Το υψηλό αίσθημα εθνικής υπερηφάνειας και καθήκοντος, που δημιουργούν σε όλους μας τα συγκλονιστικά γεγονότα της έναρξης του αγώνα και οι γενναίες πράξεις των εξεγερμένων Ελλήνων, διακόσια χρόνια μετά τον μεγάλο ξεσηκωμό, τόνισε η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαροπούλου, σε μήνυμά της για τον εορτασμό της Επετείου της 23ης Μαρτίου 1821 στην Καλαμάτα.
Υπογράμμισε, επίσης, ότι βιώνοντας στον υπέρτατο βαθμό τη συγκινησιακή ένταση της εθνικής μας αφύπνισης, αταλάντευτα προσηλωμένοι στις αξίες που ενέπνευσαν το γένος στο παρελθόν, διδασκόμαστε από την ιστορία μας και μεταστοιχειώνουμε γνώση και συγκίνηση σε υποχρέωση και ευθύνη.
Ειδικότερα, στο μήνυμά της η Κυρία Σακελλαροπούλου αναφέρει:
«Στη συλλογική μας συνείδηση, η πόλη της Καλαμάτας είναι συνδεδεμένη με την κορυφαία στιγμή της ελληνικής εθνεγερσίας. Τη στιγμή που οι ντόπιοι οπλαρχηγοί ενώνονται με τους εξεγερμένους Μανιάτες, αναγκάζουν τον τούρκο βοεβόδα να παραδοθεί και στις 23 Μαρτίου του 1821 απελευθερώνουν την πόλη, επισφραγίζοντας την επιτυχία τους με πανηγυρική δοξολογία στον ιστορικό ναό των Αγίων Αποστόλων. Κολοκοτρώνης, Νικηταράς, Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης, Αναγνωσταράς, Παπαφλέσσας, ηγετικές μορφές της Επανάστασης, όλοι τους βρίσκονται εδώ. Και από εδώ, η Μεσσηνιακή Γερουσία, η πρώτη μορφή κεντρικής διοίκησης των επαναστατημένων Ελλήνων, συντάσσει το πρώτο πολιτικό και διπλωματικό έγγραφο προς τις μεγάλες δυνάμεις, την «Προειδοποίησιν εις ευρωπαϊκάς αυλάς», διατρανώνοντας επιγραμματικά ότι «εν ενί λόγω απεφασίσαμεν, ή να ελευθερωθώμεν, ή να αποθάνωμεν». Είναι μια φράση που απηχεί συγκλονιστικά την απάντηση των Αθηναίων στον Μαρδόνιο, στη διάρκεια των Μηδικών πολέμων, όπως παραδίδεται από τον Ηρόδοτο: «Αλλ᾽ ὅμως ἐλευθερίης γλιχόμενοι ἀμυνεύμεθα οὕτω ὅκως ἂν καὶ δυνώμεθα».
Στην Καλαμάτα που πρωτοστατεί, στις πόλεις και τα χωριά της Πελοποννήσου που σιγά σιγά αφυπνίζονται, στα νησιά μας, πνέει σφοδρός ο άνεμος της ελευθερίας. Θα παρασύρει τους Έλληνες σ’ έναν αγώνα μέχρις εσχάτων, «προς μηδενισμόν της βδελυράς τυραννίας». Θα τους ενώσει, ώστε «πάσα προς αλλήλους φατρία και διχόνοια» να απορριφθεί «εις τον βυθόν της λήθης». Και καθώς θα πρυτανεύσουν τα ιδανικά της ελευθερίας και της εθνικής ανεξαρτησίας, θα παραμεριστούν ατομικά συμφέροντα και φιλοδοξίες και θα επιστρατευθούν όλες οι δυνάμεις και όλα τα μέσα για την ευόδωση του ιερού σκοπού.
Σήμερα, διακόσια χρόνια μετά τον μεγάλο ξεσηκωμό, τα συγκλονιστικά γεγονότα της έναρξης του αγώνα και οι γενναίες πράξεις των εξεγερμένων Ελλήνων που «ωρίμασαν κι έγιναν ιστορία», για να παραφράσω ελαφρά ένα στίχο του ποιητή Θανάση Χατζόπουλου, δημιουργούν σε όλους εμάς υψηλό αίσθημα εθνικής υπερηφάνειας και καθήκοντος. Βιώνοντας στον υπέρτατο βαθμό τη συγκινησιακή ένταση της εθνικής μας αφύπνισης, αταλάντευτα προσηλωμένοι στις αξίες που ενέπνευσαν το γένος στο παρελθόν, διδασκόμαστε από την ιστορία μας και μεταστοιχειώνουμε γνώση και συγκίνηση σε υποχρέωση και ευθύνη».
