Με το τσουνάμι που θα πλήξει μετά το καλοκαίρι τις οικονομίες και το επίπεδο ζωής όλων των χωρών του πλανήτη –σαφώς μη εξαιρουμένων αυτών του δυτικού κόσμου- να είναι πλέον όχι απλώς επικείμενο, αλλά και αναπόφευκτο… Και με την κυβέρνηση –που επωφελήθηκε από ένα διεθνές κλίμα ανοχής στις δημοσιονομικές υπερβάσεις διαμετρικά αντίθετο από αυτό που αντιμετώπισαν οι ατυχείς Σαμαροβενιζέλοι- να έχει κυριολεκτικά να ξύσει τον πάτο του βαρελιού, όσον αφορά τις παροχές…
Οι εκλογές το επερχόμενο φθινόπωρο φαντάζουν περίπου βέβαιες. Πλην ακραίων εξελίξεων κατά τους καλοκαιρινούς μήνες… Άλλωστε και τα λεχθέντα και τα παρασιωπηθέντα από τον πρωθυπουργό –αλλά και όσα περιορίστηκε απλώς «να ακούσει», ιδίως σε σχέση με την ανάγκη η χώρα να αποκτήσει επενδυτική βαθμίδα, που υποτίθεται πως παρεμποδίζεται από την εκκρεμότητα των αναλογικών εκλογών- όλα εκεί συγκλίνουν: Στο πρόωρο στήσιμο των καλπών. Ακόμη και τα κανάλια, άλλωστε, άρχισαν ήδη να στήνουν τα πάνελ τους για την εκλογική βραδιά…
Οπότε ξεκινούν τα δύσκολα: Ουδέποτε, εδώ κι δεκαετίες, το διεθνές κλίμα ήταν τόσο ταραγμένο. Το ίδιο και οι ελληνοτουρκικές σχέσεις στη γειτονιά μας, με τους εκατέρωθεν φανατικούς να θεωρούν πως για πολλούς λόγους τώρα είναι η στιγμή τους… Οι δε μεγάλες δημοκρατίες του δυτικού κόσμου, κυρίως ΗΠΑ, ΜΒ και Γαλλία, στην παρέμβαση των οποίων υπό άλλες συνθήκες θα μπορούσαμε να προσβλέπουμε, όλα δείχνουν ότι θα είναι εξαιρετικά δυσκυβέρνητες στο εγγύς μέλλον (οι ΗΠΑ με κοινοβουλευτική πλειοψηφία ούτε καν των Ρεπουμπλικάνων, αλλά του Τραμπ, η ΜΒ με ετοιμόρροπο πρωθυπουργό και η πολιτική ζωή στη Γαλλία –ακόμη και αν ο Μακρόν διασφαλίσει την Κυριακή κοινοβουλευτική πλειοψηφία στήριξης- να κυριαρχείται από τις πεζοδρομιακές εκρήξεις μιας υπερπολωμένης κοινωνίας).
Στη συγκυρία αυτή εμείς δε θα έχουμε απλώς εκλογές με απλή αναλογική, το δεύτερο σήμερα πιο αναλογικό σύστημα του πλανήτη (μετά από αυτό της Ολλανδίας). Έχουμε και μια «συνταγματική δικονομία» που ο συνταγματικός νομοθέτης του 1975 θέσπισε με βάση τις μνήμες του 1965, ουδείς δεν τόλμησε έκτοτε να πειράξει: Εφόσον πάμε σε δεύτερες εκλογές σε αναζήτηση κυβερνησιμότητας, με το Αιγαίο πιθανόν να φλέγεται εμείς θα πρέπει να πορευτούμε με έναν δικαστή ως πρωθυπουργό, προφανώς άσχετο από διπλωματία και πολιτική, ενώ θα υπάρχουν ασφυκτικά χρονικά περιθώρια για να αναζητηθεί μια συγκυβέρνηση ευρείας αποδοχής.
Δια ταύτα: Δεν ξέρω αν θα καταστεί δυνατόν να σχηματιστεί βιώσιμη κυβέρνηση μετά τις πρώτες εκλογές ή αν θα πάμε στις δεύτερες. Θεωρώ αδιανόητο οι υπεύθυνες πολιτικές δυνάμεις του τόπου να μην έχουν προσυμφωνήσει για το ενδιάμεσο σε μια λύση, ανταποκρινόμενη στη δυσκολία των περιστάσεων. Στο κάτω κάτω ουδέποτε είχαμε τόσες εφεδρείες παροπλισμένων σήμερα πολιτικών, οι οποίοι διαθέτουν τεράστια πολιτική και διπλωματική πείρα… Έστω και σε ρόλο αντιπροέδρου και υπουργού εξωτερικών της υπό κάποιον δικαστή υπηρεσιακής κυβέρνησης…
