Οι πομπώδεις ανακοινώσεις του Βλαντιμίρ Πούτιν για επέκταση του στρατεύματος είχαν πολλαπλούς αποδέκτες, σε μία κρίσιμη φάση του πολέμου στην Ουκρανία. Ο Ρώσος πρόεδρος βλέπει τα αδιέξοδα του, μετά την εισβολή, να πληθαίνουν και προσπαθεί να αναδιατάξει τις δυνάμεις του, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο διεθνές περιβάλλον. Είναι όμως πλέον εφικτό;
Μιλώντας στην ηγεσία των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων, ο Βλαντιμίρ Πούτιν κατέστησε σαφές σε όλους τους τόνους πως θα αφιερώσει κάθε δυνατό πόρο για να μεγαλώσει τα ρωσικά στρατεύματα. 400.000 άνδρες, νέος σύγχρονος εξοπλισμός, καθώς και κάλυψη κάθε αιτήματος από την ιεραρχία για να αυξηθούν οι δυνατότητες του ρωσικού στρατού ήταν ορισμένες από τις βασικές εξαγγελίες του Ρώσου προέδρου. Οι επιπτώσεις στις δηλώσεις του Κρεμλίνου από το «βατερλό» που υπέστησαν οι ρωσικές δυνάμεις στην Ουκρανία είναι εμφανείς, καθώς η εισβολή εξέθεσε τις πραγματικές επιχειρησιακές δυνατότητες του δυσθεώρητου στρατεύματος της Ρωσίας.
Βέβαια, υπάρχουν και στρατηγικές διαστάσεις στην προαναγγελία των ρωσικών διαθέσεων στον στρατιωτικό τομέα. Η εισβολή στην Ουκρανία έσπρωξε τη Φινλανδία και τη Σουηδία στην αγκαλιά του ΝΑΤΟ, ωθώντας Ελσίνκι και Στοκχόλμη να αιτηθούν την ένταξη του στο Βορειοατλαντικό Σύμφωνο. Όπως είχε απειλήσει από παλιά ο ίδιος ο Πούτιν, ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα σήμαινε την αντίστοιχη κινητοποίηση των ρωσικών δυνάμεων στα σύνορα.
Κατά συνέπεια, οι νέες στρατιωτικές διοικήσεις που ανακοινώθηκαν στα βορειοδυτικά σε συνάρτηση με την αύξηση της χρηματοδότησης απαντούν στην επέκταση του ΝΑΤΟ στη Σκανδιναβία. Ταυτόχρονα, η Μόσχα θέλει να δείξει πως παραμένει αποφασισμένη να συνεχίσει τον πόλεμο στην Ουκρανία, αλλά και να διευρύνει τις επιχειρήσεις της, παρά τη σημαντική οπισθοχώρηση, στην οποία έχει εξαναγκαστεί.
Βέβαια, το σημαντικό μέτωπο για τον Βλαντιμίρ Πούτιν παραμένει το εσωτερικό. Η επιστράτευση 300.000 Ρώσων αποτέλεσε την κορύφωση της νέας σχέσης που προσπαθεί να χτίσει με τους ανθρώπους στη Ρωσία. Παρά τις πολυπληθείς διαδηλώσεις, δεδομένου του αυταρχικού χαρακτήρα του πουτινικού καθεστώτος, ο Ρώσος πρόεδρος ενέμεινε στην απόφαση του.
Πλέον κάνει το επόμενο βήμα για να ενισχύσει το μιλιταριστικό καθεστώς που έχει δομήσει, πάνω στην απάθεια του πληθυσμού που εξουσιάζει. Οι αναφορές του στα υπέρογκα χρήματα που σκοπεύει να δαπανήσει στον εξοπλισμό είναι χαρακτηριστικό δείγμα του πελατειασμού, που τον έχει κρατήσει στην εξουσία.
Το σημαντικό βέβαια είναι πως ο Βλαντιμίρ Πούτιν θέλει να δείξει πως παραμένει ισχυρός, παρά την κακή τροπή που έχει πάρει η εισβολή του στην Ουκρανία. Εξαγγέλλοντας πως δεν υπάρχει περιορισμός στα χρήματα που είναι αποφασισμένος να ξοδέψει για τη μεγέθυνση του στρατού σίγουρα είναι δήλωση που εντυπωσιάζει το κοινό του, όπως το έχει φτιάξει μέχρι σήμερα.
Ωστόσο, ο περιορισμός των διαθέσιμων χρημάτων πάντα υφίσταται, ακόμα και αν το πουτινικό καθεστώς αισθάνεται ασφάλεια από τα ταμεία που έχουν γεμίσει από τις υψηλές τιμές του πετρελαίου και του φυσικού αερίου. Αν ο Ρώσος πρόεδρος δεν το γνωρίζει, μπορεί να ανατρέξει στην ιστορία της κατάρρευσης της Σοβιετικής Ένωσης, αφού η κομμουνιστική οικονομία δεν μπορούσε να χρηματοδοτήσει τις υπέρογκες δαπάνες για τον εξοπλισμό της.
