Μια από τις μεγαλύτερες δυσκολίες για τον άνθρωπο είναι η αποδοχή της διαφορετικότητας. Αποτέλεσμα αυτής της δυσκολίας είναι ότι ο Λαρισαίος είναι ανώτερος και δεν έχει καμία σχέση με τον Βολιώτη, ο Έλληνας με τον Πακιστανό και ο λευκός με τον έγχρωμο.
Όσο ανώριμος ψυχικά είναι κάποιος, τόσο δυσκολεύεται να αποδεχθεί την διαφορετικότητα και τόσο της επιτίθεται για να ξορκίσει τις αδυναμίες του, οχυρωμένος πίσω από κάποια «καθαρότητα» του δέρματος, της καταγωγής, της ιδεολογίας.
Αντίθετα ο ώριμος ψυχικά μπορεί να αποδέχεται την διαφορετικότητα, να μην την φοβάται και να την εντάσσει σε μια συνθετική λειτουργία σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής του, στην γειτονιά του, στο σχολείο του, μέσα του.
Στο πλαίσιο αυτό η δημόσια δήλωση του πρωταθλητή Δημήτρη Παπανικολάου περί Asperger (και η δράση που έχει αναλάβει) έχει ιδιαίτερη αξία και συμβάλει τα μάλα προς την κατεύθυνση της ωρίμανσης της ελληνικής κοινωνίας.
Καταδεικνύει ότι, το να είσαι διαφορετικός (με πολλούς τρόπους) δεν είναι ικανό να σε αποκλείσει από το να είσαι πρωταθλητής, ηγέτης, αποτελεσματικός με αυτό που επιχειρείς να κάνεις. Το ερώτημα είναι κατά πόσο μπορούμε ως άτομα και ως κοινωνία να αποδεχτούμε π.χ. έναν έγχρωμο μητροπολίτη Θεσσαλονίκης, μια γυναίκα πρόεδρο της ΕΠΟ ή έναν υπουργό με Asperger;
Στην πολιτική αποκτά ακόμα μεγαλύτερη σημασία η αποδοχή της διαφορετικότητας, καθώς θα οδηγούσε σε σύνθεση απόψεων, αξιοποίηση των καλύτερων -ανεξάρτητα από διαφορές- και σε υλοποίηση πολιτικών με ευρεία συναίνεση (πράγμα που ακόμα δεν φαίνεται να έχει ωριμάσει στην ελληνική κοινωνία). Όταν ναρκισσιστικά (δηλαδή ανώριμα) θεωρώ ότι μόνον το κόμμα μου έχει δίκιο, μόνον αυτός που μου μοιάζει είναι ικανός, μόνον ο δικός μου πρέπει να έχει θέσεις ευθύνης, τότε η κατάληξη έχει τα γνωστά αποτελέσματα.
Ας φανταστούμε λοιπόν την δοξολογία στην Μητρόπολη Θεσσαλονίκης με τον έγχρωμο δεσπότη, την γυναίκα πρόεδρο της ΕΠΟ να τα βάζει με τους ισχυρούς του ποδοσφαίρου και τον υπουργό με Asperger να δίνει λύσεις σε χρόνια προβλήματα στον τομέα ευθύνης του. Σίγουρα αυτή η φαντασιωσική εικόνα από το μέλλον μπορεί να ενισχύσει την δυνατότητα μέσα μας, να αποδεχόμαστε την διαφορετικότητα κάνοντας ένα βήμα προς την ωριμότητα.
Μάλλον μια ανάλογη εικόνα είχε στο μυαλό του και ο Ευριπίδης όταν έγραφε: «Αλλά κανείς δεν έχει γεννηθεί που να τα γνωρίζει όλα. Διαφορετικό χάρισμα έχει ο καθένας».
* Ο Σταύρος Κεβόπουλος είναι Ψυχολόγος.
