Την πεποίθησή του ότι υπάρχει ακόμη χρόνος για να αντιμετωπίσουμε τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής εξέφρασε μιλώντας στο «Πρώτο Πρόγραμμα 105,8» ο Κώστας Καρτάλης, καθηγητής Φυσικής Περιβάλλοντος στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και μέλος της Επιστημονικής Επιτροπής της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την Κλιματική Αλλαγή.
«Υπάρχουν λύσεις, δεν έχει χαθεί το στοίχημα» ανέφερε χαρακτηριστικά ο Κ. Καρτάλης και πρόσθεσε: «Το στοίχημα έχει δυσκολέψει, έχει έρθει πιο επιθετικά προς την κοινωνία και το περιβάλλον, αλλά υπάρχουν λύσεις και αυτές οι λύσεις έχουν ονοματεπώνυμο, πώς θα μειώσεις τις εκπομπές των αερίων του θερμοκηπίου».
Όπως είπε μεταξύ άλλων ο Κ. Καρτάλης: «Δεν έχει χαθεί το στοίχημα. Το στοίχημα έχει δυσκολέψει, έχει έρθει πιο επιθετικά προς την κοινωνία και προς το περιβάλλον και στον πλανήτη. Αλλά υπάρχουν λύσεις και οι λύσεις αυτές έχουν ένα ονοματεπώνυμο: πώς θα μειώσεις τις εκπομπές αυτών των χημικών ενώσεων, των αερίων του θερμοκηπίου, του διοξειδίου του άνθρακα, που επιδεινώνουν το πρόβλημα και για να το μειώσεις στον πλανήτη πρέπει να στραφείς μακριά από τα ορυκτά καύσιμα, δηλαδή σταδιακά να εξαλειφθεί η χρήση του πετρελαίου, του άνθρακα, του λιγνίτη, του φυσικού αερίου.
«Προφανώς σταδιακά, δηλαδή μέσα σε δυο, δυόμισι δεκαετίες και στη θέση τους να έρθουν οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, ο ήλιος, ο άνεμος, η εξοικονόμηση ενέργειας, το πράσινο υδρογόνο, δηλαδή μια νέα γενιά ενεργειακών πηγών που δεν προκαλούν εκπομπές αερίων θερμοκηπίου. Όμως το πρόβλημα είναι σύνθετο γιατί αυτές οι χημικές ενώσεις, ιδιαίτερα του διοξειδίου του άνθρακα, έχει μεγάλο χρόνο ζωής, έχει τουλάχιστον 30 με 50 χρόνια.
«Άρα αυτό σημαίνει ότι αν εμείς οι δύο σήμερα αποφασίζαμε ότι από αύριο σταματάμε κάθε εκπομπή αυτής της χημικής ένωσης για τα επόμενα 30 – 50 χρόνια, θα υπήρχε το πρόβλημα, απλώς θα γινόταν κάθε χρονιά λίγο καλύτερο, επειδή ακριβώς ο χρόνος ζωής είναι μεγάλος. Άρα λοιπόν, η απάντηση στο πρόβλημα, η λύση, θέλει αντοχή στον χρόνο, δηλαδή κανένας δεν μπορεί να το λύσει από τη μια χρονιά στην άλλη. Θέλει μια επιμονή. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που η Ευρωπαϊκή Ένωση, που είναι το πιο συγκροτημένο διεθνές όργανο για την αντιμετώπιση του προβλήματος, ο στόχος της είναι το 2050 και έχει ενδιάμεσους στόχους».
Πρόσθεσε ότι «η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει την πιο ισχυρή νομοθεσία για την προστασία, για την αντιμετώπιση του προβλήματος, για την αλλαγή του συστήματος ενέργειας, για την προστασία της βιοποικιλότητας και ούτω καθεξής. Και όλα αυτά τα κατοχυρώνει και νομικά θεσμικά. Άρα λοιπόν, ο στόχος της είναι το 2050. Τελικός στόχος, αλλά με ενδιάμεσους σταθμούς το ’30 και το ’40. Άρα λοιπόν, θέλει τουλάχιστον άλλα 25 χρόνια να λυθεί το πρόβλημα. Εννοώ δραστικά.
«Αυτό σημαίνει έναν τεράστιο μετασχηματισμό σε όλα τα επίπεδα. Ξέρετε, αν κάποιος αντιμετωπίσει το ζήτημα της κλιματικής αλλαγής αμιγώς ως περιβαλλοντικό ζήτημα, δε θα το λύσει ποτέ. Είναι οικονομικό γιατί θέλει πολλούς πόρους, είναι ενεργειακό, γιατί θέλει ένα τεράστιο μετασχηματισμό της τρέχουσας κατάστασης, της ενέργειας. Είναι κοινωνικό γιατί επηρεάζει τους πολίτες αλλά και μεγάλες περιοχές που πλήττονται περισσότερο και φυσικά είναι και διοικητικό. Δηλαδή θα πρέπει να αλλάξει τη δομή ενός κράτους και την αντοχή του σε νομοθεσίες που ξεπερνά πολλούς εκλογικούς κύκλους. Σκεφτείτε ότι από σήμερα μέχρι το 2050 27 χρόνια είναι 7 εκλογικοί κύκλοι.
«Άρα λοιπόν, θα πρέπει να έχεις ένα ένα πρόγραμμα το οποίο να είναι συνεπές και να προσπαθεί να καλύψει όλες τις αδυναμίες που προκύπτουν όταν υπάρχουν αστοχίες».
