Τέλος σε μια πολυετή δικαστική διαμάχη βάζει η απόφαση του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σύμφωνα με την οποία απορρίπτονται τα τέσσερα σημεία του μοναδικού λόγου αναιρέσεως που είχε καταθέσει η Λάρκο κατά της απόφασης του ΓΔΕΕ, αναφορικά με τις κρατικές ενισχύσεις που είχε λάβει από το ελληνικό Δημόσιο κατά την περίοδο 2008-2011.
Ειδικότερα, το ΔΕΕ απέρριψε τα τέσσερα σκέλη του μοναδικού λόγου αναιρέσεως, και ως εκ τούτου, απέρριψε την αίτηση αναιρέσεως της Λάρκο, στο σύνολό της.
Τι είχε προηγηθεί
Τον Μάρτιο του 2013, η Επιτροπή κίνησε έρευνα για ορισμένα μέτρα στήριξης στη Λάρκο, που χορηγήθηκαν από το Ελληνικό Δημόσιο, κατά την περίοδο 2008-2011, με τη μορφή κρατικών εγγυήσεων και συμμετοχής του Δημοσίου στην αύξηση του κεφαλαίου της εταιρίας, συνολικού ύψους περίπου 136 εκατ. ευρώ. Τον Μάρτιο του 2014 εκδόθηκε απόφαση με την οποία η Επιτροπή έκρινε ότι οι ενισχύσεις αυτές ήταν παράνομες και μη συμβατές με την εσωτερική αγορά και έπρεπε να ανακτηθούν.
Η Λάρκο άσκησε προσφυγή ενώπιον του ΓΔΕΕ ζητώντας την ακύρωση της απόφασης της Επιτροπής. Η προσφυγή αυτή απορρίφθηκε με την απόφαση της 1ης Φεβρουαρίου 2018 (Τ-423/14 Λάρκο κατά Επιτροπής). Με την απόφαση της 26ης Μαρτίου 2020, το ΔΕΕ αναίρεσε το μέρος της απόφασης του ΓΔΕΕ στην υπόθεση Τ-423/14 που αφορά την «εγγύηση 2008» εκ μέρους του Ελληνικού Δημοσίου για δάνειο ύψους 30 εκατομμυρίων ευρώ, το οποίο χορήγησε η Αγροτική Τράπεζα της Ελλάδος στη Λάρκο (C-244/18 P Λάρκο κατά Επιτροπής). Κατά τα λοιπά, απέρριψε την αναίρεση της Λάρκο και ανέπεμψε την υπόθεση ενώπιον του ΓΔΕΕ (υπόθεση T-423/14 RENV).
Με την απόφαση της 4ης Μαΐου 2022, το ΓΔΕΕ απέρριψε την προσφυγή της Λάρκο, καθώς έκρινε ότι η Επιτροπή είχε στη διάθεσή της αρκούντως αξιόπιστα και συνεπή στοιχεία τόσο για να αποδειχθεί ότι οι ελληνικές αρχές γνώριζαν την οικονομική κατάσταση της Λάρκο κατά τον χρόνο χορήγησης της «εγγύησης του 2008» όσο και για να θεωρηθεί ότι η προμήθεια της εγγύησης δεν ήταν σύμφωνη με τους όρους της αγοράς. Επομένως, η εν λόγω εγγύηση συνιστούσε πλεονέκτημα κατά την έννοια του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ.
Έτσι, στις 4 Ιουλίου 2022, η Λάρκο άσκησε αναίρεση κατά της αποφάσεως του ΓΔΕΕ της 4ης Μαΐου, επικαλούμενη παράβαση του εν λόγω άρθρου ΣΛΕΕ αναφορικά με την κρίση ότι το Μέτρο 2 (κρατική εγγύηση 2008) της παρείχε πλεονέκτημα.
Σημειώνεται ότι το 2017 το ΔΕΕ διαπίστωσε πρώτη φορά ότι η Ελλάδα παρέβη τις υποχρεώσεις της σχετικά με την ανάκτηση των παράνομων και μη συμβατών με την εσωτερική αγορά ενισχύσεων (C-481/16 Επιτροπή κατά Ελλάδας). Κατόπιν νέας προσφυγής της Επιτροπής, τον Ιανουάριο του 2022, το ΔΕΕ υποχρέωσε την Ελλάδα να καταβάλει κατ’ αποκοπήν ποσό ύψους 5,5 εκατ. ευρώ και χρηματική ποινή ύψους άνω των 4 εκατ. ευρώ ανά εξάμηνο καθυστέρησης, διότι δεν ανέκτησε τις κρατικές ενισχύσεις που χορηγήθηκαν στη Λάρκο (C-51/20 Επιτροπή κατά Ελλάδας, βλ. ΑΤ αριθ. 8/22).
