Η ασφαλιστική προστασία ακινήτων από ακραία καιρικά φαινόμενα αποτελεί ένα από τα πλέον σημαντικά θέματα που προέκυψε τα τελευταία χρόνια και οφείλεται, κατά ένα μεγάλο βαθμό, στην κλιματική αλλαγή.
Οι πρόσφατες πυρκαγιές στον Έβρο και οι πλημμύρες στη Θεσσαλία ανέδειξαν το μέγεθος του προβλήματος. Ωστόσο, στην Ελλάδα το ποσοστό ασφάλισης της ακίνητης περιουσίας από τους παραπάνω κινδύνους είναι ακόμη πολύ χαμηλό, ενώ η έλλειψη Ασφαλιστικής συνείδησης και η περιορισμένη ενημέρωση των πολιτών είναι οι βασικοί λόγοι για τους οποίους παρατηρείται αυτό το φαινόμενο.
Είναι χαρακτηριστικό ότι μόλις το 15% των Κατοικιών και το 20% των Επιχειρήσεων στην Ελλάδα είναι ασφαλισμένες με τις βασικές καλύψεις (Φωτιά, Πλημμύρα, Αστική Ευθύνη κ.λπ.) και οι περισσότερες από αυτές υποχρεωτικές λόγω Στεγαστικού Δανείου.
Η Ελλάδα δαπανά 6 φορές λιγότερα κονδύλια για ιδιωτικές Ασφαλιστικές καλύψεις ως ποσοστό επί του ΑΕΠ της, σε σχέση με το Μέσο Όρο της ΕΕ, παρά το γεγονός ότι τα ασφάλιστρα έναντι Φυσικών Καταστροφών είναι πολύ χαμηλότερα σε σχέση με το Μέσο Όρο της Ευρώπης.
Το κίνητρο που έχει δώσει η Πολιτεία (έκπτωση στον ΕΝΦΙΑ 10%) είναι ένα πρώτο βήμα, αλλά το ποσοστό της έκπτωσης για να αποδώσει θα έπρεπε, ίσως, να είναι πιο γενναιόδωρο, π.χ. 30%.
Άλλωστε, το Κράτος ωφελείται άμεσα από την αύξηση των Ασφαλιστηρίων Συμβολαίων, δεδομένου ότι μόνον από τη φορολόγηση της Εταιρίας κ.α. εισφορές καταλήγει να παίρνει πίσω περίπου το 30% της αξίας του Συμβολαίου.
Όσον αφορά τη διαδικασία της Ασφάλισης, την επιλογή Προγραμμάτων κλπ., ο καλύτερος τρόπος για τον ενδιαφερόμενο να ασφαλιστεί και να αποζημιωθεί σωστά είναι να απευθυνθεί στον Ασφαλιστικό του Διαμεσολαβητή και να ενημερωθεί αναλυτικά για τους Κινδύνους, τις Καλύψεις και τις Αποζημιώσεις.
Επιπλέον, επανέρχεται, ως μέγιστη προτεραιότητα, πέρα από τη θέσπιση κινήτρων, η λήψη συλλογικών πρωτοβουλιών από την Πολιτεία ή την Τοπική Αυτοδιοίκηση (πχ με τη μορφή ΣΔΙΤ για Ομαδικές Ασφαλίσεις) ώστε οι Έλληνες να ασφαλίζουν τα περιουσιακά τους στοιχεία έναντι Φυσικών Καταστροφών, όπως γίνεται συστηματικά, εδώ και δεκαετίες σε πολλές χώρες της ΕΕ.
Και, ενδεχομένως, θα ήταν χρήσιμο να αρχίσουμε να συζητάμε και για την έμμεση υποχρεωτικότητα της Ασφάλισης Κατοικίας, με βασικές και ειδικές καλύψεις, που ισχύει στις περισσότερες μεγάλες Ευρωπαϊκές χώρες.
Μέσα από μια τέτοια διαδικασία -λόγω των οικονομιών κλίμακας που θα προέκυπταν- το κόστος ασφάλισης κάθε κατοικίας θα μπορούσε να μειωθεί κατά 30% έως 40%, ενώ το Δημόσιο θα απαλλασσόταν από τα συνεχή προγράμματα στήριξης των πληγέντων συμπολιτών μας, εξοικονομώντας πολύ σημαντικούς πόρους.
*Ο Ιωάννης Παν. Βοτσαρίδης είναι Πρόεδρος & Διευθύνων Σύμβουλος INTERLIFE Α.Α.Ε.Γ.Α.
