Μπορεί κάποιοι κύκλοι στην Ελλάδα να παρουσιάζουν την Τουρκία ως «στριμωγμένη και απομονωμένη» προσθέτοντας μάλιστα στο αφήγημα τους και την διαρκώς καταρρέουσα οικονομία που τελειωμό δεν έχει, αλλά ο αναθεωρητισμός και η ηγεμονική της πολιτική με τα προβλήματα ασφαλείας που δημιουργεί στην χώρα μας παραμένει και εκτιμάται ότι θα εκφραστεί ποικιλοτρόπως και ίσως πιο έντονα και το 2022.
Η Τουρκία στην χρονιά που πέρασε δεν προέβη σε μείζονα πρόκληση στρατιωτικού χαρακτήρα μετά το ξεδίπλωμα της εξαναγκαστικής της πολιτικής την περίοδο 2019-2020 και του ροκανίσματος των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων.
Η Τουρκία αφού πήρε «συγχωροχάρτι» πριν την κρίσιμη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ την 25η Μαρτίου με τους δύο γύρους των λεγομένων διερευνητικών, εγκαινίασε μία νέα τακτική σε ό,τι αφορά στην προώθηση των μονομερών αυθαιρέτων απαιτήσεων της μία μόλις ημέρα μετά το «πιστοποιητικό καλής διαγωγής» που της δόθηκε με την συνάντηση Μητσοτάκη - Ερντογάν στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ την 14η Ιουνίου και το πολυδιαφημισμένο «σπάσιμο του πάγου».
Με μία μανιφεστικού τύπου επιστολή στον ΟΗΕ απευθύνθηκε στην Διεθνή Κοινότητα προβάλλοντας για άλλη μία φορά με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο το πώς βλέπει τις ελληνοτουρκικές σχέσεις τονίζοντας εμφατικά όλο το φάσμα των αυθαιρέτων διεκδικήσεων της απέναντι στην χώρα μας δίνοντας έμφαση στην αποστρατικοποίηση των Ελληνικών Νήσων.
Από τότε μέχρι και σήμερα ο Μόνιμος Αντιπρόσωπος της Τουρκίας στον ΟΗΕ, εμπειρότατος στα «ελληνοτουρκικά», Πρέσβης Φεριντούν Σινιρλίογλου, έχει αποστείλει συνολικά τρεις τέτοιες επιστολές, στην μία μάλιστα ως ανταπάντηση στην ελληνική τοποθέτηση της Πρέσβειρας Μαρίας Θεοφίλη όπου δεν παραλείπει να θίγει πάντα εμφατικά το θέμα αυτό. Διευκρινίζεται ότι από το 1974 και μετά η Τουρκία έθετε πάντα και το θέμα της αποστρατικοποίησης των νησιών μας αλλά φαίνεται ότι πλέον το τοποθετεί σε ένα άλλο επίπεδο προκειμένου να το διεθνοποιήσει ευρέως και να του προσδώσει νομική βάση.
Για την τουρκική αντίληψη θα πρέπει να «συζητηθεί» και αυτό το θέμα στο διάλογο που όλοι απαιτούν. Και η πικρή αλήθεια είναι ότι έξω, φίλοι εταίροι δεν νοιάζονται και πολύ για το πόσο δίκαιες ή αυθαίρετες ηθικά και νομικά είναι οι διεκδικήσεις κάποιας χώρας έναντι άλλης, αλλά αυτό που τους ενδιαφέρει πρωτίστως είναι να «μην δημιουργούνται φασαρίες» και να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο.
Την 15η Δεκεμβρίου ο Τούρκος ΥΠΕΞ Μεβλούτ Τσαβούσογλου απαντώντας σε σχετική ερώτηση του εκ Σινώπης Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου του Λαϊκού Ρεπουμπλικανικού Κόμματος (CHP) Ενγκίν Αλτάι, δήλωσε ότι «τα νησιά του Αιγαίου (σ.σ. οι Τούρκοι ποτέ δεν τα αναφέρουν ως ελληνικά) παραχωρήθηκαν στην Ελλάδα υπό όρους με τις συνθήκες της Λωζάνης και των Παρισίων και πρέπει να είναι αποστρατικοποιημένα και εφόσον αυτή η κατάσταση συνεχιστεί, τίθεται θέμα κυριαρχίας και αυτό σημαίνουν οι επιστολές μας στον ΟΗΕ».
