των Ελεύθερων Δημοκρατών άλλωστε λειτουργεί ως παράδειγμα προς αποφυγή. Τα ζητήματα που μπορούν να θέτουν οι εκπρόσωποι μικρότερων κομμάτων μπορεί να προκαλέσουν δυσλειτουργίες στη διακυβέρνηση. Γι’ αυτό άλλωστε οι Σοσιαλδημοκράτες στοχεύουν σε μία ευρεία κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Κάπου εκεί μπαίνουν στην εξίσωση και οι Χριστιανοδημοκράτες.
Να μείνει εκτός εξουσίας τα χριστιανικά κόμματα θα είναι μία σημαντική εξέλιξη. Βέβαια, ένας πολιτικός καριέρας όπως ο Χριστιανοδημοκράτης Αρμίν Λάσετ δεν πρόκειται να παραδώσει τα όπλα και θα προσπαθήσει μέχρι την τελευταία στιγμή για μία θέση στη νομή της εξουσίας. Η παρουσία του θα δώσει βέβαια περισσότερα διαπραγματευτικά χαρτιά στους Πρασίνους και τους Φιλελευθέρους, ώστε να διεκδικήσουν περισσότερα για να δεσμευθούν σε μία συμμαχία με τους Σοσιαλδημοκράτες. Ωστόσο, να ταυτιστούν τα δύο κόμματα με τους Χριστιανοδημοκράτες, όταν βρίσκονται σε τέτοια καθοδική πορεία δεν είναι τόσο ελκυστικό ενδεχόμενο για εκείνους.
Ήδη πλέον η Χριστιανοκοινωνική Ενωση, αδελφό κόμμα των Χριστιανοδημοκρατών, τόνισε πως η συμμετοχή στην κυβέρνηση δεν μπορεί να γίνει με κάθε τίμημα. Ωστόσο, δεν θα πρέπει να αποκλειστεί το ενδεχόμενο η ομαδοποίηση των μικρότερων Πρασίνων και Φιλελευθέρων, να στρέψει τους Σοσιαλδημοκράτες προς τον έτερο παραδοσιακό πόλο του γερμανικού πολιτικού συστήματος. Για τους Χριστιανοδημοκράτες άλλωστε, η ζωή εκτός εξουσίας μετά από τόσα χρόνια δεν θα είναι μία απλή υπόθεση.
