Η ιδέα της θανατικής ποινής δεν είναι τωρινή για τη Λεπέν. Ο πατέρας της, ως πούρος ακροδεξιός, την είχε επιστρατεύσει κατά κόρον στον δημόσιο λόγο του, αλλά κι η ίδια την είχε εντάξει στο οπλοστάσιο της στην έναρξη της πολιτικής σταδιοδρομίας της. Ωστόσο, έχοντας «σκοτώσει» πολιτικά τον πατέρα της, διαγράφοντας τον από το κόμμα, η Λεπέν αποστασιοποιήθηκε σταδιακά από τον ακραίο λόγο, στρογγυλεύοντας τις διατυπώσεις της. Η επαναφορά της πρόταση της για τη θανατική ποινή δείχνει σαφώς πως ο πυρήνας της ιδεολογίας της δεν έχει μεταβληθεί.
Είναι όμως τόσο προσεκτικά καταστρωμένη η προεκλογική της καμπάνια, η οποία την έχει φέρει προ των πυλών του Ελιζέ, που τα σημεία στα οποία μπορεί να στηριχθεί για να της επιτεθεί ο Μακρόν είναι λιγοστά. Η έμφαση που δίνει ο Γάλλος πρόεδρος στην αυταρχικότητα των θέσεων της, με αιχμή τη θανατική ποινή, είναι χαρακτηριστική. Ακόμα και στο θέμα των μεταναστών, στη δαιμονοποίηση των οποίων βασίζεται ο ακροδεξιός σχηματισμός της, η Λεπέν διατηρεί ακέραια την προσοχή στις λεπτομέρειες.
Άλλωστε, όπως έχει παρατηρηθεί εύστοχα στη Wall Street Journal, η ακροδεξιά έχει ξεπεράσει τη Λεπέν στη Γαλλία. Αυτή η τάση στη γαλλική πολιτική σκηνή επιτρέπει στην ίδια να εμφανίζεται πιο μετριοπαθής από προηγουμένως, ιδιαίτερα με την εμφάνιση υποψηφίων της οπισθοδρομικής ακροδεξιάς όπως ο Ζεμούρ.
Ταυτόχρονα, όμως η Λεπέν καρπώνεται όλα τα προηγούμενα χρόνια εκπαίδευσης της στην πολιτική κονίστρα, αναδεικνύοντας συμβολικά ζητήματα που της επιτρέπουν να διεισδύει τόσο σε λαϊκά στρώματα όσο και στα ακραία τμήματα των Γάλλων εκλογέων. Η εστίαση στη μετανάστευση των μουσουλμάνων ή τη δημογραφική αλλοίωση της κοινότητάς τους είναι ενδεικτικά σημεία που η Λεπέν εργαλειοποιεί. Το ζήτημα είναι κατά πόσο η κινητοποίηση του Μακρόν θα μπορέσει να αποτρέψει τον κίνδυνο μίας τελικής επικράτησης της, σε ρητορικό ή και πολιτικό επίπεδο.
