Μετά από τη διαφαινόμενη πρωθυπουργοποίηση της, η Τζόρτζια Μελόνι άλλαξε το δημόσιο λόγο της, αφήνοντας ορθάνοικτη την πόρτα σε όλους τους Ευρωατλαντικούς θεσμούς, από την ΕΕ μέχρι το ΝΑΤΟ. Καθώς ξένα μέσα αναφέρονται για την «ομπρέλα» του Μάριο Ντράγκι πάνω από τη Μελόνι, η νέα πολιτικός φαίνεται να έχει αλλάξει ρότα, ιδιαίτερα από τη στιγμή που ανέλαβε το πηδάλιο της Ιταλίας.
Η πρώτη ομιλία της Μελόνι ως πρωθυπουργού έδειξε σε όλους τη σταδιακή μεταμόρφωση της από κληρονόμο του φασιστικού εκλογικού κοινού σε μία διαχειρίστρια της εξουσίας. Η Μελόνι άλλωστε απαρνήθηκε τρις κάθε αντιδημοκρατικά καθεστώτα, συμπεριλαμβανομένου του φασισμού. Οι αβροφροσύνες με τις Βρυξέλλες και την Ευρώπη αποτυπώνουν αυτή τη στροφή εύγλωττα.
Η Μελόνι ανέφερε χαρακτηριστικά πως δεν θέλει να σαμποτάρει την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά να την κάνει πιο αποτελεσματική. Τη στιγμή που έχει υιοθετήσει αυτόν τον πιο μετριοπαθή λόγο, ταυτόχρονα πολλοί στην Ευρώπη βλέπουν στο πρόσωπο της έναν πιθανό εταίρο. Ενδεχομένως δηλαδή να υπάρχει η αντίληψη πως η Μελόνι χρησιμοποιούσε εργαλειακά τον ξενοφοβικό λόγο και τις ακραίες εκφράσεις της, για να επιταχύνει και να εξασφαλίσει την εκλογική της άνοδο. Στην καλλιέργεια αυτού του κλίματος, αποδίδεται από διάφορα ξένα μέσα κομβικός ρόλος στον προκάτοχο της Μάριο Ντράγκι.
Όσο παράταιρη κι αν φαίνεται η συνεννόηση μεταξύ ενός τεχνοκράτη τραπεζίτη και μίας πολιτικού που χορεύει στην πίστα του λαϊκισμού και του νεοφασισμού, ο Ντράγκι και η Μελόνι αναφέρεται πως έχουν βρει ένα κοινό σημείο επαφής. Οι εκπρόσωποι του «Σούπερ Μάριο» βεβαίως το διαψεύδουν.
Σε κάθε περίπτωση, η Μελόνι φαίνεται σίγουρα προτιμότερη επιλογή από την ακροδεξιά του Σαλβίνι καθώς και τον ασταθή και απρόβλεπτο Σίλβιο Μπερλουσκόνι. Η Ιταλίδα πρωθυπουργός φαίνεται να ανταποκρίνεται στα κελεύσματα της Ευρώπης να ακολουθήσει έναν κοινό βηματισμό τόσο στην Ουκρανία και απέναντι στη Ρωσία. Το σημαντικότερο βέβαια είναι πως η Μελόνι αποδέχεται να νερώσει τις υποσχέσεις της για επέκταση του οικονομικού προγράμματός της, πέρα των δημοσιονομικών αντοχών της ιταλικής οικονομίας.
Για την Ευρώπη, από τον Ντράγκι μέχρι και πολλούς ηγέτες της ΕΕ, η ανάληψη της υποχρέωσης από τη Μελόνι να διατηρήσει υπό έλεγχο το δημόσιο χρέος της Ιταλίας, αρκεί για να τη δουν με άλλο μάτι. Ενδεχομένως και η ίδια θεωρεί πως η στροφή προς την Ευρώπη είναι η μόνη λύση για να αντιμετωπίσει την εύθραυστη συμμαχία με τον Σαλβίνι και τον Μπερλουσκόνι, καθώς η συνύπαρξη μαζί τους δεν θα της επιτρέψει να διατηρήσει την επιρροή στα εκλογικά κοινά που απευθυνόταν μέχρι πρότινος. Μπορεί η νέα πρωθυπουργός να έλαβε ψήφο εμπιστοσύνης από την ιταλική Βουλή με 235 ψήφους υπέρ και να αναμένεται να εξασφαλίσει και την ψήφο εμπιστοσύνης της Γερουσίας, αλλά ο μήνας του μέλιτος της συμμαχίας με την ακροδεξιά δεν θα διαρκέσει πολύ.
