Η στρατηγική του Ταγίπ Ερντογάν την περίοδο αυτή αποτελεί θέμα ανάλυσης άρθρου της γαλλικής Le Monde στο οποίο η δημοσιογράφος που το υπογράφει θεωρεί ότι στον τούρκο πρόεδρο αλλά και στα μέλη της κυβέρνησής του υπάρχει η πεποίθηση ότι η μάχη του κορονοϊού διεξάγεται επίσης σε γεωπολιτικό επίπεδο και ότι στη νέα τάξη πραγμάτων, που υποτίθεται, ότι θα εμφανιστεί μετά την πανδημία, η Τουρκία καλείται να διαδραματίσει ηγετικό ρόλο.
Όπως σημειώνει το άρθρο, η Τουρκία προσπαθεί μέσω της αποστολής ιατρικού εξοπλισμού σε τριάντα χώρες προσπαθεί να αποκαταστήσει την εικόνα ενός κράτους που παραβιάζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα και έχει απωλέσει τον οικονομικό δυναμισμό της.
Στόχος αυτής της «ανθρωπιστικής διπλωματίας», είναι να τονισθεί ο κεντρικός ρόλος του Ερντογάν, ο οποίος από την άλλη πλευρά συνεχίζει την ισχύ του εξαναγκασμού, με την αποστολή στρατιωτικής δύναμης στο Ιντλίμπ και στη Λιβύη.
Κατά την άποψη της αρθρογράφου «η αναβίωση του μύθου μιας κατακτήτριας Τουρκίας, είναι η σανίδα σωτηρίας της παρακμής της Ισλάμο-συντηρητικής εξουσίας - όπως το απέδειξε η αποτυχία της στις δημοτικές εκλογές, την Ανοιξη του 2019 - και αυτή η ρητορική είναι ακόμη πιο απαραίτητη, λόγω του προβλεπόμενου οικονομικού σοκ»
«Ο Τούρκος πρόεδρος δεν είναι απολύτως λάθος, καθώς σε μια εποχή, που η πολιτική βιομηχανικής ασφάλειας της Ευρωπαϊκής Ένωσης αμφισβητείται, η χώρα του θα μπορούσε να επωφεληθεί από τη μετεγκατάσταση ορισμένων προϊόντων από την Κίνα, στην Ευρώπη και στην περίμετρό της», αναφέρει η δημοσιογράφος ενώ φιλοξενεί την άποψη του οικονομολόγου Αχμέτ Ινσέλ που υποστηρίζει ότι «χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, το Μαρόκο, η Τυνησία και επίσης η Τουρκία, θα μπορούσαν να γίνουν αποδέκτες αυτής της μετεγκατάστασης».
