Η ΔΟΕ βρίσκεται στα καλύτερά της! Στέλνει φετφά στα σχολεία βάσει του οποίου «υπενθυμίζει», δηλαδή διατάσσει , όπως νομίζει, τα σχολεία να εφαρμόσουν με τον τρόπο της την αξιολόγηση ώστε αυτή να αποδομηθεί πλήρως: Να αναλύσουν μόνον τους άξονες που εκείνη επιθυμεί, να βαθμολογήσουν τα πάντα με 4 , τον ανώτατο βαθμό, να μην χωριστούν σε ομάδες. Για όποιον έχει θητεύσει στην Εκπαίδευση το γεγονός αυτό ασφαλώς δεν προκαλεί έκπληξη μια και «έξεστι ΔΟΕ κλπ ασχημονείν» στο ταλαίπωρο σώμα της Δημόσιας Εκπαίδευσης. Για όλους τους υπόλοιπους πολίτες που δεν φανατίζονται και αγωνιούν για την τύχη της Εκπαίδευσης αυτό το κείμενο δεν μπορεί παρά να αποτελεί μνημείο φανατισμού και εχθρότητας εναντίον του εκπαιδευτικού γίγνεσθαι.
Ας σκεφτούμε όσοι αντέξαμε να το διαβάσουμε:
- Γελοιοποιεί τους δασκάλους με το να καθοδηγεί ως προς τη σύνταξη της αξιολογικής έκθεσης. Υπάρχει ένας υπερσύλλογος που a la manière de Zhdanov παίρνει από το χεράκι υποτίθεται ανθρώπους με επιστημονική κατάρτιση και τους υπαγορεύει τη θέλησή του. Κάθε τι άλλο πλην αυτής είναι απορριπτέο.
- Το χειρότερο: Υποτίθεται ότι βασική αρετή του δασκάλου και μάλιστα του δασκάλου σε τρυφερές ηλικίες, αποτελεί η ηπιότητα αντιδράσεων , ο μειλίχιος τρόπος και κατ’ εξοχήν η έλλειψη φανατισμού. Στην περίπτωση της ΔΟΕ προβάλλεται αντίθετα ένας κυρίαρχος φανατικός, γεμάτος πολιτικαντισμό και κουτοπονηριά λόγος. Είναι δυνατόν τέτοιοι άνθρωποι να έχουν πρόσβαση σε τάξη παιδιών Δημοτικού για να διδάξουν…τι; Τον τρόπο που καταντάει κάποιος φανατικός υποστηρικτής ή εχθρός κάποιας πολιτικής ή επιστημονικής άποψης; Με νοοτροπία οπαδού εξαφάνισαν κάθε πρόσχημα και παρουσιάζουν τη συζήτηση περί αξιολόγησης ως ένα πολιτικό θέμα και όχι μείζον εκπαιδευτικό, ενδιαφερόμενοι για πολιτικά-προσωπικά οφέλη εαυτών και αλλήλων. Το Υπουργείο για μια φορά με εγκύκλιό του σωστά προβλέποντας, απαγορεύει κάθε «αξιολόγηση -φασόν» και απομονώνει ακόμη περισσότερο το στράτευμα των φανατισμένων οπαδών.
- Μια τελική ενδιαφέρουσα παρατήρηση: Το φήφισμα της ντροπής το υπερψήφισαν οι παρατάξεις της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό το γεγονός αποδεικνύει μια ακόμη φορά ότι στις εκπαιδευτικές ομοσπονδίες προϊσταναται άνθρωποι χωρίς καμιά ιδεολογική αναφορά οπουδήποτε. Αν συνέβαινε αυτό θα μπορούσε η συζήτηση να γίνει διαφορετικά όσες διαφωνίες και να εκδηλώνονταν. Όμως η αντιμετώπιση από πλευράς των Ομοσπονδιών του ζητήματος της αξιολόγησης, εξαιτίας ακριβώς της έλλειψης ιδεολογικού υποβάθρου είναι αμιγώς οπαδική: Το προσωπικό συμφέρον πάνω απ’ όλα, αυτό είναι το νήμα που συνδέει θεωρητικά αντίθετες παρατάξεις και «ιδεολογίες» και τους οδηγεί να εκδίδουν κείμενα αποφάσεων που εξευτελίζουν κάθε αληθινό δάσκαλο.
Ο κ. Παναγιώτης Τσακρής είναι εκπαιδευτικός, πρώην διευθυντής στο Πειραματικό Λύκειο Αγίων Αναργύρων και στο 2ο ΓΕΛ Ιλίου
