Η επιχειρούμενη ρωσική εκστρατεία γοητείας της διεθνούς κοινής γνώμης, στην οποία η ηγεσία του Κρεμλίνου, εμφανίζεται ως υπέρμαχος της κατάπαυσης του πυρός στα φλεγόμενα μέτωπα στις στέπες της Ουκρανίας, δεν είναι παρά ένα προπέτασμα καπνού, μια επιχείρηση παραπληροφόρησης, η οποία αποσκοπεί, αφενός μεν να παρουσιάσει την ουκρανική ηγεσία ως πολεμοχαρή και, αφετέρου να δείξει πως η Ρωσία επιθυμεί το διάλογο και τη διαπραγμάτευση.
Στο μεταξύ, εκατοντάδες ρωσικές, πυραυλικές επιθέσεις, καταστρέφουν τις υποδομές της Ουκρανίας, δολοφονώντας αθώους αμάχους, καταδικάζοντας στο σκοτάδι και στο ψύχος εκατομμύρια κατοίκους.
Στο ερώτημα που υπάρχει στα χείλη όλων: Πότε και πώς θα τελειώσει αυτός ο πόλεμος, η απάντηση είναι: Θα αργήσει πολύ και θα τελειώσει, μόνο όταν το κόστος της ήττας θα είναι πλέον δυσβάσταχτο για τη ρωσική ελίτ.
Τότε προς τι αυτή η «επίθεση ειρήνης της Ρωσίας»; Αρκεί να σκεφτούμε την υπαρξιακή ανάγκη για αναπλήρωση των ανθρώπινων και υλικών απωλειών της Ρωσικής Ομοσπονδίας στους δέκα και πλέον μήνες του πολέμου, αλλά και τους καταναγκασμούς που επιβάλουν οι κυρώσεις στην ούτως ή άλλως χειμαζόμενη οικονομία της, για να κατανοήσουμε πως η πολιτική ηγεσία της χώρας, αντιλαμβάνεται μία πολιτική «εκεχειρίας» με την Ουκρανία.
Τις τελευταίες ημέρες, διάφορα think tank στη Δύση, δημοσιοποίησαν τα εύλογα, κατά την άποψή τους, σενάρια εξέλιξης του πολέμου. Πολλά από αυτά, διαβλέπουν μία μακροχρόνια σύρραξη με επιθέσεις και αντεπιθέσεις των δύο πλευρών, ενώ άλλα, πιο αισιόδοξα, προσδιορίζουν τη λήξη του με την ήττα της Ρωσίας και την απελευθέρωση των κατεχόμενων περιοχών της Ουκρανίας, συμπεριλαμβανομένης της Κριμαίας, προς τα τέλη του 2023.
Οι συντάκτες αυτών των σεναρίων, εκκινούν από διάφορες παραδοχές, αναφορικά με την ικανότητα της Ρωσίας να αναπληρώσει το έμψυχο και άψυχο υλικό της, αλλά και με τις δυνατότητες τους Ουκρανίας να πραγματοποιήσει μεγάλης κλίμακας αντεπιθέσεις κατά μήκος του μετώπου, το οποίο αγγίζει τα 1.000 περίπου χιλιόμετρα.
Ωστόσο, υπάρχει ένας άλλος, κρίσιμος παράγοντας, ο οποίος, κατά τη γνώμη μου, θα καθορίσει την πορεία των γεγονότων και αυτός δεν είναι άλλος από την ποιότητα, το ηθικό και το πολεμικό πνεύμα των δύο πλευρών. Η ρωσική πλευρά, ως γνωστόν, πάσχει από καταρτισμένους χαμηλόβαθμους αξιωματικούς, οι οποίοι φέρουν το βάρος κατά τη διάρκεια των συρράξεων, ενώ είναι πολύ αμφίβολο αν θα αποδειχτούν αποτελεσματικές οι μονάδες που συγκροτήθηκαν από καταδίκους μέσω του μισθοφορικού στρατού Βάγκνερ.
Από την άλλη πλευρά, την ουκρανική, είναι κοινός τόπος πλέον πως η χώρα αυτή διαθέτει τον πλέον αξιόμαχο και εμπειροπόλεμο στρατό της εποχής μας, ο οποίος εκπαιδεύτηκε με βάση τα στάνταρ του ΝΑΤΟ και χρησιμοποιεί δυτικούς state of the art εξελιγμένους εξοπλισμούς. Διαθέτει δε έμψυχο υλικό με υψηλό φρόνημα πατριωτισμού και αλληλεγγύης, κάτι που δεν ισχύει για τον αντίπαλό της, ο οποίος αναγκάστηκε να επιστρατεύσει 300.000 άντρες, μέρος των οποίων ανεκπαίδευτους και σχεδόν άοπλους, «σπατάλησε» στο μέτωπο, απλά και μόνο για να καθυστερήσει την προέλαση των Ουκρανών.
Ως εκ τούτου, για άλλη μία φορά στην ιστορία των πολέμων, οι εξελίξεις θα καθοριστούν από την ικανότητα των δύο αντιμαχόμενων πλευρών, να προβλέψουν τις κινήσεις του αντιπάλου, να διακρίνουν τα ευάλωτα σημεία του, να συγκεντρώσουν την απαραίτητη και αναγκαία δύναμη πυρός και να επιφέρουν συντριπτικά χτυπήματα.
Αυτή θα είναι η εικόνα που θα δούμε τους πρώτους μήνες του 2023, η οποία και θα καθορίσει το πότε και πώς θα τελειώσει αυτός ο πόλεμος.
