Του Αλέξανδρου Δρίβα
To Iσραήλ μετέρχεται περιόδου πολιτικής αβεβαιότητας και ίσως ο Ερντογάν συνυπολόγισε μαζί με την αμερικανική πολιτική κρίση λόγω του ζητήματος του τηλεφωνήματος Τραμπ στον Ουκρανό πρόεδρο, στο να εισβάλλει στη Συρία. Ποτέ η Τουρκία δεν επιχείρησε κάτι αν δεν ήταν βέβαιη ότι δε θα βρει κάποιο εμπόδιο. To Iσραήλ ψάχνει ισορροπία μετά τις εκλογές. Προφανώς ένα κράτος σαν το Ισραήλ έχει μια υψηλή στρατηγική που δεν επηρεάζεται από την εναλλαγή πολιτικών κομμάτων στην εξουσία. Παρόλα αυτά, η σιωπή του Ισραήλ είναι εκκωφαντική σχετικά με τα όσα συνέβησαν και συμβαίνουν στη Συρία. Ποιά είναι τα ισραηλινά συμφέροντα στην περίπτωση της Συρίας και πόσο ισχυρές είναι οι σχέσεις του Ισραήλ με τις ΗΠΑ;
Το Ισραήλ δεν άλλαξε ποτέ τον χαρακτήρα της στρατηγικής του κουλτούρας. Από το 1948 μέχρι και σήμερα, ισχύει το περίφημο Δόγμα Μπεν Γκουριόν. «Πόλεμος μακριά από το έδαφός μας». Η κουλτούρα του προληπτικού χτυπήματος, συνδέεται άμεσα με την περικύκλωση που μπορεί να θεωρήσει ότι υφίσταται το Ισραήλ και με τη μικρή του εδαφική έκταση. Τα όσα συμβαίνουν στη Συρία, φέρνουν αμηχανία και προβληματισμό στο Ισραήλ το οποίο ναι μεν έβλεπε στον Άσαντ αυτό που ο George Friedman σε σχετικό του άρθρο ονόμασε «The Devil You Know» (σ.σ κακό αλλά γνώριμο) αλλά από την άλλη στήριζε και στηρίζει τους Κούρδους στους οποίους βλέπει έναν μελλοντικό σύμμαχο που θα δώσει λύση (αν υπάρξει κουρδική κρατική οντότητα) στη γεωπολιτική ασφυξία του Ισραήλ. Μια αδύναμη κουρδική οντότητα αναμφισβήτητα, θα έχει την ανάγκη του Ισραήλ, το οποίο θα έχει ένα προγεφύρωμα το οποίο θα είναι ανάμεσα σε Τουρκία, Ιράν και Λίβανο. Προσωρινά, το Ισραήλ βλέπει να την αναβολή αυτής της εξέλιξης, αλλά όχι την ακύρωση των όποιων σχεδίων φέρνουν στο μέλλον, ένα Κουρδιστάν.
Το Ισραήλ προβληματίζεται επίσης για τη στάση του Αμερικανού προέδρου ο οποίος φαίνεται πως προχώρησε σε μια συμφωνία με την Τουρκία για την εισβολή της δεύτερης στη Συρία. Αυτή η τουρκική επιχείρηση, έφερε τη Ρωσία να παίζει ακόμη πιο σημαντικό ρόλο στη Συρία και μάλιστα, να προστατεύει κουρδικές πόλεις στη Βόρεια Συρία. Αναγκαστικά, το Ισραήλ οφείλει να αναβαθμίσει τις σχέσεις του με τη Ρωσία, όσο και αν αυτή πλήττει τα αμερικανικά συμφέροντα. Η υψηλή στρατηγική του Ισραήλ αξιοποιεί τις εκάστοτε συμμαχίες, ανάλογα με τα συμφέροντά του. Παρόλα αυτά, το Ισραήλ θα περιμένει τον Αμερικανό πρόεδρο να εναρμονιστεί με την πολιτική της αμερικανικής αντιπολίτευσης και αν αυτό δε γίνει, τότε είναι λογικό το αμερικανοϊσραηλινό λόμπι στις ΗΠΑ να μην στηρίξει ξανά τον Ντόναλντ Τραμπ. Ωστόσο, το ψήφισμα του Κογκρέσου για τις αμερικανικές κυρώσεις εις βάρος της Τουρκίας και η εν εξελίξει διαδικασία καθαίρεσης του Αμερικανού προέδρου, αναγκάζουν το Ισραήλ στο να διατηρεί στάση αναμονής. Μια πιθανή ρωσο-ισραηλινή συνεννόηση, θα έφερνε το Ισραήλ σε δύσκολη θέση καθώς θα αναγκαζόταν να συνεννοηθεί με στρατηγικούς εταίρους της Ρωσίας, όπως είναι η Τουρκία και το Ιράν. Από την άλλη, η Ρωσία έχει εξελιχθεί σε μια ταχύτατη και αποφασιστική δύναμη στη Μέση Ανατολή που το Ισραήλ δεν μπορεί να αγνοήσει. Για να ικανοποιηθεί το Ισραήλ προσωρινά από την παρουσία της Ρωσίας, πρέπει να λάβει εγγυήσεις από τη Μόσχα για την επιρροή του Ιράν στην επόμενη μέρα της Συρίας. Αυτή τη στιγμή, η Ρωσία είναι πολύ δύσκολο να δώσει τέτοιες διαβεβαιώσεις στο Ισραήλ.
Τα διλήμματα του Ισραήλ είναι αρκετά και δύσκολα μπορούμε να προβλέψουμε τη ροπή του σε μία ή σε κάποια άλλη πολιτική. Το βέβαιο είναι ότι η στάση του προέδρου Τραμπ έφερε προβληματισμό και ανησυχία στο Ισραήλ, όπως και σε κάθε σύμμαχο των ΗΠΑ στην περιοχή. Πιθανή αποκατάσταση της αξιοπιστίας του Αμερικανού προέδρου στο Ισραήλ, θα έλθει με την αλλαγή πλεύσης του Αμερικανού προέδρου στο ζήτημα των Κούρδων και της Τουρκίας.
* Ο Αλέξανδρος Δρίβας είναι υποψήφιος Δρ. Διεθνών Σχέσεων, Συντονιστής της Ομάδας
Ανατολικής Μεσογείου στο ΤΟ.ΡΕ.ΝΕ.