Για να μην αφήσουμε καμία αμφιβολία στους γνωστούς κύκλους των Αθηνών που θα ήθελαν συνειδητά ή όχι να φαντασιωθούν ότι η παραπάνω δήλωση Τσαβούσογλου ήταν για… «εσωτερική κατανάλωση» απέναντι στην κεμαλική και δυτικότροπη αντιπολίτευση, τονίζεται ότι ανάλογη δήλωση έγινε λίγες ημέρες μετά στην καθιερωμένη ετήσια παρουσίαση των πεπραγμένων της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής στους διπλωματικούς συντάκτες στην Άγκυρα, την 27η Δεκεμβρίου.
Τέλος, σε συνέντευξη του στην εκπομπή 24 Özel του τηλεοπτικού σταθμού 24TV την Παραμονή της Πρωτοχρονιάς ο Τούρκος ΥΠΕΞ αναφερόμενος μεταξύ άλλων στο συγκεκριμένο θέμα είπε ξεκάθαρα «εμείς τώρα ανοίγουμε το θέμα σε συζήτηση και είμαστε αποφασισμένοι μετά τις προειδοποιήσεις μας να το φθάσουμε εκεί που πρέπει, θέτοντας το ζήτημα της κυριαρχίας».
Εκτιμούμε χωρίς να κινδυνολογούμε ότι η Τουρκία, ίσως ενθαρρυμένη και από κάποιες αόριστες δηλώσεις αμερικανών αξιωματούχων για «μείωση του στρατιωτικού αποτυπώματος» (σημ. είναι της μόδας η λέξη αυτή) στην περιοχή, έχει κρίνει ότι οι συνθήκες είναι πλέον κατάλληλες για να ανεβάσει το ζήτημα της αποστρατικοποίησης των νησιών προκειμένου να το απαιτήσει να περιληφθεί σε ενδεχόμενη διαπραγμάτευση.
Σε αυτό το άρθρο δεν θα αναφερθούμε στο δίκαιο εθνικό μας δικαίωμα να έχουμε στρατό σε αυτή την περιοχή της εθνικής μας επικράτειας γιατί άλλος είναι ο σκοπός του, αλλά αυτό θα μπορούσατε να το διαβάσετε σε σχετικό άρθρο του φίλου συναδέλφου Αντιστράτηγου ε.α. Λάμπρου Τζούμη στο Liberal την 21 Απριλίου 2019.
Μπορεί το ζήτημα αυτό να μην αξιολογήθηκε σωστά και να έτυχε υποβαθμισμένης παρουσίασης στα περισσότερα ΜΜΕ στην Ελλάδα αλλά κρίνεται αρκετά σοβαρό λόγω της έκτασης και της έντασης που δίνεται από τουρκικής πλευράς. Το βέβαιο είναι ότι παρά τους … «εξορκισμούς του κακού» από κάποιους και τις διάφορες καθησυχαστικές δηλώσεις θα το βρίσκουμε στο προσεχές διάστημα συνεχώς μπροστά μας και ίσως πολύ σύντομα θα έλθει πλέον της ρητορικής και η πρακτική και στρατιωτική υποστήριξη του ζητήματος αυτού.
Και αυτό σημαίνει ότι απαιτείται σχεδιασμός και προετοιμασία για τις αντιδράσεις μας προκειμένου να μην τρέχουμε πίσω από τα γεγονότα όπως συνήθως κάνουμε με «διπλωματικούς μαραθώνιους» κατόπιν όμως …εορτής.
Κλείνοντας αυτό το άρθρο «αφύπνισης» (επιτρέψτε μου την έκφραση), κρίνεται σκόπιμο να επισημανθεί ξανά ότι ο τουρκικός Αναθεωρητισμός είναι ζωντανός και απειλητικός για την πατρίδα μας και όλο τον ελληνισμό ανεξάρτητα από το αν το τουρκικό κράτος ελέγχεται από τους κοσμικούς... «δυτικότροπους» Κεμαλιστές ή από τους Ισλαμιστές Νέο-Οθωμανούς.
Και για όσους και όσες δεν αισθάνονται όπως λένε ότι απειλούνται από την Τουρκία να τους θυμίσουμε ότι «απειλή είναι η εκδηλωμένη πρόθεση της μία πλευράς να προκαλέσει ζημιά σε βάρος των συμφερόντων της άλλης χρησιμοποιώντας ακόμα και στρατιωτική βία αν η τελευταία δεν αποδεχθεί τις απαιτήσεις της».
* Ο Κωνσταντίνος Λουκόπουλος είναι Γεωστρατηγικός Αναλυτής και Εκτελεστικός Διευθυντής στο «Παρατηρητήριο Ευρωμεσογειακής Ασφάλειας και Συνεργασίας»
