Του Νίκου Μελέτη
Λίγες ώρες πριν δημοσιευθεί στην εφημερίδα της κυβέρνησης της πΓΔΜ ο νόμος για την κύρωση της συμφωνίας των Πρεσπών, με την οποία η Ελλάδα αναγνωρίζει την ύπαρξη «μακεδονικής γλώσσας» ως επίσημης γλώσσας του κράτους, επικυρώθηκε ο νόμος για την υιοθέτηση της αλβανικής γλώσσας ως δεύτερης επίσημης γλώσσας του κράτους!
Το μεγάλο παζάρι των Αλβανών πολιτικών που στήριξαν την κυβέρνηση Ζ. Ζάεφ και τη συμφωνία των Πρεσπών είχε ως αντικείμενο όχι την ενίσχυση της ομοιογένειας και της βιωσιμότητας του κράτους, αλλά την ενίσχυση του αλβανικού στοιχείου και την ανάδειξή του σε ισότιμο σύνοικο με το σλαβικό και την προβολή έτσι της διεθνοτικής υπόστασης της χώρας.
Η ελληνική πλευρά γνώριζε από πέρυσι τον Μάρτιο, όταν είχε εγκριθεί για δεύτερη φορά ο νόμος για καθιέρωση της αλβανικής ως δεύτερης επίσημης γλώσσας του κράτους, ότι η κυβέρνηση Ζάεφ με τη στήριξη και υπό την πίεση των αλβανικών κομμάτων θα παρέκαμπτε το συνταγματικό εμπόδιο και θα έφερνε για δημοσίευση στην εφημερίδα της κυβέρνησης τον νόμο αυτό χωρίς την υπογραφή του προέδρου Ιβανόφ, ο οποίος ασκώντας βέτο τον είχε αναπέμψει δύο φορές στη Βουλή.
Ο κ. Τζαφέρι, ο προερχόμενος από αλβανικό κόμμα πρόεδρος της Βουλής, εκτελώντας το «συμβόλαιο» με τον Ζ. Ζάεφ χθες ανάρτησε στο Facebook φωτογραφία στην οποία φαίνεται να υπογράφει τον νόμο για την αλβανική γλώσσα, ενώ εκκρεμεί τις επόμενες ώρες η υπογραφή από τον ίδιο του νόμου για την κύρωση της συμφωνίας των Πρεσπών.
Με δεδομένο ότι το θέμα της αλβανικής γλώσσας ήταν στην κορυφή της ατζέντας της συγκυβέρνησης Ζάεφ - αλβανικών κομμάτων, είναι απορίας άξιον γιατί η Ελλάδα έσπευσε να αποδεχθεί και να προσυπογράψει ότι η επίσημη γλώσσα του κράτους είναι η «μακεδονική γλώσσα», ενώ θα μπορούσε να διαπραγματευθεί με εντελώς διαφορετικούς όρους. Με την υιοθέτηση της αλβανικής γλώσσας ως δεύτερης επίσημης γλώσσας στη γειτονική χώρα, η «μακεδονική γλώσσα» έχει πλέον σημείο αναφοράς όχι το κράτος με τη νέα ονομασία του, Βόρεια Μακεδονία, αλλά εθνοτική ομάδα τη «μακεδονική»… Διαφορετικά θα έπρεπε να είχε υπάρξει σαφής διαχωρισμός και να αναγνωρίζονται ως επίσημες γλώσσες του κράτους η «σλαβομακεδονική» και η αλβανική.
Η υπογραφή τώρα του νόμου για την αλβανική γλώσσα και η κατά παρέκκλιση της συνταγματικής τάξης δημοσίευσή του στην εφημερίδα της κυβέρνησης με υπογραφή όχι του προέδρου της χώρας Γ. Ιβανόφ αλλά του προέδρου της Βουλής Τ. Τζαφέρι δεν αποδεικνύει μόνο τον εκβιασμό των αλβανικών κομμάτων στον Ζάεφ (με τη δημοσίευση του νόμου για τη γλώσσα πριν από εκείνον με τη συμφωνία των Πρεσπών), αλλά αναδεικνύει ότι η ελληνική πλευρά αποδέχθηκε αυτό το παιχνίδι στην πλάτη της, καθώς θα ήταν πολύ διαφορετικά τα πράγματα σε ό,τι αφορά τη γλώσσα εάν έθετε στη διαπραγμάτευση και τη δεδομένη έγκριση της αλβανικής γλώσσας ως δεύτερης επίσημης του κράτους.
Το θέμα της καθιέρωσης της αλβανικής ως δεύτερης επίσημης γλώσσας αναδεικνύει την ύπαρξη των δύο κύριων οντοτήτων στο εσωτερικό της «Βόρειας Μακεδονίας» όπου και σε συνδυασμό με τις πυκνές αναφορές στις συνταγματικές τροποποιήσεις σε «μακεδονικό λαό» σε αντιδιαστολή με το αλβανικό στοιχείο, είναι σαφές ότι αναφέρεται σε εθνότητα και όχι απλώς στους πολίτες της χώρας.
Σύμφωνα με τον νόμο που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα της κυβέρνησης της ΠΓΔΜ, η αλβανική γλώσσα θα χρησιμοποιείται από όλα τα όργανα του κράτους, οργανισμούς και φορείς, όλες οι δραστηριότητες και αποφάσεις της Βουλής και της κυβέρνησης θα δημοσιεύονται και στην αλβανική, οι επιγραφές σε υποδομές, σημάνσεις δρόμων κ.λπ. θα είναι και στα αλβανικά όπου ο αλβανικός πληθυσμός είναι άνω του 20%, ενώ και όλες οι κρατικές αρχές θα έχουν δίγλωσσες ιστοσελίδες.
Και πάντως αποδεικνύεται αρκετά ακριβό το αντάλλαγμα που καταβάλλει ο κ. Ζάεφ στην αλβανική πλευρά, προκειμένου να στηρίξει τη συμφωνία των Πρεσπών και φυσικά κάθε άλλο παρά αντιμετωπίζει την απειλή του αλβανικού μεγαλοϊδεατισμού, καθώς καθιστά τη χώρα «όμηρο» των επιλογών που γίνονται στα Τίρανα, μιας και τα αλβανικά κόμματα υλοποιούν την «πλατφόρμα των Τιράνων», την οποία είχαν συμφωνήσει με τον Αλβανό πρωθυπουργό Ε. Ράμα, πριν προσφέρουν τη στήριξή τους στην κυβέρνηση Ζάεφ…
* Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Φιλελεύθερος» στις 16.1.2019.
