Από Μάρτη… καλοκαίρι. Από τώρα αρχίζει να σχεδιάζει η κυβέρνηση τα μέτρα στήριξης που θα ενσωματώσει στον κρατικό προϋπολογισμό του 2022.
Οι τελικές αποφάσεις, θα ληφθούν στο τέλος του καλοκαιριού -ενόψει και της κατάρτισης του προϋπολογισμού του 2022 αλλά και της ομιλίας του πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη (με την ελπίδα ότι φέτος θα γίνει η ΔΕΘ) αλλά τα σενάρια αρχίζουν να καταστρώνονται από τώρα. Μετά και την απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να διατηρήσει τη ρήτρα διαφυγής και για το 2022, δίνεται η δυνατότητα στο οικονομικό επιτελείο να προγραμματίσει μέτρα με έμφαση στη μείωση του μη μισθολογικού κόστους.
Αυτό σημαίνει και μεγαλύτερες καθαρές αποδοχές για τους εργαζόμενους αλλά και χαμηλότερο τελικό μισθολογικό κόστος για τους εργοδότες. Πώς θα γίνει αυτό πράξη; Όχι μόνο θα διατηρηθούν οι μειωμένοι συντελεστές υπολογισμού των ασφαλιστικών εισφορών αλλά στο -3% που έχει ισχύσει από την 1/1/2021, θα προστεθεί ακόμη μισή ποσοστιαία μονάδα, αποκάλυψε χθες ο επικεφαλής του οικονομικού γραφείου του πρωθυπουργού. Θα φτάσουμε δηλαδή, οι ασφαλιστικές εισφορές που πληρώνει ο εργοδότης, να κινούνται στο 22% (από 24,33% που ήταν τον Ιούνιο του 2020) και οι ασφαλιστικές εισφορές του εργαζόμενου να υποχωρούν ακόμη περισσότερο ενδεχομένως και κάτω από το 14% (από 15,33% που ήταν τον Ιούνιο του 2020).
Η κυβέρνηση θέλει να στείλει το μήνυμα ότι με το τέλος της πανδημίας, θα ακολουθηθεί πιστά η πολιτική που έχει χαραχθεί πριν από τις βουλευτικές εκλογές του 2019 και η οποία προβλέπει συνεχείς μειώσεις φόρων και κρατήσεων για να στηριχτεί η απασχόληση. Σε αυτό το πλαίσιο, εκτός από την περαιτέρω μείωση των ασφαλιστικών εισφορών, θα διατηρηθεί και για το 2022 παγωμένη εισφορά αλληλεγγύης.
Αυτό το σχέδιο, κοστίζει περίπου 2 δις. ευρώ στον προϋπολογισμό του 2022. Μόνο 1 δις. ευρώ χρειάζεται για τη μείωση και για το 2022 των ασφαλιστικών εισφορών ενώ πάνω από 900 εκατ. ευρώ κοστίζει το πάγωμα της εισφοράς αλληλεγγύης ακόμη και αν εξαιρεθούν από την ελάφρυνση συνταξιούχοι και δημόσιοι υπάλληλοι. Θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά; Όχι απαντούν στην κυβέρνηση. Χωρίς αυτά τα δύο δις. ευρώ, με το που θα άλλαζε ο χρόνος, οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα θα έρχονταν αντιμέτωποι με μειώσεις καθαρών μισθών. Και αυτό είναι ένα πολιτικό και οικονομικό σφάλμα που η κυβέρνηση δεν είναι διατεθειμένη να κάνει.
